Αρχείο

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Κουβέντες του Στροφαλοθαλάμου: 57th Rally Acropolis, The Rally of Gods Revisited


Auto racing, bull fighting, and mountain climbing are the only real sports… all the others are games. – Ernest Hemingway













Για πανω απο μισο αιωνα τωρα μεσα στο προγραμμα αγωνων του παγκοσμιου πρωταθληματος ραλλυ βρισκεται μια ελληνικη καταχωρηση με παρατσουκλι “Tο ραλλυ των Θεων». Οι ιδιαιτεροτητες του σαν τοποθεσια αγωνων κανουν την νικη ή , παλαιοτερα τουλαχιστον, ακομη και τον τερματισμο του ενα αναγνωρισιμο επαθλο στους κολπους των αγωνων. Το Ραλλυ Ακροπολις ειναι χαρακτηρισμενο σαν χωματινο αλλα οπως γινεται παντα με καθετι ελληνικο η αληθεια κρυβεται περιτεχνα πισω απο τις λεξεις.

Come to Greece για να τη βρεις (τη ζεστη, μην παρεξηγιομαστε)...  Ενα αλλο χαρακτηριστικο του Ραλλυ Ακροπολις ειναι επισης οτι διεξαγεται κατα τους καλοκαιρινους μηνες, πιο συγκεκριμενα καθε Ιουνη αλλα οι προετοιμασιες για τις ομαδες ξεκινουν περιπου απο τον Απριλη. Αυτο σε συναρτηση με το πολυ χαρακτηριστικο ελληνικο-μεσογειακο καλοκαιρι, την απιστευτη ζεστη, την καλοκαιρινη νημενια αλλα και το γεγονος οτι ως επι το πλειστον οι συμμετεχοντες προερχονται απο βορειες χωρες με μεγιστες θερμοκρασιες που εμεις δεν τις βλεπουμε εδω ουτε σαν ελαχιστες, συντελουν στο γεγονος οτι για να επιβιωσει κανεις ειτε σαν αγωνιζομενος, ειτε πολυ περισσοτερο σαν αγωνιστικο αυτοκινητο, θελει πολλα κιλα...cojones. Για την ιστορια παντα, εδω να δηλωσω οτι κατα τη διαρκεια των καλοκαιρινων αγωνων η θερμοκρασια μεσα στην καμπινα των αγωνιστικων αγγιζει και ξεπερναει στο μεγαλυτερο μερος ενος αγωνα τους 50oC. Σκεψου τωρα να φορας την αντιπυρικη/ολοσωμη της Sparco, παρεα με τoν μπαλακλαβα και το κρανος, γαντια και παπουτσικο με παρομοια χαρακτηριστικα (και επενδυση φυσικα) με την παραπανω στολη, να κανεις μυτη-τακουνι, σκανδιναβικο φλικαρισμα και βουρ για το επομενο χασιμο υπο την μελωδια ενος υπερσυμπιεστη που στροφαρει 300αρες (χιλιαδες στροφες), ενα transfer που βρισκεται κατω απο τη μασχαλη σου και ενα ανεμιστηρι να σου φυσαει το μετωπο ισα για να μην λυποθυμησεις, ενω ο συνοδηγος μιλαει ως επι το πλειστον αραμαϊκα στην ενδοσυνεννοηση για να σε κρατησει εντος του δρομου...κολαση επι γης, απλα.

