Αρχείο

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Editorial: To default or not to default, here is the question..?



Το internet μας έφερε πιο κοντά στην πληροφορία κατά πολλούς και η πληροφορία μας άνοιξε τα μάτια. Όταν όμως λαμβάνω mail, για το τι είναι η επιλεκτική χρεοκοπία, όπως επίσης βλέπω φίλους και συγγενείς να αναρωτιούνται το ίδιο, κάπου απογοητεύομαι με το πόσο μακριά είμαστε ακόμα από την αλήθεια και το φως… Προφανώς και δεν κατηγορώ τους αναγνώστες αλλά ούτε και τους δικούς μου ανθρώπους, εν αντιθέσει ψέγω τους δημοσιογράφους, κατά τον κόσμο κλειδοκράτορες και διανομείς της πληροφορίας, που ουδέποτε μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν μερικούς όρους-κλειδιά στις υποθέσεις που αντιμετωπίζουμε αυτή την εποχή.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι εστί selective default;

Selective default a.k.a επιλεκτική χρεοκοπία: η αδυναμία ενός δανειζόμενου, να καλύψει μία ή περισσότερες (όχι όλες) από τις οικονομικές υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές του, είτε ποσοτικά είτε χρονικά, αλλά συνεχίζει να καλύπτει τις υπολειπόμενες και μετά από ένα χρονικό διάστημα θα καλύψει πλήρως και τις πρώτες.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα από την καλή τους την καρδιά… θα προσπαθήσουν να μας δώσουν μία αναπνοή προκειμένου να αποπληρώσουμε μερικώς τις υποχρεώσεις μας, ώστε να σταθούμε στα πόδια μας και πάλι και στη συνέχεια να συνεχίζουμε να πληρώνουμε.

Ναι αλλά… Πρώτον η κατηγορία Selective default (SD) είναι η αμέσως επόμενη από την κατηγορία Junk στους οίκους αξιολόγησης. Θα μπορούσε επίσης να λέγεται πάτος, υπό το μηδέν, άστο δεν παλεύεται, καν’ τη χωράφι την χώρα σου και καψ’ την κ.α. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε που το πάω. Σκεφτείτε πόσο κακή ήταν η εικόνα της  χώρας μας μέχρι στιγμής. Καταφέραμε λίγο να σηκωθούμε επειδή μπήκαν στο κλαμπ και ένας δύο ακόμη και τώρα ξαφνικά,  τσουπ, πιάσαμε ή θα πιάσουμε εμ πάση περιπτώσει πιο πάτο απ’ τον πάτο. Συνεπώς ακόμη πιο κακή εικόνα παραέξω που θα μας στοιχίσει πολύ σε φήμη και αξιοπιστία στα επόμενα χρόνια, αφού είμαστε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα προβεί σε αυτή την ενέργεια εδώ και δεκαετίες. Δεύτερον και πάρα πολύ σημαντικό. Η ορολογία μπορεί να τα λέει καλά, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχουμε να κάνουμε με φιλανθρωπικά ιδρύματα. Δηλαδή, παρότι δίνεται μία αναπνοή στην χώρα για να ορθοποδήσει, οι υποχρεώσεις που βάζουμε στην άκρη έχουν ένα αντίτιμο. Συνεπώς, θα αποπληρωθούν με μεγαλύτερο επιτόκιο. Κάποιοι βέβαια λένε ότι μέσα στις διαπραγματεύσεις θα είναι και το να αποπληρωθούν με χαμηλότερο επιτόκιο, κάτι το οποίο δεν πιστεύω αλλά σίγουρα ελπίζω σε αυτό. Τρίτον σε όλη αυτή την διαδικασία βρίσκουμε αντίθετη την ΕΚΤ που θεωρεί ότι στην διαδικασία έγκειται ένα τεράστιο ρίσκο, αφού με αυτήν υποβάθμιση τα ομόλογα μας πρακτικά θα είναι χρήσιμα μόνο για προσωπικές στιγμές στο μπάνιο. Κατ’ επέκταση η αξία των ελληνικών τραπεζικών ιδρυμάτων θα πέσει, που σημαίνει ότι θα έχουνε δυσκολία να περάσουνε τα επικείμενα stress tests, με φόβο να πυροδοτηθεί νέο κύμα ανάλογο με αυτό του 2008. Τέταρτο και τελευταίο, βλέποντας την λανθασμένη επιλογή οικονομικών πολιτικών (προσωπική μου άποψη μεν, αλλά για τους αντιρρησίες παρακαλώ κρίνετε εκ του αποτελέσματος) τα λεφτά και τον χρόνο που ενδεχομένως να εξοικονομήσουμε από όλη αυτή την διαδικασία, το πιο πιθανό είναι να ξοδευτούν σε μισθοδοσίες και συναφή και όχι σε πραγματική και ουσιώδη ανάπτυξη, επιπλέον προβλέπω να αναλωνόμαστε σε αντιδικίες και στείρες συζητήσεις για το ποιος είπε τι και τι έκανε.

Η προσωπική άποψη μου είναι ότι η επιλεκτική χρεοκοπία καλό θα είναι να βγει από το μυαλό μας το γρηγορότερο δυνατό. Αν παρ’ όλα αυτά, για μία ακόμα φορά τα συμφέροντα που θα εξυπηρετηθούν είναι μη ελληνικά, που σημαίνει ότι η χρεοκοπία μας χτυπάει την πόρτα τότε καλό είναι να την εκμεταλλευθούμε προς όφελος μας. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι και άλλες χώρες, με πολύ ισχυρές οικονομίες, έχουν προβεί σε αυτήν την ενέργεια και τους βοήθησε πάρα πολύ στην μετέπειτα πορεία τους.

Για την ώρα παρ’ όλα αυτά προσπαθήστε να απολαύσετε, όσο μπορείτε, το καλοκαίρι διότι είναι κρίμα να πάει χαμένο.

Καλά μπάνια, καλή ξεκούραση, καλή εβδομάδα και για τυχόν απορίες αφήστε σχόλια ή στείλτε μου mail.

Υ.Γ. Ο πρωθυπουργός που χάθηκε; Γιατί νιώθω σαν να μας κυβερνάει ο Υπ.Οικ κ. Βενιζέλος.






Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com