Αρχείο

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

The game is afoot: Waiting List



Όλοι κατά καιρούς θέλουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από τα games που παίζουμε η
ακόμα να αρχίσουμε κάτι καινούργιο. Ευτυχώς η gaming industry δουλεύει ασταμάτητα για να μας προσφέρει φρέσκο υλικό για  ιδιαίτερες στιγμές στο online PvP. Παρακάτω λοιπόν θα παρουσιάσω τα games που προσωπικά δεν βλέπω την ώρα του release.


Firefall

Το Firefall μας συστήνεται ως ένα “team based action shooter in an MMO world”. Στην ουσία είναι ένα τίτλος επηρεασμένος από το Borderlands και το Team Fortress 2. Σύμφωνα με τις πληροφορίες θα υπάρχουν διαφορετικά battleframes (κάτι σαν classes) όπως AssaultMedic και Recon. Κάθε battleframe θα έχει ξεχωριστά customizable όπλα και skills. Το PvP θα γίνεται σε ξεχωριστά maps και οι παίκτες θα είναι χωρισμένοι σε ομάδες. Επίσης σύμφωνα με τους δημιουργούς του, το game θα είναι δωρεάν, μάλλον στα πρότυπα του League of Legends


DotA 2

Αμφιβάλω ότι υπάρχει άτομο που να ασχολείται με τα online games και να μην έχει ακούσει για το mod του Warcraft 3 που κατάφερε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο genre. Πολλά άτομα έχουν ασχοληθεί με το DotA με τελευταίο και πιο γνωστό τον Icefrog. H Valve λοιπόν σε συνεργασία με τον Icefrog θα κυκλοφορήσει το DotA 2. Δεν υπάρχει προς το παρών footage, αλλά οι developers του έχουν αναρτήσει ένα blog με πληροφορίες για το game.


Diablo III

Οι περισσότεροι από εμάς έχουν παίξει Diablo σε κάποια φάση. Αν και ιδιαίτερα δημοφιλές, το Diablo II δεν έγινε γνωστό για το PvP του. Αυτό θα επιχειρήσει να αλλάξει η Blizzard με τις αρένες στο Diablo III. Συνταγή δοκιμασμένη στο World of Warcraft που θα προσαρμοστεί στο gameplay, τα mechanics και τα classes του Diablo. Τα matches θα διεξάγονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες και θα υπάρχει ranking system στο οποίο θα βαθμολογούνται οι παίκτες. Τα rewards θα είναι achievements, τίτλοι και άλλα.




Χαρίλαος Χυτάς
cchitas@rouamat.com

The Geek Limbo: E3 2011


Η έκθεση E3, το σημάντικοτερο gaming event της χρονιάς, έφτασε μαζί με πολλές ανακοινώσεις για νέα παιχνίδια, νέες κονσόλες ή απλά περισσότερες πληροφορίες για τίτλους που ήδη αδημονούμε να παίξουμε. Βέβαια, η έκθεση της Ε3 έχει πολλές μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί και όλα τα μάτια είναι στραμμένα στη Nintendo λόγω της ανακοίνωσης της νέας της κονσόλας, παρ'όλα αυτά κάποιοι τίτλοι έχουν ήδη κλέψει την παράσταση. Προσωπικά ξεχώρισα τους εξής:

Darksiders 2



Soul Calibur V



The Darkness 2

 

Batman Arkham City



Tomb Raider

 

Prey 2

 

Serious Sam 3: BFE

 

Duke Nukem Forever




Ειλικρινά έχω χάσει τη μπάλα. Και ακόμα δεν έχουμε δει demos για Mass Effect 3, Elder Scrolls Skyrim και πολλά άλλα. Η σεζόν 2011-2012 προβλέπεται εξαιρετικά αξιομνημόνευτη για όλους τους gamers.