 Φυτευτη πετρα και ξερο ψωμι... Μεγαλο ρολο στην επιτυχια μιας αγωνιστικης σεζον (το μεγαλυτερο αν ρωτησετε εμενα) παιζουν οι μηχανικοι που σχεδιαζουν, προετοιμαζουν,  ρυθμιζουν και επισκευαζουν ενα αγωνιστικο αυτοκινητο πριν απο και κατα τη διαρκεια ενος αγωνα. Οι μηχανικοι ειναι οι αφανεις ηρωες πισω απο ενα τετοιο εγχειρημα και σπανια καποιος δινει παραπανω σημασια σ’αυτους περαν απο την αναγνωριση της υπαρξης τους. Για να μην ξεφευγουμε ομως απο το θεμα, κατα τη διαρκεια ενος ραλλυ οι μεγαλυτερες μαχες δινονται στα service parks και μαλιστα εναντια στο χρονο. Ετσι εκει που οι οδηγοι πλακωνονται στα μασαζ και στα pina collada για να εχουν την πνευματικη δυναμη να συνεχισουν, καποιοι μουτζουρογατοι κλασης με πτυχια προσπαθουν να διορθωσουν τα σημαδια που αφηνουν στα αγωνιστικα οι υπερανθρωπες προσπαθειες των stars των τιμονιων. Περαν απο το πληρως αφιλοξενο κλιμα για εναν υπερτροφοδοτουμενο κινητηρα, οι μηχανικοι πρεπει να αντιμετωπισουν τη γεωμορφια των ελληνικων βουνων (δεν ειναι τυχαιο οτι οι Autobahnen συναντωνται στη Γερμανια και οχι εδω...), τις τεραστιες λακουβες, την ολισθηροτητα του οδοστρωματος (για να μην λεμε οτι μονο η Κηφισιας στο υψος της Αλεξανδρας ειναι ετσι...) αλλα και τη διασημη ελληνικη φυτευτη πετρα. Το συγκεκριμενο χαρακτηριστικο των ειδικων διαδρομων του Ραλλυ Ακροπολις ειναι υπευθυνο για απειρα σπασμενα καρτερ, πληγωμενες μεταδοσεις, τσαταλιασμενα αμορτισερ, σπασμενα ψαλιδια και γενικοτερα καταστροφες του bottom end ενος αγωνιστικου. Η ελληνικη φυτευτη πετρα ειναι κατι σαν ενα μεσογειακο παγοβουνο, βλεποντας απο μακρια μια μικρη προεξοχη στο εδαφος που μοιαζει με υπερμεγεθες ακονισμενο χαλικι θεωρεις αυτοματα οτι περαν του οτι δεν θα σου φερει αντισταση στην, ομολογουμενως, ξεφρενη πορεια σου, αλλα και οτι μαλλον το λαστιχο σου θα την ξεμπαζωσει ετσι απλα κανοντας την σουβενιρ για καποιον απο τους θεατες που θα την φαει στο κεφαλι. Οταν ομως ακουσεις το μεγαλο «γκντουπ», ακολουθουμενο απο πληρη πτωση της πιεσης λαδιου, σβησιματος του κινητηρα σου και τον προαναφερθην θεατη να τρωει τελικα το κορωνοπινιο απο το πληγωμενο εμπρος διαφορικο σου (για να μην μιλησω για τον εγωισμο σου...) στο κεφαλι καταλαβαινεις οτι «εδω δεν ειναι παιξε-γελασε, εδω ειναι βαλκανια». Ετσι συντελειται η φημη περι ενος απο τα πιο δυσκολα ραλλυ, που παροτι δεν εχει τις εναλλασσομενες συνθηκες του Monte Carlo, τους γκρεμους της Κορσικης ή τους «δενδρινους φραχτες» της Φινλανδιας ειναι ενα απο τα πιο σκληροτραχηλα ραλλυ περισσοτερο γιατι ολοι νομιζουν οτι το ξερουν αλλα κανεις τους δεν το κατεχει (οι δυο πιο προσφατοι που το κατειχαν στρατολογηθηκαν απο την αγωνιστικη ομαδα του Δημιουργου μας, ο ενας απο καρκινο κι αλλος απο ατυχημα με ελικοπτερο...).

