Όταν έβλεπα μικρός στο Baywatch τους surfersνα πιάνουν το κύμα, να σηκώνονται και να κάνουν hitthelipέλεγα από μέσα μου “τι ωραία που θα ήταν να μπορούσα και εγώ”, μου έφτανε απλά αυτό... να μπορούσα να το κάνω. Τώρα το σκέφτομαι αρκετά πιο πολύπλοκα. Δηλαδή , τι ωραία που θα ήταν να κλείσω εισιτήρια εγώ και 5-6 φίλοι μου σε ένα από τα καλύτερα μέρη για surfστο κόσμο, πχ στο Sagresστη Πορτογαλία!Να είμαστε μέσα στο νερό όλη την ημέρα κάνοντας surf! Περπατόντας κατά μήκος τηςπαραλίας να υπάρχουν μαγαζιά με είδη surf, αμάξια φορτωμένα με σανίδες, εστιατόρια με εξωτικό menuκαι μια μυρωδιά ωκεανού !
Και αν όλα αυτά ακούγονται ουτοπία ή του στυλ “και μετά ξύπνησα”...welcometogreeceandhaveaniceholiday! Το surfσε συνδυασμό με μια ταβέρνα μου ακούγεται το ίδιο καλό, λείπουν μόνο λίγα παραπάνω μέτρα κύμα! Υπάρχουν αρκετά μέρη-παραλίες και σχολές στην Ελλάδα μπορείς να δοκιμάσεις.Διαβάζοντας και ακούγοντας εμπειρίες από τη πρώτη φορά καιόχι μόνο είναι κάτι που σίγουρα θα ήθελα να βιώσω και να το περιγράψω.
Είναι θα έλεγε κανείς οξύμωρο το γεγονός, ότι στην χώρα στην οποία δόθηκαν οι βάσεις για το πολίτευμα της δημοκρατίας, να βλέπουμε μονίμως εμμέσως ή αμέσως να ανατρέπεται… Δεν είμαστε και χούντα θα έλεγε κανείς κι όμως βλέπω τον κόσμο να νιώθει διαφορετικά όταν μιλάω μαζί του. «Μπορεί να μην ξεχάστηκαν τελείως οι αξίες που πρεσβεύει η δημοκρατία αλλά σίγουρα αυτό που βιώνουμε σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν!». Αυτή είναι η δήλωση που είχα από έναν αγανακτισμένο της Θεσσαλονίκης, όταν τον συνάντησα στην συγκέντρωση.
Όταν λοιπόν όλος ο κόσμος έχει αρχίσει να συναινεί στην απόρριψη της τροπής που έχουν πάρει τα πράγματα, η κυβέρνηση ακόμα ψάχνεται στο πώς να καπελώσει όλα αυτά που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Το θέμα λοιπόν που με απασχόλησε σήμερα, είναι το πόσο κοντά θα έπρεπε να είναι οι πολιτικοί με του πολίτες, όντας εκλεγμένοι εκφραστές των τελευταίων.