Βαγγέλης Σωφρονάς
vsofronas@rouamat.com

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Κουβεντες του Στορφαλοθαμαλμου: SSC Ultimate Aero TT, In pursuit of limits…

“Once we accept our limits, we go beyond them”


Albert Einstein











Ο ανθρωπος εξαπανεκαθεν (το ακουσα σε διαφημιση των 90’s για την αντισυλληψη) ειχε την, ηλιθια κατ’εμε, ταση να ξεπερναει εαυτον σε καθε τι που καταπιανοταν. Μια πολυ αρεστη αλλα και σχεδον συνυφασμενη με το αυτοκινητο τετοια βλακεια ειναι το κυνηγι για την υψηλοτερη ταχυτητα με αυτοκινητο δρομου. Ετσι απο πολυ νωρις, χρησιμοποιωντας πλειστα τεχνασματα, οι μηχανικοι προσπαθουσαν να ξεπερασουν απο την ταχυτητα της αμαξας με τ’αλογα μεχρι και αυτην του ηχου. Σε λιγοτερο απο εναν αιωνα, τα αυτοκινητα δρομου καταφεραν να ξεπερασουν τα 200 km/h, τα 300 km/h και καταληξαμε να παιζουμε με ταχυτητες που δυσκολα τις συλλαμβανει ο νους, παντα για χρηση δρομου.

Καταραμενο ονομα... Ο Ανδρουλακης καποια στιγμη ειχε γραψει οτι το ονομα δεν τυχαινει αλλα πετυχαινει, δινοντας σαν παραδειγμα οτι σαν Κωνσταντινος εισαι καταδικασμενος να γινει αρχηγος ενω σαν Μενελαος κερατας. Κατι αντιστοιχο ειναι ο ιδιοκτητης της SSC (Shelby Supercars), o Jerod Shelby που δεν εχει καμια σχεση με τον Carol Shelby αλλα τα κανει ολα περιπου σαν τον θεϊκο κυριο. Απο παιδι ασχολιοταν με την ταχυτητα (υπο κλιμακα σε ενα καρτ) μεχρι που το 1999 ξεκινησε τη δικη του φιρμα για την κατασκευη ενος υπεραυτοκινητου-benchmark (τρελη πρωτοτυπια, καθε ιδρυτης τετοιας εταιρειας τα ιδια λεει και μετα...) και το 2007 παρουσιασε το πρωτο του μοντελο, το Aero. Για την ιστορια παντα, το παιδι δεν ειναι κανενας τυχαιος, ειναι ενα απο τα ιδρυτικα μελη της Advanced Imaging Technologies, μιας εταιρειας που κατασκευαζει προτυπες ιατρικες συσκευες και ειναι υπευθυνη για 7 πατεντες και μια uber-cool μεθοδο υπερηχογραφηματος (Optical Sonography λεγεται αλλα μη ρωτας παραπανω) που χρησιμοποιηθηκε και αναπτυχθηκε σε συνεργασια με κατι παλιο-κλινικες σαν την John Hopkins… Eπισης να προσθεσω οτι ο φιλτατος Shelby ασχοληθηκε αρχικα με replicas εξωτικων (και ευρωπαϊκων επισης) αυτοκινητων και το πρωτοτυπο Aero βασιστηκε στο space frame που σχεδιασε για na κατασκευασει μια replica της Diablo.



The company… Ο Shelby ειναι γεννημα-θρεμα του Richland της Washington και γι’αυτο, οποίος τοπικισμος, η εταιρεια του εχει εδρα τη γεννετηρα του. Η SSC ιδρυθηκε το 1999, οπως ειπαμε πιο πανω και ειχε σαν σκοπο την κατασκευη ενος υπεραυτοκινητου που θα μπορουσε να τα βγαλει περα με τα αντιστοιχα ευρωπαϊκα, καθοτι μεχρι και τη γεννηση της δεν υπηρχε τιποτε αξιολογο απο αμερικανικης αποψεως στον τομεα αυτο. Αντ’αυτου, βεβαια, ο Shelby σαν γνησιος Αμερικανος ξεπερασε καθε προηγουμενο και εφτιαξε κατι που το ονομα του λεει μονο τη μιση αληθεια (Ultimate Aero TT). Ενα αξιοθαυμαστο χαρακτηριστικο της εν λογω εταιρειας ειναι οτι δεν ακολουθει τη λογικη διαδικασια παραγωγης ενος αυτοκινητου που θελει, αρχικα, τη στοχοποιηση των επιδοσεων και την αποτυπωση του οχηματος σε χαρτι, μετα την κατασκευη ενος εκθεσιακου (οχι απαρατητα λειτουργικου ομως) πρωτοτυπου και την παρουσιαση του στο κοινο με παραλληλη βολιδοσκοπηση για την εμπορικη του επιτυχια, την κατασκευη bootleg δημοσιογραφικων εκδοσεων για περαιτερω δοκιμες, την προπωληση του αυτοκινητου σε μερικους εκλεκτους πελατες-δοκιμαστες και τελος την πωληση στο ευρυ κοινο, αλλα την αντιστρεφει. Η SSC γι’αυτο το λογο, σχεδον απολυταρχικα, τηρει σιγη ιχθυος μεχρι και την τελικη παρουσιαση-πωληση των μοντελων της στο ευρυ κοινο. Ενα αλλο αξιο αναφορας χαρακτηριστικο ειναι οτι το Aero και μαλλον και το νεο “Next Generation” (δεν πρεπει να σκιζει και απο φαντασια το δημιουργικο τμημα της εταιρειας) εξελιχθηκε στην αεροδυναμικη συραγγα της NASA και εξακριβωθηκε πολυ πριν δοκιμαστει στο δρομο, οτι θα ξεπερασει τα 400 km/h τελικης ταχυτητας.