Rally Legends CatwalkΤο ραλλυ ακροπολις ειναι ενα μινι φυτωριο πρωταθλητων αφου συνηθως αυτοι που μπορουν και διαπρεπουν εδω (και στα Αφρικης και Αυστραλιας παλιοτερα) ειναι αυτοι που απλα τρεχουν και κερδιζουν τα υπολοιπα. Αλλωστε που αλλου θα εσπαγαν οι γαντζοι συγκρατησης του καπο του Focus WRC 2003 του Markko Martin αναγκαζοντας τον να τερματισει (και μαλιστα πρωτος) την ειδικη με το καπο να καλυπτει ολο το εμπρος παρμπιζ αφηνοντας ενα μικρο κενο στο κατω μερος του? Για να πω την αληθεια βεβαια o Markko Martin χρωσταει τη νικη του στην εξαιρετικη συνεργασια που ειχε με τον συνοδηγο του (γι’αυτο και εγκατελειψε οταν σκοτωθηκε ο δευτερος 2 χρονια αργοτερα στο RAC) αλλα και στην κακη του συνηθεια, οπως λενε οι κακες γλωσσες,  να παταει το γκαζι στην αρχη της ειδικης και να το αφηνει στο τελος της. Επιπλεον που αλλου θα εβλεπες το εξαιρετικο ταλεντο του Colin McRae περαν του να ταπεινωνει τους αντιπαλους τους παρα το εξαιρετικα επιδεικτικο οδηγικο του στυλ, να καταστρεφει παρεα με τον ομοσταυλο Duval τα Focus WRC το ενα μετα το αλλο? Απο την αλλη εξαιρετα δειγματα ανθρωπων και οδηγων εχουν αφησει το στιγμα τους στις ειδικες του ακροπολις (παιρνοντας απο την αλλη το επαθλο για ανταλλαγμα) και μαλιστα πολυ πρωιμα στην καριερα τους οπως ο Walter Roehrl με το Fiat 131 Supermirafiori, η Michel Mouton με το Audi Quattro ή ο Björn Waldegård με το Escort MKII.

The future is brighterΤο 2010 δεν ηταν μαυρο μονο για την ελληνικη οικονομια αλλα και για τους αγωνιστικους θεσμους της χωρας μας επισης. Το ραλλυ ακροπολις δεν διεξηχθει λογω οικονομικης κρισης αλλα ο Jeffrey την ειδε αλλιως φετος και αποφασισε να φερει τουρισμο μεσω ενος ραλλυ που τραβαει κατα κυριο λογο ντοπιους (if at first you dont succeed…). Επιπλεον ο Jan Todt (παλαι ποτε αγωνιζομενος με 205 Τ16 στα Group B, τεχνικος διευθυντης της Ferrari Formula 1 και νυν επικεφαλης της FIA) εισηγαγε, ξανα, τον θεσμο του shakedown στο φετινο ακροπολις, μια διαδρομη η οποια τελει χρεη αντιστοιχα των παρασκευιατικων qualifications της Formula 1, δινοντας ετσι μια ξεχωριστη σημασια στο σημαινον αθλητικο γεγονος της χρονιας για την Ελλαδα. Βεβαια απο την αλλη ο ιδιος ανθρωπος θελει οι Formula 1 και τα WRC να κινουνται απο υβριδικα powertrains σαν αυτα που βλεπουμε στα γαλλικα και ιαπωνικα κονσερβοκουτια, αλλα αλλο θεμα αυτο. Το ραλλυ μας επεστρεψε δρυμιτερο, ο κοσμος ηταν περισσοτερος απο καθε αλλη, προσφατη, χρονια (κατι λενε οτι χρειαστηκε να απομακρυνουν και καμποσους για να μην κλεινει ο δρομος, θυμιζοντας τα αντιστοιχα ραλλυ των 70’s και 80’s) και ειχαμε και καμποσες Ελληνικες συμμετοχες που αψηφησαν την ελλειψη εμπιστοσυνης της Moodys και της S&P προς την Ελληνικη οικονομια και ειπαν να συνεχισουν τη ζωη τους nevertheless. Καλες βολτες, καλη εβδομαδα και φτυστε τον κορφο σας να μην ξαναρθουν ρεζιλικια ανασχηματισμοι και μεσοπροθεσμα...
                                                                                             






 
Featherweight (featherweight@rouamat.com)