Αρχείο

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Editorial



  Οικονομική Ιστορία της Ελλάδος 1.01: 10/12/1893 Κατόπιν ελέγχου επί του δημοσίου ελλείμματος από τη ΔΟΕ, η κυβέρνηση αποφάνθηκε πως είχε έρθει ο καιρός να γυρίσουμε προς τους πιστωτές μας και να δηλώσουμε την αδυναμία μας να πληρώσουμε. Έτσι ο Χ. Τρικούπης, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, ανακοινώνει με την ιστορική του φράση που θα τον στιγματίσει στην ιστορία «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

  Πολλοί ήταν αυτοί που μέσα στα τελευταία 24ωρα έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την φράση για να περιγράψουν την κατάσταση σήμερα, μέσα σε μία προσπάθεια να δείξουν ότι η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει να κάνει με μία κασέτα που απλά παίζει ξανά και ξανά, αλλά με ένα σύστημα που προσπαθεί να συντηρηθεί μέσα στην ιστορία. Καλύτερα ή και πιο οικονομικά αν θέλετε, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι πρόκειται για ένα παίγνιο μέσα στο οποίο συμμετέχουν περίπου οι ίδιοι παίκτες κάθε φορά και ακολουθούν ακριβώς την ίδια στρατηγική, με αποτέλεσμα να αποκομίζονται τα ίδια οφέλη.

  Και στο παρελθόν και τώρα η Ελληνική κυβέρνηση σε μία περίοδο κρίσης βρέθηκε ένα βήμα πριν την καταστροφή και αποφάσισε να δανειστεί περεταίρω, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία της και να μπορέσει να μπει σε αναπτυξιακή πορεία. Μαντεύετε ότι μιας και ο στόχος ήταν να μπορέσουμε να δείξουμε φερεγγυότητα στους δανειστές μας ποιος ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος; Η αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος, με μεγάλη έμφαση την φορολόγηση των εσόδων. Ο επιπλέον στόχος δε, ήταν να μπούμε σε αναπτυξιακή πορεία μέσω της δημιουργίας μεγάλων έργων υποδομής. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η Ελλάδα πράγματι άρχισε να παίρνει και πάλι τα πάνω της, αφού τότε μάλιστα άρχισε η εκβιομηχάνιση της χώρας. Περιττό βέβαια να πω ότι ακόμα τα χρωστάμε…

  Αφού λοιπόν τελειώσαμε με το μάθημα ιστορίας, ήρθε ο καιρός να περάσουμε στο τώρα. Η Ελλάδα προχώρησε στον περαιτέρω δανεισμό της, με πιο ευνοϊκούς όρους και πιο μεγάλο ορίζοντα. Πρακτικά θα είμαστε δεσμευμένοι για περισσότερο καιρό. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η χώρα μας μπόρεσε να πάρει επιτέλους μία ανάσα και πατήσει έστω και ελαφρά. Το ζήτημα είναι αν από δω και πέρα θα την χρησιμοποιήσει για φυσήξει και να διώξει το πρόβλημα λίγο πιο πέρα ώστε να κληθεί να το αντιμετωπίσει αργότερα ή θα την χρησιμοποιήσει για σκεφτεί καθαρά και να μπορέσει βρει μία βιώσιμη λύση. Κάπου στα παρασκήνια άκουσα να μιλάνε για ανάπτυξη αλλά για να είμαι ειλικρινής, αυτό ακούγεται εδώ και καιρό χωρίς όμως ουσιώδεις λύσεις αλλά και αποφάσεις. Περιμένω για να δω…

  Περνώντας σε πιο διεθνή και εξίσου αν όχι και σοβαρότερα από τα δικά μας προβλήματα, η Νορβηγία μπήκε σε τροχιά τρομοκρατίας και ο δρόμος φαίνεται μακρύς. Ο Νορβηγός τρομοκράτης όπως τον χαρακτηρίζουνε, λέει πως έκανε ότι έκανε για να σώσει την Νορβηγία από την Ευρώπη. Μέσα στις επόμενες μέρες υποθέτω πως θα καταλάβουμε τι εννοούσε.  Χωρίς βέβαια να θέλω να είμαι συνωμοσιολόγος θα πρέπει να πω, πως είναι πολύ ύποπτη η στιγμή που γίνονται όλα αυτά και θα σας παραπέμψω σε ένα βιβλίο που έχει γίνει και ταινία, «Το δόγμα του σοκ». Θα με καταλάβετε μόλις το δείτε/διαβάσετε.

Αυτά για σήμερα ας ελπίσουμε πως δεν θα μας περιμένουν άλλα αυτή την εβδομάδα…

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Υ.Γ. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μέσω του κ. Καστανίδη, εξέφρασε την επιθυμία να περάσει νομοσχέδιο για τα δημοψηφίσματα. Προσέξτε κύριοι κύριοι της Βουλής γιατί μπορεί να μην σας αρέσουν αυτά που θα πει ο κόσμος. Επιπλέον κληθήκατε να πάρετε τα ινία στα χέρια σας και να σηκώσετε το βάρος των αποφάσεων στις πλάτες σας. Πολλές φορές οι αποφάσεις δεν είναι εύκολες αλλά ούτε και κοινωνικά αποδεκτές. Τι περιμένετε π.χ. να πούνε οι 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι που πρέπει να απολυθούν, ακόμη κι αν αποτελούν βασική συνιστώσα του προβλήματος;




Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com