The car… Το αρχικο Aero ηταν ενα συνοθυλευμα απο διαφορα special-και μη-parts απο αμερικανικα «γρηγορα», οπως ο κινητηρας που ηταν ενας small block Chevy σαν αυτον που φοραγε η Corvette C5R ή το κιβωτιο που ηταν το ιδιο με αυτο που συναντας στα Dodge Viper, ενω για το πατωμα τα ειπαμε πιο πανω, ηταν ενα custom-made space frame που κατασκευαστηκε απο τον Shelby για τη Diablo-Replica. Παραταυτα, με την προσθηκη ενος υπερσυμπιεστη ο κινητηρας απεδιδε λιγο πανω απο 1000hp, η αεροδυναμικη του banal αμαξωματος σε συνδυασμο με τη μεταδοση, το χαμηλο βαρος και την καλορυθμισμενη αναρτηση εκανε το αυτοκινητο να πιανει σχεδον τα 400 km/h. Βεβαια επειδη ποτε τιποτε δεν ειναι αρκετο για τον δαιμονιο Shelby (απωθημενα απο την παιδικη του ηλικια μαλλον) αλλα κι επειδη σαν καινουργια εταιρεια επρεπε να κανουν κατι για να τους γνωρισει ο κοσμος, ξεκινησε η παραγωγη ενος αυτοκινητου που θα ηταν ακριβως αυτο που τον ωθησε να ξεκινησει την παραγωγη supercars εξ’αρχης. Ετσι το Ultimate Aero TT ακολουθησε την φιλοσοφια ζωης του Shelby που θελει εμμονη στη λεπτομερεια που θα κανει τη διαφορα σε ενα τοσο ανταγωνιστικο περιβαλλον οπως αυτο των supercars. Για αρχη η μετωπικη επιφανεια του οχηματος μειωθηκε στα 19 ft², ο συντελεστης οπισθελκουσας επεσε στο 0,357 ενω σε συνεργασια με τη βελτιστοποιημενη αεροδυναμικη, το flat bottom πατωμα και το diffuser κατασκευαστηκε μια βαση για πολλα km/h (480 για να ειμαστε ακριβεις, με την καταλληλη μεταδοση). Οσον αφορα την αναρτηση, διατηρηθηκε η διαταξη διπλων ψαλιδιων εμπρος και πισω αλλα επιστρατευτηκαν τα πολυ καλα 3-way adjustable (με ρυθμιζομενη δηλαδη low και high speed σκληροτητα συμπιεσης) coilovers της Penske με εξωτερικες μπουκαλες αζωτου για ακριβεστερη ρυθμιση και μικροτερη μεταφορα θερμοτητας απο το λαδι στο αζωτο, ενω οι ζαντες παροτι μεγαλωσαν κατα μια ιντσα σε διαμετρο, επειδη ακριβως ειναι κατασκευασμενες απο ελαφρα υλικα, το βαρος τους μειωθηκε. Στον τομεα των φρενων ακολουθηθηκε μια τακτικη “the bigger, the better”, γι’αυτο και συνανταμε carbon δισκους των 355 mm σε ολους τους τροχους με 8-πιστονες δαγκανες για τους εμπρος και 6-πιστονες για τους πισω. Ο κινητηρας που χρησιμοποιηθηκε σε αυτην την πουσαρισμενη εκδοχη του αυτοκινητου ειναι ενας in-house εξελιγμενος απο την SSC αλουμινενιος V8, 6,35 λιτρων, με τεσσερις βαλβιδες ανα κυλινδρο και 2 εκκεντροφορους επι κεφαλης, 2 turbo και αντιστοιχα 2 chargecoolers, που με κοφτη στις 7200 rpm και βενζινη 93 οκτανιων, παραγει 1200 hp και 146 kg.m ροπης. Με αυτα και με αυτα το αυτοκινητο επιταχυνει απο σταση στα 100 km/h σε 2.78 sec ενω η επιβεβαιωμενη απο το Guinness World Records ταχυτητα του σε δημοσιο δρομο ειναι 412+ km/h. And that’s a wow… Βεβαια ολα αυτα μεχρι την ελευση της Veyron Super Sport, αλλα επεται συνεχεια κατα την SSC.



