Άρθρο 120
1.
Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε
από την Ε' Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της,
δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της
Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και
αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
2.
Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους
νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία
αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3.
Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε
τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται
μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του
εγκλήματος.
4.
Η τήρηση του Συντάγματος
επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να
αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Ας ξεκινήσουμε έτσι λοιπόν, από τα βασικά. Αυτό που λέει εν ολίγοις το
τελευταίο άρθρο του Συντάγματός μας, είναι ότι έχουμε υποχρέωση σαν Έλληνες
πολίτες, εκτός από το να το τηρούμε, να το προστατεύουμε με κάθε δυνατό τρόπο
απέναντι σε όσους προσπαθούν να το “παραβλέψουν”, ας πούμε επιεικώς.
Φυσικά
αναρωτιέστε “και ποιος ακριβώς πήγε να το καταλύσει?”. Σύμφωνα με παρατηρήσεις
του Γεωργίου Κασιμάτη, συνταγματολόγου και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών,
το αγαπημένο πλέον όλων μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό και, καθ' ότι
αναγνωρίζω την αδυναμία μου στα νομικά ζητήματα σας παραθέτω τα λεγόμενά του.
“… Να
σας πω δε για την «τρόικα» είναι, ακριβώς επειδή οι συμβάσεις αυτές είναι αντίθετες και οι όροι όλοι
αντίθετοι με την «Διεθνή Νομιμότητα» και με το Σύνταγμά μας, η εξουσία που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ως προς τις
υποχρεώσεις των δανειακών συμβάσεων και του «μνημονίου», είναι:
«Εξουσία εκτός
Συντάγματος».
Είναι
δηλαδή «Πραξικοπηματική Εξουσία».
Είναι,
όπως λέγαμε στα θρανία της Νομικής, de facto εξουσία!
Αυτό σημαίνει ότι και η τρόικα, αυτή τη στιγμή, δεν είναι νόμιμη, είναι
παράνομη και η παρουσία της ακόμη!
Γι’
αυτό είμαστε «εκτός Δικαίου».”
Συνδυάζοντας τις δύο αυτές
παραμέτρους, ο δρ. Κασιμάτης μας παροτρύνει εμμέσως πλην σαφώς να αντιδράσουμε,
να “εξεγερθούμε” και όποια άλλη λέξη θα επέλεγε κανείς ανάλογα με τις πολιτικές
του πεποιθήσεις...! (σναπ!). And so did we! 300.000 άτομα στους
“αγανακτισμένους, αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες στη ΔΕΘ – συλλογικές ή συγκεντρωμένες,
πληθός φοιτητικών αντιδράσεων και “συντεχνιακών” απεργιών. Το επακόλουθο όλων
ήταν ένα με πολιτικά και κοινωνικά παρακλάδια. Καταστολή ή άγνοια... αλλά
δυστυχώς δεν είναι το ίδιο νόμισμα?
Από τη μία η διαταγμένη, απροκάλυπτη, απροκάλεστη και άγρια καταστολή
όλων των λαϊκών, αν και αντιπαθώ τη λέξη, αντιδράσεων. Το 90% των διαμαρτυριών
ήταν απόλυτα ειρηνικό είτε μιλούμε για απεργία είτε για κατάληψη είτε για
πορεία. Ωστόσο, ακριβώς στο δευτερόλεπτο που η κάθε προσπάθεια πήγαινε να
ακουστεί και να ζητήσει, τα όργανα του νόμου ήταν εκεί για να τον προστατεύσουν...
από τους πολίτες του και από τα άτομα που αυτός ο νόμος αντιπροσωπεύει.
Χιλιάδες οι διαμαρτυρίες για άγριες επιθέσεις των αστυνομικών, πάμπολλες επίσης
και οι συγκρίσεις πολιτικά ασημάδευτων ανθρώπων με την εποχή της χούντας, η
πλειονότητα των οποίων έφτασε μέχρι τα μέσα -έντυπα, ηλεκτροακουστικά ή
ηλεκτρονικά- αλλά μέχρι το επόμενο θέμα είχε ξεχαστεί και συνεχίζει να
“πλασάρεται” ως παράπονο. Συγχαρητήρια. Το “μπατσόκ” είναι εύστοχο.
Από την άλλη, ο γλυκύτατος Γεώργιος Ανδρέας Παπανδρεόυ να δηλώνει με
περισσή συγκίνηση στους Γερμανούς βιομήχανους και στην “πεθερά” του τη Μέρκελ
στο Βερολίνο πως δεν υπολογίζει το πολιτικό -και συνεπώς κοινωνικό- κόστος.
Συνάμα εδώ και τόσους μήνες, ο ΓΑΠ θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει να έρθει
πρόσωπο με πρόσωπο με τον κοινωνικό ξεσηκωμό σε σημείο που πήγε για δηλώσεις
στο λιμάνι της ΔΕΘ με... βαρκούλα ('Οθωνας?)... Και φυσικά καμία δήλωσή του για
αυτό στα μέσα.
Και μέχρι πότε μπορείτε να αγνοείτε 10 εκατομύρια φωνές,
κύριε Παπανδρέου? ...και, ναι, αυτό είναι απειλή.
Σοφία Πυργιώτη
