Έχει
περίπου ένα χρόνο από τότε που είδα για πρώτη φορά ταινία του Woody Allen (το You Will Meet a Tall Dark Stranger πρέπει να ήταν) και θυμάμαι πριν μπω στην
αίθουσα σκεφτόμουν «Μακάρι να μην είναι τίποτα πολύ κουλτουριάρικο και μας
πάρει ο ύπνος». Τελικά δεν με πήρε ο ύπνος, αλλά ο κύριος Allen με το μέρος του.
Αυτή τη φορά ο λόγος για το Midnight In
Paris, άλλη μια ρομαντική κωμωδία γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον ίδιο.
Ποιός δεν θα ήθελε να ζήσει σε μια άλλη εποχή, σε ένα άλλο μέρος; Έτσι και για τον Γκιλ, τον πρωταγωνιστή μας αυτό το μέρος, η χρυσή εποχή του, ήταν το Παρίσι του ’20.. Όταν όλα ήταν καλήτερα… Ήταν;;;
Ο πρωταγωνιστής (Owen Wilson) είναι ένας αμερικάνος συγγραφέας που μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Υνέζ (Rachel McAdams) και την οικογένειά του επισκέπτονται το Παρίσι για διακοπές. Για τον Γκιλ είναι μια μοναδική ευκαιρία η Πόλη του Φωτός ώστε να τελειώσει το πρώτο του μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα έναν άνδρα που δουλεύει σε «κατάστημα νοσταλγίας». Η Υνεζ όμως και οι γονείς της δεν μπορούν να κατανοήσουν την ρομαντική του πλευρά και τον ωθούν να γυρίσει στην παλιά του δουλειά, να γράφει σενάρια για ταινίες του Hollywood.
Ένα βράδυ ο Γκιλ, όντας ελαφρώς μεθυσμένος, αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο του περπατώντας μέσα από τους γραφικούς δρόμους του Παρισιού. Καθώς κάθισε σε κάτι σκαλιά χτύπησε το ρολόι, ήταν μεσάνυχτα. Μεσάνυχτα στο παρίσι λοιπόν και ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει στην χρυσή του εποχή για να γνωρίσει άτομα που θαύμαζε. Την επόμενη μέρα θα το προσπαθήσει και πάλι μαζί με την Υνέζ που δεν αντέχει να περιμένει μέχρι τα μεσάνυχτα και κουρασμένη από την εμονή του αρραβωνιαστικού της για το παρίσι, γυρνάει στο ξενοδοχείο. Ο Γκιλ όμως θα συνεχίσει να το κάνει αυτό για τις επόμενες μέρες, να περπατάει στο παρίσι, να γνωρίζει κόσμο όπως ο Πικάσο και ο Νταλί και να προσπαθεί να τελειώσει την νουβέλα του με την βοήθεια της Γερτρούδης Στάιν.
Κάπου μέσα στα ταξίδια του γνωρίζει και γοητεύεται από μια ερωμένη του Πικάσο, την Αντριάνα. Όταν μαθαίνει ότι χώρισαν συνειδητοποιεί ότι αισθάνεται πολλά για αυτήν και εξηγεί την πολύπλοκη κατάσταση του, το ότι είναι ερωτευμένος με μια γυναίκα που ζει 90 χρόνια πριν από την εποχή του, στον φίλο του τον Νταλί που το βρίσκει τελείως φυσιολογικό σαν σουρεαλιστής που ήταν. Ταξιδεύοντας ακόμα πιο παλιά, στην χρυσή εποχή της Αντριάνας, ο Γκιλ θα καταλάβει την αξία του παρόντος και θα γυρίσει για να το αντιμετωπίσει.
Ποιός δεν θα ήθελε να ζήσει σε μια άλλη εποχή, σε ένα άλλο μέρος; Έτσι και για τον Γκιλ, τον πρωταγωνιστή μας αυτό το μέρος, η χρυσή εποχή του, ήταν το Παρίσι του ’20.. Όταν όλα ήταν καλήτερα… Ήταν;;;
Ο πρωταγωνιστής (Owen Wilson) είναι ένας αμερικάνος συγγραφέας που μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Υνέζ (Rachel McAdams) και την οικογένειά του επισκέπτονται το Παρίσι για διακοπές. Για τον Γκιλ είναι μια μοναδική ευκαιρία η Πόλη του Φωτός ώστε να τελειώσει το πρώτο του μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα έναν άνδρα που δουλεύει σε «κατάστημα νοσταλγίας». Η Υνεζ όμως και οι γονείς της δεν μπορούν να κατανοήσουν την ρομαντική του πλευρά και τον ωθούν να γυρίσει στην παλιά του δουλειά, να γράφει σενάρια για ταινίες του Hollywood.
Ένα βράδυ ο Γκιλ, όντας ελαφρώς μεθυσμένος, αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο του περπατώντας μέσα από τους γραφικούς δρόμους του Παρισιού. Καθώς κάθισε σε κάτι σκαλιά χτύπησε το ρολόι, ήταν μεσάνυχτα. Μεσάνυχτα στο παρίσι λοιπόν και ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει στην χρυσή του εποχή για να γνωρίσει άτομα που θαύμαζε. Την επόμενη μέρα θα το προσπαθήσει και πάλι μαζί με την Υνέζ που δεν αντέχει να περιμένει μέχρι τα μεσάνυχτα και κουρασμένη από την εμονή του αρραβωνιαστικού της για το παρίσι, γυρνάει στο ξενοδοχείο. Ο Γκιλ όμως θα συνεχίσει να το κάνει αυτό για τις επόμενες μέρες, να περπατάει στο παρίσι, να γνωρίζει κόσμο όπως ο Πικάσο και ο Νταλί και να προσπαθεί να τελειώσει την νουβέλα του με την βοήθεια της Γερτρούδης Στάιν.
Κάπου μέσα στα ταξίδια του γνωρίζει και γοητεύεται από μια ερωμένη του Πικάσο, την Αντριάνα. Όταν μαθαίνει ότι χώρισαν συνειδητοποιεί ότι αισθάνεται πολλά για αυτήν και εξηγεί την πολύπλοκη κατάσταση του, το ότι είναι ερωτευμένος με μια γυναίκα που ζει 90 χρόνια πριν από την εποχή του, στον φίλο του τον Νταλί που το βρίσκει τελείως φυσιολογικό σαν σουρεαλιστής που ήταν. Ταξιδεύοντας ακόμα πιο παλιά, στην χρυσή εποχή της Αντριάνας, ο Γκιλ θα καταλάβει την αξία του παρόντος και θα γυρίσει για να το αντιμετωπίσει.
Εγώ πάντως μετά από αυτήν την ταινία λέω να πάω κάποια στιγμή μια βόλτα στο Παρίσι.
Πολύ όμορφη ταινία. J
Μόνο ψεγάδι η βροχή στην τελευταία σκηνή. Μου φάνηκε πολύ ψεύτικη και στουντιακή.
Σωτήτης Καρύδας