The Legend... Ειναι τελικα το Ultimate Aero TT αυτο που υποσχεθηκε ο Shelby στον εαυτο και το κοινο του? Ειναι δηλαδη ενα true αμερικανικο supercar που θα κανει τους Ευρωπαιους να αλλαξουν χρωμα και τους Αμερικανους υπερηφανους για τη χωρα τους ή ειναι ακομη μια μαρκετιστικα-in-your-face βλακεια για το ποιος εχει μεγαλυτερο...? Στα χαρτια ειναι ολα αυτα που δεν ηταν ουτε και θα γινει ποτε η Veyron, ελαφρυ, αεροδυναμικο, ακριβο και πανισχυρο. Απο την αλλη η τεχνολογια του ακολουθει τα αμερικανικα προτυπα και δεν σε σηκωνεσαι το βραδυ μεσα στον ιδρωτα για παρτη της, ενω ειναι κατι που θα ταιριαξει περισσοτερο στο dirty Las Vegas και οχι στις classy Καννες. Για μενα μονο και μονο επειδη εκανε τους Γερμαναραδες να σφιχτουν και την Αμερικη να αναστεναξει, εχει πετυχει το στοχο του. Εν αναμονη του καλοκαιρινου καιρου, καλες βολτες, καλη εβδομαδα και του χρονου να μη σκασει παλι κανα Ισλανδικο ηφαιστειο.







Featherweight (featherweight@rouamat.com)

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

PEEPING TOM: Dress like you mean it...!


Κυλικείο Φιλοσοφικής ΑΠΘ. Μεσημεριανές Ώρες. Δίπλα μας σουλατσάρει μια “μπαμπατσικια” κοπελάρα με τακούνι και μίνι φούστα και έχει φάει το κράξιμο της ζωής της από τις έτερες φιλολογίνες. Για κάποιο λόγο, προσωπικά δε με ενόχλησε καθόλου. Επόμενη μέρα. Αίθουσα διαλέξεων. Απογευματινές Ώρες. Μπαίνει στην αίθουσα μια λιγότερο “μπαμπάτσικια” κοπέλα με την κατάρα της περιφέρειας και φοράει

ΣΑΛΟΠΕΤΑ.

Και δε σοκαρίστηκε κανείς και να ωρύεται η Σοφία. Η επόμενη ερώτηση ήταν: “Καλά, τρελαίνεσαι με αυτήν και δε σε ενόχλησε η χτεσινή?” Και πολύ λογικό το ερώτημα…
           
   Η πλειοψηφία έχει τάσεις να μειώνει τη σημασία της ενδυμασίας και να το αντιμετωπίζει σαν κάτι πεζό, ρηχό, επιφανειακό. Σήμερα θέλω να σας ωθήσω να πάμε λίγο πιο βαθιά στο θέμα των ρούχων, του στυλ, της μόδας. Let me introduce you to... ψυχολογικό – κοινωνικό υπόβαθρο της επιλογής των ρούχων!

