Φτάσαμε λοιπόν και στην εβδομάδα που το μόνο που θα έπρεπε να έχουμε στο μυαλό μας είναι "η καλοπέραση και το τσίκνισμα".
Αλλά "όχι φυσικά στην Ελλάδα, εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε". Εκτός κι αν μας αρέσει και λίγο το να σφαζόμαστε μεταξύ μας και το έχουμε αυτό σαν μορφή διασκέδασης.
Απ' την άλλη "δεν είμαστε και Λιβύη, αλλά ότι μπορούμε κάνουμε κύριε Διοικητά...!"
Παραλήρημα κανονικό ε? Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους διαλόγους και κάθε λογής κοσμητικά επίθετα να τους συνοδεύουν, ακούει κάποιος κάθε μέρα αν κυκλοφορήσει στον δρόμο. Και δεν τους αδικώ αφού συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μας, εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό, που είναι πλέον απίστευτο το πως η ψυχική ηρεμία των ανθρώπων βρίσκεται σε ισορροπία. Ας δούμε λοιπόν τι έχουμε κι αυτή την εβδομάδα.
Τη mainstream πλέον κατάσταση για αυτή την χώρα, Πανελλαδική Απεργία πάνω κάτω στα πάντα και παντού! Θα έρθει ο καιρός που θα αποτελεί είδηση στην χώρα μας η εργασία... Αυτό βέβαια που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα στο συγκεκριμένο δεν ήταν η απεργία αυτή καθαυτή. Ήταν το γεγονός ότι οι διαδηλωτές ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και δηλώσεις. Πολύ παραπάνω δε, μπορώ να πω ότι βρήκα αρκετά ανεύθυνη την δήλωση του κ. Αλαβάνου. Για όσους δεν την έχετε ακούσει πρόκειται περί παρακίνησης των διαδηλωτών να μετατρέψουν την Πλατεία Συντάγματος σε Πλατεία Ταχριρ. Αυτό παρ' όλα αυτά μπορεί να έχει δύο σημασίες. Η πρώτη είναι να τα κάνουν όλα λίμπα οι διαδηλωτές και να έχουμε κι εμείς νεκρούς στην μέση της πλατείας και σύμφωνα με μερικούς να περάσει μια βόλτα κι από μας ο Τέταρτος Καβαλάρης! Βέβαια ο κ. Αλαβάνος τόνισε χθες σε δήλωση του σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων ότι δεν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο, αλλά στην δεύτερη περίπτωση. Η δεύτερη είναι αυτό που σηματοδότησε η πλατεία Ταχρίρ, δηλαδή την πτώση κυβέρνησης Μουμπάρακ και την αλλαγή ρότας για την χώρα. Βέβαια όντας σωστός πολιτικός, στην ερώτηση "άντε και πέφτει η κυβέρνηση, μετά εσείς θα μας πάτε και που;" με ωραίες γλωσσικές υπεκφυγές, αγνόησε την ερώτηση. Άρα λοιπόν τα χέρια του παραείναι ευαίσθητα για μία τόσο καυτή πατάτα, συνεπώς καλό θα είναι να μην λέμε λόγια του αέρα, αλλά και να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες του λόγου μας και το πως μπορούν πολλοί να παίξουν με τις λέξεις...
Το δεύτερο και ίσως πιο δραματικό από τα δικά μας γεγονός, είναι η σφαγή των πολιτών αλλά και των στρατιωτών που αυτομολούν, από την κυβέρνηση Καντάφι στην Λιβύη. Τραγικό το πως ένας πάλαι ποτέ δήθεν επαναστάτης, πλέον είναι άμεσα συνυφασμένος με την τρομοκρατία και τη σφαγή. Για την ακρίβεια γίνεται λόγος για 600 νεκρούς και 1400 αγνοούμενους με τα νούμερα να ανεβαίνουν κάθε στιγμή. Η όλη χώρα είναι σε κατάσταση πολέμου και ο ΟΗΕ φοβάται πολύ το ξεκίνημα ενός κανονικού εμφυλίου. Και ακούγοντας την δήλωση του κ. Καντάφι "θα πολεμήσω μέχρι την τελευταία σταγόνα αίματος! Θα πεθάνω σαν μάρτυρας!" με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο πολιτικός κόσμος εν γένει έχει μονοψήφιο IQ. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.
Δύσκολα τα βλέπω και σήμερα και άντε να δω πόση ώρα θα μου πάρει μέχρι το κέντρο!
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com