Διαβάζω σε ξένο και σε ελληνικό τύπο, το πόσο επείγει να συναινέσουν τα πολιτικά κόμματα,
προκειμένου να μπορέσουμε να λάβουμε την 5η δόση του δανείου και συνεχίσουμε την πληρωμή των δανειστών μας. Ξεχνάω τελείως το λογικό παράδοξο στο οποίο μας οδηγεί η παραπάνω πρόταση (μιας και το έχουμε αναφέρει πολλέεεεεεεεες φορές). Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο το να συναινέσουν πέντε άνθρωποι, καθώς έκαστος από αυτούς εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα. Για άλλους είναι να γίνουν βεζίρης στη θέση του βεζίρη, για κάποιους η επιστροφή στις παλιές δόξες και η αναβίωση ενός πάλαι ποτέ ριζοσπαστικού κινήματος άμεσα συνυφασμένου με τα λαϊκά στρώματα χωρίς όμως την ανάληψη κάποιας ουσιαστικής ευθύνης, ενώ για μερικούς απλά η ένδειξη της παρουσίας τους. Ποτέ κανένας όμως δεν ανατρέχει στον αρχικό ορισμό του πολιτεύματος μας, το Α και το Ω του Συντάγματος. Ότι δηλαδή θα πρέπει να εκφράζουν τον λαό, κάτι που στην πορεία ξεχάστηκε αφού ο πολιτικός από αγγελιοφόρος του λαού μετουσιώθηκε σε managerτου. Διότι ακόμη και αν συναινέσουν, αυτό θα είναι σε τι; Στην περαιτέρω λιτότητα; Εκεί λοιπόν είναι που κολλάει το πράγμα. Δεν χωράει κάτι παραπάνω από την ήδη λιτή ζωή που ζούμε. Το απόγευμα της Τετάρτης 25/5 αυτό έγινε μήνυμα προς την κυβέρνηση αλλά και προς όλο το πολιτικό σύστημα. Το κίνημα των αγανακτισμένων έδειξε πως αν ο λαός μπορούσε πραγματικά να μιλήσει και να ψηφίσει για το αν θέλει να συναινέσουμε στα νέα μέτρα, η απάντηση θα ήταν όχι. Τι είναι λοιπόν αυτό που πρέπει να γίνει μετά από εδώ;
Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Με την έννοια ότι απλά από την μία μέρα στην άλλη δεν γίνεται να αποκηρύξουμε το χρέος μας, ονομάζοντάς το απεχθές. Η λογική του απεχθούς χρέους που διαδόθηκε πρώτη φορά σαν έννοια μέσω του Debtocracy δεν μπορεί πάντα να βρίσκει εφαρμογή. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την παγκόσμια δύναμη και επιρροή της Αμερικής (και την περίπτωση χρέους του Αφγανιστάν) με αυτήν της Ελλάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνετε να αρνηθούμε κάποιες πληρωμές δανείων, απλά όχι όλες. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να βρούμε και άλλες λύσεις, όπως αυτή της πραγματικά σωστής διαχείρισης της οικονομίας, μέσα από ανάπτυξη και υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής προκειμένου να υπάρξουν ξανά εισοδήματα μέσα από τα οποία θα αποπληρώσουμε τα οποιαδήποτε δάνεια και το τοκοχρεολύσια.
Το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι ότι μέσα από ένα κίνημα στάλθηκε το μήνυμα ότι ο λαός συναινεί ότι δεν θα συναινέσει σε περαιτέρω λιτότητα και πως είναι καιρός, μίας και μιλάμε για την εξάλειψη της διαφθοράς, να αρχίσουν να πληρώνουν οι πραγματικά διεφθαρμένοι… Πρέπει όμως και ο λαός να πάρει το μήνυμα ότι με το να φωνάζουμε απλά ουστ! δεν πρόκειται το χρέος μας και η κρίση μας να φύγει, αλλά και να αλλάξει η κατάσταση που μας έφερε εδώ ευθύς εξ’ αρχής.
Υ.Γ. Μιλάμε μονίμως για εγχώρια διαφθορά και ίδια συμφέροντα, όμως πολύ συχνά βλέπω γερμανικά περιοδικά να τσοντάρουν γερμανικές πολιτικές αισχροκέρδειας… Αλλά who am I to say?
Υ.Γ.1 Αν δηλαδή οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ κάνουν απεργία, τότε ποιος θα είναι εκεί για να μην δουλεύει και να μην μας εξυπηρετεί;
Υ.Γ.2 Αγανακτισμένοι πολίτες είμαστε μαζί σας! Αλλά στο διάλειμμα από την συγκέντρωση κατά της κατάστασης και στην απόρριψη του παραεμπορίου δεν γίνεται να χρυσώνουμε τις καντίνες που δεν κόβουν αποδείξεις!
Υ.Γ.3 Σας κούρασα σήμερα το ξέρω, απλά πρέπει να σας πω ότι χθες ανέβηκαν οι εκλείψεις και νομίζω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρον να το διαβάσετε, θα σας χαλαρώσει και λίγο οπότε http://roua-mat.blogspot.com/2011/05/blog-post_6911.html. Επίσης έχουμε ανεβάσει και το παρακάτω βίντεο για να δείτε τι πραγματικά έλεγε ο κόσμος που μας μίλησε.