   Υπάρχει σοβαρός λόγος που η μπουζουξού με το μίνι και το τακούνι δε με ενόχλησε καθόλου. Το μόνο μήνυμα που προσπαθούσε να περάσει αυτή η κοπέλα ήταν : “κοίτα με, ακόμη κι αν έχω κάποια κιλά παραπάνω έχω την αυτοπεποίθηση να αγκαλιάζω τη σεξουαλική μου πλευρά και να μην κρύβομαι στη μιζέρια επειδή μου αρέσει να τρώω” και πραγματικά, ξέρω λίγα κορίτσια -με εξαίρεση τις self esteem issues- που έχουν τα κότσια να δείξουν τη σεξουαλικότητά τους έτσι. Η δεύτερη δε, με τη ντεμέκ “μοδάτη” σαλοπετίτσα και το sleek μαλλάκι διέπραξε για τα δεδομένα μου μοιραίο λάθος: προτίμησε να βάλει κάτι “χιπ” και κατά τις προσταγές της Vogue -και καλά-, με τίμημα να δείξει τη χειρότερη πλευρά της -όχι και τόσο Vogue- σιλουέτας της. Όταν η ζυγαριά “κολακευτικό-χιπ” , χωρίς απαραίτητα να αποκλείει το ένα το άλλο, γέρνει προς τη δεύτερη μεριά
μιλάμε για γυναίκες που έχουν τόσες ανασφάλειες που τους είναι πιο σημαντικό να τις ζηλεύουν οι άλλες γυναίκες παρά να δείχνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

   Αυτό ήταν ένα απλό παράδειγμα του τι μπορεί να καταλάβει κάποιος από το ντύσιμο. Όταν βρίσκομαι σε πολύ κόσμο και παρατηρώ τα ρούχα τους, μπλοκάρω από την υπερβολική πληροφορία για αποκωδικοποίηση! Για μένα, αυτό που λέμε “προσωπικό στυλ” δεν έχει να κάνει με το ξεπατίκωμα του κάθε περιοδικού, έχει να κάνει με το πως ο καθένας ζυγίζει τις επιλογές του και καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα, αφού έχει συνυπολογίσει την περίσταση, πόση προσοχή θέλει να τραβήξει.... και η πεμπτουσία ενός τέλειου αποτελέσματος βρίσκεται στο πόσο τείνει στην υπερβολή. Ένα comme-il-faut ντύσιμο με καμία απολύτως παρασπονδία για μένα είναι η παντελής έλλειψη στυλ. Το άλλο άκρο επίσης μου δείχνει απλά ότι το πειραματικό μου υποκείμενο δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα και, αφού δεν μπορεί ούτε καν να επιλέξει φλατ για πανεπιστήμιο, φανταστείτε τι παράταιρες επιλογές θα κάνει σε άλλες φάσεις της ζωής του...

            Ακόμη και το τζιν-τισερτ-σταράκι είναι δήλωση. Δήλωση ότι δε σ' ενδιαφέρει, ότι είσαι άτομο χαλαρό που δεν υπεραναλύει και προτιμά να ξοδεύει το χρόνο του αλλού. Επίσης, πραγματικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σταράκι δεν είναι απλά ένα δεδομένο παπούτσι, είναι ένα σύμβολο και κουβαλάει πάνω τεράστια ιστορία, το ίδιο και το τζιν. Το ίδιο και το τισερτ που φοράς καθημερινά, κάποτε ήταν επανάσταση, γροθιά στο πρόσωπο του πουκάμισου!

            Σ' αυτό το σημείο ΠΡΕΠΕΙ να διασαφηνιστεί κάτι. Όλοι έχουμε μια ιδέα του catwalk και των ρούχων που παρουσιάζονται εκεί. Αν έχετε και σεις τη γνωστή απορία “Ποιος θα τα βάλει αυτάαα?” gather around... Κανείς, εκτός από τη Lady Gaga. Άνευ πλάκας, τα ρούχα αυτά δεν είναι για κάθε μέρα, δεν αντιπροσωπεύουν την πρακτικότητα. Τα ρούχα αυτά είναι η ένδυση σε μορφή τέχνης, η ακραία της πλευρά του έρωτα και του θανάτου (για να υπερβάλλω και λίγο), η αποθέωση της αισθητικής και μόνο. Και από πότε η ομορφιά έγινε κάτι κακό και ρηχό? Προσωπικά, τριγύρω μου μόνο αυτήν ακούω να εξυμνούν. Αυτά τα σόου τα ξεγυμνώνεις από τις θεατρικές τους λεπτομέρειες και κρατάς την ουσία, τα θεμέλια.

