Φαντάζομαι πως πολλοί σαν κι εμένα
διαβάζοντας έναν τέτοιο τίτλο, συνειρμικά θα περιμένατε να διαβάσετε για ένα
θέμα που αφορά σε περιβαλλοντικά χωρία. Είναι λογικό φυσικά αφού αυτό έχουμε
γνωρίσει ως έννοια. Παρ’ όλα αυτά, η βιώσιμη ανάπτυξη δεν έχει να κάνει με το
νοιάζεσαι απλά για το περιβάλλον με την στενή έννοια που έχουμε δώσει στον όρο
(για να είμαι ειλικρινής δεν έχει καν να κάνει με την προστασία του
περιβάλλοντος, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση).
Πρόσφατα, λοιπόν, ανακάλυψα ότι η βιωσιμότητα έχει να κάνει και με το
κοινωνικό σύστημα. Πιο απλά, θα πρέπει να υπολογίζουμε και τις κοινωνικές
προεκτάσεις των οικονομικών μας πολιτικών, αντιλαμβανόμενοι το σύστημα ως κάτι
δυναμικό και όχι στατικό, συνεπώς θα πρέπει να καθιστούμε και τις κοινωνίες μας
με τις δομές τους βιώσιμες.
Κάτω από αυτό το πρίσμα οδηγούμαστε στα εξής
συμπεράσματα. Ναι η Ελλάδα χρωστάει και ναι πρέπει να πληρώσει. Αλλά δεν μπορεί
να γίνει αυτό με κάθε δυνατό και αδύνατο μέσο προκειμένου να εκπληρωθεί η
παρούσα ανάγκη. Δηλαδή, μπορεί να δηλώνει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στις μέρες μας ότι
θα εμείνει στις δεσμεύσεις της προς τους πιστωτές μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει
ότι κάτι τέτοιο δεν θα έχει κοινωνικά κόστη. Δεν αναφέρομαι όμως μόνο στα επίπεδα
εργασίας, μισθών και αγοραστικής δύναμης καθότι είναι εξαιρετικά σημαντικά. Στο
προ-προηγούμενο άρθρο της η Σοφία αναφέρθηκε στην κατάθλιψη. Θα έπρεπε ίσως να
τονίζουμε ότι και τα επίπεδα των αυτοκτονιών αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό. Εκεί
που θέλω να καταλήξω είναι ότι η κοινωνία μας δεν θα είναι βιώσιμη ψυχολογικά να
δεχθεί την επόμενη μέρα, καθώς και να υπάρξουν δουλειές όλοι θα φοβούνται να
πάνε, και να υπάρξουν λεφτά δεν θα επενδυθούν αλλά ούτε και θα καταναλωθούν
διότι θα ανησυχούν για την επόμενη μέρα. Τι είναι λοιπόν αυτό που μας επιφυλάσσει
η επόμενη μέρα…; Διαβάζοντας μέσα στην εβδομάδα αλλά και σήμερα συμπεραίνω ότι
το αύριο θα είναι γεμάτο φόρους και δυσκολίες. Άρα λοιπόν τι και ποιος θα μας σώσει;
Χα!! Κι εκεί έρχομαι αντιμέτωπος με αυτό
Αφού λοιπόν
φαντάζομαι διαβάσατε την συνέντευξη θα πω μόλις δύο πράγματα και θα το αφήσω.
Πρώτον, νομίζω
ότι όλοι βλέπουμε προς τα πού προορίζεται ο νεαρός συμπολίτης μας, αφού με
αντίστοιχες φράσεις προσπάθησε να δώσει ένα λαϊκό χαρακτήρα στο άτομο του, ο
πατέρας του κατά την διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας.
Δεύτερον, θα
προσπαθήσω να προσπεράσω όλα αυτά τα οποία περιγράφει ο Αντρίκος για τα βιώματα
μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον του καθώς θεωρώ πως είναι σαν να ασχολούμαστε
με τρίχες..! Θα μείνω όμως στο ότι δεν χρησιμοποιούσε το όνομα του της οικογένειας
του, πολύ παραπάνω αρνούταν πολλές φορές και την συγγένεια. Εδώ έχω την ένσταση
μου. Ποιος δηλαδή τον βλέπει, ακούει ότι τον λένε Παπανδρέου και μετά
αμφιβάλλει για την συγγένεια; Η κλωνοποίηση στην δική του περίπτωση
επιβεβαιώνεται από την ίδια την φύση. Και Παντελής Αγαθούλης να συστηνόταν,
πάλι θα ήταν εμφανής η ομοιότητα.
Επίσης, αυτό που
έχω μάθει από την εμπειρία μου είναι ότι πάντα μα πάντα η φράση «αμαρτίες
γονέων, πεδεύουσι τέκνα» έχει μία εφαρμογή. Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές
θέλοντας και μη τα παιδιά οφείλουν να σηκώνουν βάρη της οικογένειας λόγω
αποφάσεων των παλιών. Είναι όπως το παιδί που σε λίγο καιρό θα συλλάβουν τον
πατέρα του για χρέη, ή θα κατασχέσουν το σπίτι του θα αποτελεί τον
δακτυλοδεικτούμενο του σχολείου ή της γειτονιάς. Έτσι λοιπόν, θα έπρεπε να
έχουμε την δύναμη, ακόμη και όταν κουβαλάμε ένα όνομα τόσο σημαντικό να το
αποδεχόμαστε και να το παραδεχόμαστε, δείχνοντας το πραγματικό βάρος που
σηκώνουμε λόγω των πράξεων αλλήλων.
Το κλείνω λοιπόν
εδώ καθώς δεν μου αρέσει να κάνω κατά πρόσωπο επίθεση (ακόμη όταν και το ίδιο
το πρόσωπο φαίνεται να την προκαλεί).
Όσο για τα mail περί νέων μέτρων, για όσους με
ρώτησαν και δεν διάβασαν την σημερινή ειδησεογραφία, θα αναφέρω ότι ετοιμάζεται
ένα πακέτο επιπρόσθετης φορολογίας ύψους 7,1 δις (2,1 για το 2011 και 5 για το
2012). Το ξέρω όχι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο, αλλά δείτε την καλή πλευρά. Χωρίς
θέρμανση, χωρίς ρεύμα χωρίς internet και χωρίς ρούχα, όλοι γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα και υπό
το φως των κεριών θα μπορέσουμε να ερωτευθούμε ξανά. Εξάλλου σε μία έρευνα της προηγούμενης
εβδομάδας ανακοινώθηκε πως στην πλειονότητα τους οι γυναίκες σε νεαρές ηλικίες
είναι μόνες τους και έχουν ανάγκη από ερωτική συνεύρεση. Άρα ενδεχομένως η
επικείμενη φορολογία είναι η λύση που ψάχνουνε…!
Καλή εβδομάδα σε
όλους!
Υ.Γ. Το ξέρω ότι
τον τελευταίο καιρό τα άρθρα είναι είτε λιγότερο εμπνευσμένα είτε ανύπαρκτα πολλές
φορές, αλλά ελπίζω εντός ολίγου καιρού να μας κατανοήσετε…
Κωνσταντίνος Μουράτης