Αυτό το grotesque δε μου το χει περάσει κανένα κομμάτι των sisters of mercy και καμία ταινία του Tim Burton


Και για τους “σκεπτικιστές” (νέα λέξη-πανάκεια για τους αντιδραστικούς μετεφήβους)
Αυτήν θα την... προτιμούσατε...?


Μπα, ωραία. Τώρα πώς σας φαίνεται?


Ξέρετε γιατί? Γιατί έχει προσωπικό στίγμα και ξέρει τι της πάει και τι όχι.

                                                                                                            

Σοφία Πυργιώτη

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Η ντεμέκ μουσική γωνιά: Thank god for talented people!


Τον τελευταίο καιρό, έχουν περάσει από τα χέρια μου (από την οθόνη μου βασικά) πολλά website μουσικού τύπου, με απίστευτα original ιδέες και μπορώ να πω ότι με έχουν κάνει να κολλήσω άπειρες φορές. Ε να μην τα μοιραστώ κι εγώ μαζί σας?




 Το site προσφέρει στο χρήστη τη δυνατότητα να “παίξει” με διάφορα ηχογραφημένα κομμάτια, με σκοπό να δημιουργήσει ένα δικό του τραγούδι. Περιλαμβάνει φωνές, beat, effects, και διάφορα όργανα. Το καλύτερο? Όλα είναι ηχογραφημένα με το στόμα. Κανένα απολύτως όργανο. Έχει επίσης και επιλογή shuffle, για να αράζετε στο σκοτάδι και να αλλάζει μόνο του, με άπειρους συνδυασμούς. Θα το βρείτε ΕΔΩ. (δεν φωνάζω, ήθελα να τονίσω το link)

Eπόμενο.


Συνεργασία μέσω internet, ή Virtual Jam Session, όπως αναφέρεται στο site. Ο Dumbfoundead, ένας Αμερικανός rapper, έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορους καλλιτέχνες, αλλά το συγκεκριμένο βίντεο είναι μακραν η καλύτερη του δουλειά.



Record Tripping. Ένα απίστευτα έξυπνο παιχνίδι στο οποίο, ο χρήστης, με τη συνοδεία ενός τραγουδιού, περνά μέσα από διάφορες πίστες, χρησιμοποιώντας το ποντίκι του για να κάνει scratch με την φωνή μιας γυναίκας που απαγγέλει το παραμύθι της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων. Άκρως εθιστικό. Βρίσκεται ΕΔΩ



Ο Bobby McFerrin, (Dont worry, be happy) καλεσμένος στο επιστημονικό συνέδριο TED, (όσοι δεν το ξέρετε δείτε το, έχει ομιλίες για όλα τα θέματα και επικεφαλίδα “Ideas worth spreading”, εξηγεί με έναν υπέροχο τρόπο την δύναμη που έχει η μουσική και συγκεκριμένα η πεντατονική κλίμακα, πάνω στον άνθρωπο.


Οι El Ten Eleven, μια Post rock μπάντα από το Los Angeles, δημιουργεί μουσική με κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και πλήκτρα. Whats the catch μου λέτε? Ε, είναι μόνο 2 άτομα. Ο ένας έχει ένα Multi neck όργανο, το οποίο είναι κιθάρα και μπάσο ταυτόχρονα. Ηχογραφεί τα κομμάτια σε ένα loop station που του δίνει τη δυνατότητα να έχει πολλά κομμάτια να παίζουν ταυτόχρονα, ενώ αυτός παίζει άλλα από πάνω. Ο drummer και αυτός δεν πάει πίσω, εναλλάσσοντας  μεταξύ τυμπάνων και πλήκτρων.


Δεν λέω τίποτα άλλο. Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ!


Αυτά για σήμερα από το δελτίο ειδήσεων του Roua Mat, καληνύχτα σας.



Άρης Μανωλίδης
amanolidis@rouamat.com





Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Five Plus One Elements: Wanna Surf?!


Λαγκούβαρδος

   Όταν έβλεπα μικρός στο Baywatch τους surfers να πιάνουν το κύμα, να σηκώνονται και να κάνουν hit the lip έλεγα από μέσα μου “τι ωραία που θα ήταν να μπορούσα και εγώ”, μου έφτανε απλά αυτό... να μπορούσα να το κάνω. Τώρα το σκέφτομαι αρκετά πιο πολύπλοκα. Δηλαδή , τι ωραία που θα ήταν να κλείσω εισιτήρια εγώ και 5-6 φίλοι μου σε ένα από τα καλύτερα μέρη για surf στο κόσμο, πχ στο Sagres στη Πορτογαλία!  Να είμαστε μέσα στο νερό όλη την ημέρα κάνοντας surf! Περπατόντας κατά μήκος της  παραλίας να υπάρχουν μαγαζιά με είδη surf, αμάξια φορτωμένα με σανίδες, εστιατόρια με εξωτικό menu και μια μυρωδιά ωκεανού !
   Και αν όλα αυτά ακούγονται ουτοπία ή του στυλ “και μετά ξύπνησα”...welcome to greece and have a nice holiday! Το surf σε συνδυασμό με μια ταβέρνα μου ακούγεται το ίδιο καλό, λείπουν μόνο λίγα παραπάνω μέτρα κύμα! Υπάρχουν αρκετά μέρη-παραλίες και σχολές στην Ελλάδα μπορείς να δοκιμάσεις.  Διαβάζοντας και ακούγοντας εμπειρίες από τη πρώτη φορά και  όχι μόνο είναι κάτι που σίγουρα θα ήθελα να βιώσω και να το περιγράψω.

Παλαιόχωρα



Τήνος - Κολυμπήθρα


Surf Spots







Γιάννης Βασσάρας
gvassaras@rouamat.com

Editorial: Συναίνεση στην Αγανάκτηση…!




“Δημοκρατία: Το πολίτευμα εκείνο στο ο οποίο
η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της συνέλευσης
των εχόντων πολιτικά δικαιώματα”


 Είναι θα έλεγε κανείς οξύμωρο το γεγονός, ότι στην χώρα στην οποία δόθηκαν οι βάσεις για το πολίτευμα της δημοκρατίας, να βλέπουμε μονίμως εμμέσως ή αμέσως να ανατρέπεται… Δεν είμαστε και χούντα θα έλεγε κανείς κι όμως βλέπω τον κόσμο να νιώθει διαφορετικά όταν μιλάω μαζί του. «Μπορεί να μην ξεχάστηκαν τελείως οι αξίες που πρεσβεύει η δημοκρατία αλλά σίγουρα αυτό που βιώνουμε σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν!». Αυτή είναι η δήλωση που είχα από έναν αγανακτισμένο της Θεσσαλονίκης, όταν τον συνάντησα στην συγκέντρωση.

Όταν λοιπόν όλος ο κόσμος έχει αρχίσει να συναινεί στην απόρριψη της τροπής που έχουν πάρει τα πράγματα, η κυβέρνηση ακόμα ψάχνεται στο πώς να καπελώσει όλα αυτά που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Το θέμα λοιπόν που με απασχόλησε σήμερα, είναι το πόσο κοντά θα έπρεπε να είναι οι πολιτικοί με του πολίτες, όντας εκλεγμένοι εκφραστές των τελευταίων.
Διαβάζω σε ξένο και σε ελληνικό τύπο, το πόσο επείγει να συναινέσουν τα πολιτικά κόμματα,
προκειμένου να μπορέσουμε να λάβουμε την 5η δόση του δανείου και συνεχίσουμε την πληρωμή των δανειστών μας. Ξεχνάω τελείως το λογικό παράδοξο στο οποίο μας  οδηγεί η παραπάνω πρόταση (μιας και το έχουμε αναφέρει πολλέεεεεεεεες φορές). Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο το να συναινέσουν πέντε άνθρωποι, καθώς έκαστος από αυτούς εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα. Για άλλους είναι να γίνουν βεζίρης στη θέση του βεζίρη, για κάποιους η επιστροφή στις παλιές δόξες και η αναβίωση ενός πάλαι ποτέ ριζοσπαστικού κινήματος άμεσα συνυφασμένου με τα λαϊκά στρώματα χωρίς όμως την ανάληψη κάποιας ουσιαστικής ευθύνης, ενώ για μερικούς απλά η ένδειξη της παρουσίας τους. Ποτέ κανένας όμως δεν ανατρέχει στον αρχικό ορισμό του πολιτεύματος μας, το Α και το Ω του Συντάγματος. Ότι δηλαδή θα πρέπει να εκφράζουν τον λαό, κάτι που στην πορεία ξεχάστηκε αφού ο πολιτικός από αγγελιοφόρος του λαού μετουσιώθηκε σε manager του. Διότι ακόμη και αν συναινέσουν, αυτό θα είναι σε τι; Στην περαιτέρω λιτότητα; Εκεί λοιπόν είναι που κολλάει το πράγμα. Δεν χωράει κάτι παραπάνω από την ήδη λιτή ζωή που ζούμε. Το απόγευμα της Τετάρτης 25/5 αυτό έγινε μήνυμα προς την κυβέρνηση αλλά και προς όλο το πολιτικό σύστημα. Το κίνημα των αγανακτισμένων έδειξε πως αν ο λαός μπορούσε πραγματικά να μιλήσει και να ψηφίσει για το αν θέλει να συναινέσουμε στα νέα μέτρα, η απάντηση θα ήταν όχι. Τι είναι λοιπόν αυτό που πρέπει να γίνει μετά από εδώ;

Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Με την έννοια ότι απλά από την μία μέρα στην άλλη δεν γίνεται να αποκηρύξουμε το χρέος μας, ονομάζοντάς το απεχθές. Η λογική του απεχθούς χρέους που διαδόθηκε πρώτη φορά σαν έννοια μέσω του Debtocracy δεν μπορεί πάντα να βρίσκει εφαρμογή. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την παγκόσμια δύναμη και επιρροή της Αμερικής (και την περίπτωση χρέους του Αφγανιστάν) με αυτήν της Ελλάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνετε να αρνηθούμε κάποιες πληρωμές δανείων, απλά όχι όλες. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να βρούμε και άλλες λύσεις, όπως αυτή της πραγματικά σωστής διαχείρισης της οικονομίας, μέσα από ανάπτυξη και υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής προκειμένου να υπάρξουν ξανά εισοδήματα μέσα από τα οποία θα αποπληρώσουμε τα οποιαδήποτε δάνεια και το τοκοχρεολύσια.

Το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι ότι μέσα από ένα κίνημα στάλθηκε το μήνυμα ότι ο λαός συναινεί ότι δεν θα συναινέσει σε περαιτέρω λιτότητα και πως είναι καιρός, μίας και μιλάμε για την εξάλειψη της διαφθοράς, να αρχίσουν  να πληρώνουν οι πραγματικά διεφθαρμένοι… Πρέπει όμως και ο λαός να πάρει το μήνυμα ότι με το να φωνάζουμε απλά ουστ! δεν πρόκειται το χρέος μας και η κρίση μας να φύγει, αλλά και να αλλάξει η κατάσταση που μας έφερε εδώ ευθύς εξ’ αρχής.


Υ.Γ. Μιλάμε μονίμως για εγχώρια διαφθορά και ίδια συμφέροντα, όμως πολύ συχνά βλέπω γερμανικά περιοδικά να τσοντάρουν γερμανικές πολιτικές αισχροκέρδειας… Αλλά who am I to say?

Υ.Γ.1 Αν δηλαδή οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ κάνουν απεργία, τότε ποιος θα είναι εκεί για να μην δουλεύει και να μην μας εξυπηρετεί;

Υ.Γ.2 Αγανακτισμένοι πολίτες είμαστε μαζί σας! Αλλά στο διάλειμμα από την συγκέντρωση κατά της κατάστασης και στην απόρριψη του παραεμπορίου δεν γίνεται να χρυσώνουμε τις καντίνες που δεν κόβουν αποδείξεις!

Υ.Γ.3 Σας κούρασα σήμερα το ξέρω, απλά πρέπει να σας πω ότι χθες ανέβηκαν οι εκλείψεις και νομίζω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρον να το διαβάσετε, θα σας χαλαρώσει και λίγο οπότε http://roua-mat.blogspot.com/2011/05/blog-post_6911.html. Επίσης έχουμε ανεβάσει και το παρακάτω βίντεο για να δείτε τι πραγματικά έλεγε ο κόσμος που μας μίλησε.


Καλή εβδομάδα σε όλους!

Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com