Ο ανθρωπος εχει την κακια συνηθεια οταν βρισκεται σε αδιεξοδο «να τρεχει πισω στην μαμα του». Η «μαμα», oντας το αρχαιοτερο συμβολο ηρεμιας και αγαπης, μπορει να παρει οποιαδηποτε μορφη καταστασης ισορροπιας βολευει τον καθενα, ωστε να χουχουλιασει, ή και να λουφαξει, μεχρι να περασει η οποια μπορα. Βεβαια, επειδη πλεον τα κουμουνια αντι να κανουν μυστικες συναντησεις σε μουχλιασμενα υπογεια για να μην τους μπουζουριασουν, βγαινουν στους δρομους και κλεινουν τη ΒΙ.ΠΕ.Θ. περηφανοι για τα πολιτικα τους φρονηματα, οι gay ειναι…gay and proud to say, οι εγχρωμοι (αλλιως τους λενε, αλλα again ο Mr. Editor εχει αλλη αποψη) και ατομα σαν τον τιμονιερη της Ελλαδος, θα επρεπε να βρισκονται διακορευμενοι, σε κανενα σοκακι γυρω απο την πλατεια Κλαυθμωνος, να κλαινε καθως παιρνουν τη δοση και οχι εκει που ειναι, το νοημα της πρωτης προτασης παιζει και να χανει τη σημασια του, αλλα ας επανελθουμε στη συγχρονη αυτοκινητιστικη πραγματικοτητα για να ηρεμησουν λιγο τα πνευματα.
Old school and proud to say… Κατα τα προτυπα των gay, που κερδισαν επαξια τη θεση τους στο παγκοσμιο κοινωνικοπολιτικο στερεωμα και πλεον, αν δεν διαθετουν το πιο ισχυρο lobby, σιγουρα διαθετουν αυτο με τις πιο πολλες εγγυησεις επιτυχιας, καθοτι αν εισαι gay εισαι καταδικασμενος να πετυχεις, πρεπει να δηλωσω οτι η αυτοκινητοβιομηχανια επιασε το νοημα του νεου retro/vintage ρευματος και μαλιστα εδω και καμποσα χρονια, απλα τωρα εχει ακομη ενα λογο να το κανει. Παλαι οι θρυλοι της αυτοκινησης που απωλεσθηκαν στο βωμο της καινοτομιας, της αλλαγης και της ριζοσπαστικοτητας την εποχη των χιππιδων και του AIDS, ξαναγυρνουν στις επαλξεις (featherweight senior πραγματικα, αν μου ξανακολλησει ακομη μια streetwise εκφραση, εξαιτιας του spamαρισματος σου, θα κοψω και τις λιγοστες κουβεντες που ανταλλαζουμε μεσα στην ημερα) και ειναι ετοιμοι να σαρωσουν οχι μονο των μνημων που ξυπνουν το σχημα και το ονομα τους, αλλα και λογω της θαυμαστης τεχνολογιας που ολοι λιγο πολυ εχουν να επιδειξουν, αλλα και εξαιτιας του προαναφερθεντος trend-μαστιγας της εποχης μας.
Oh mommy, oh mommy blue… Τραγουδουσε ο Κωνστανταρας παιζοντας κλασσικα τον εαυτο του, αλλα μιας και μιλαμε για μαναδες κι επειδη ουτε συμμετεχοντες σε street διαγωνισμο εξυπναδας ειμαστε, αλλα ουτε και, προς το παρον, εχουμε κατι εναντιον καποιων απο αυτες, θα μιλησουμε για το πως εκφραζεται η κατασταση της ισορροπιας («μαμα» το ειπαμε πιο πανω) απο τον καθε κατασκευαστη. Πριν λιγο καιρο παρουσιαστηκαν δυο πρωτοτυπα, για τα οποια τα αχαμνα μας ειχαν φαει πολυ ζαλισμα τελευταια, τα οποια ειναι κατευθειαν αναφορες σε χρυσες εποχες μιας και οι προγονοι αυτων, ηταν οι κυριοι εκφραστες τους, σαν γνησιοι front persons. Και φυσικα δεν μιλαμε για κατι παρατρεχαμενους που εμειναν στην ιστορια για πρακτικοτητες, πωλησεις, ευελιξια και αλλες φλωριες, αλλα για γνησια τσεκουρια του πολεμου που κουρεψαν και πηραν πολλα scalps μαζι τους. Βγηκαν τελειως τυχαια μαζι και ενω στην εποχη τους κανενας δεν γνωρισε τον αλλο, σημερα ειναι εδω μαζι ετοιμοι να ξεμπαζωσουν...εισοδους πολυτελων garage, γιατι πλεον δεν ειναι homologation specials, αλλα fetish κεφαλαιοκρατων. Οι δυο κυριες δεν ειναι αλλες απο το Audi Quattro Sport και τη Lancia Stratos. Οι δυο τους λοιπον εχουν παρομοια θεωρηση με τοτε, με τη διαφορα βεβαιως οτι δεν προκειται να τις δουμε ποτε σε αγωνιστικο terrain, και γι’αυτο το μεν πρωτο εχει κοντυτερο μεταξονιο απο το οχημα στο οποιο βασιζεται (ενα Audi RS5 εν προκειμενω), τετρακινηση, που μπορει τωρα να χρησιμοποιουν και οι Κορεατες στα πολιτικα τους, αλλα τοτε ηταν προνομιο του στρατου και φυσικα εναν, μη εξαιρεταιο, 5κυλινδρο σε σειρα turbo κινητηρα (μια πουσαρισμενη εκδοση αυτου που κινει το TTRS), ενω η μεν δευτερη, ειναι μια σφηνα βασισμενη σε μια Ferrari (430 Scuderia αντι για την original Dino) με κοντυτερο πατωμα ωστε οι αποστασεις των αξονων μεταξυ τους και των τροχων μεταξυ τους, να ειναι παρομοιες φτιαχνοντας ενα σχεδον τετραγωνο οχημα. Φυσικα cultιες του παρελθοντος δεν λειπουν κι απο εδω, με τα εσωτερικα door panels να ειναι διαμορφωμενα για να χωρουν ενα κρανος, και η οροφη με το spoiler της να μοιαζουν μαζι με το επανω μερος ενος, εποχης βεβαιως-βεβαιως, κρανους. Το οπτικο αποτελεσμα και τα specs και των δυο συμβολων ειναι κατι παραπανω απο εντυπωσιακα και για οσους εζησαν εκεινες τις στιγμες, πιθανον και νοσταλγικα, ενω απ’οτι ακουγεται ειναι και εξαισιως απολαυστικα στην οδηγηση, παρα τα κουσουρια που κουβαλαν απο την εποχη των αγωνων. Αυτη λοιπον ειναι η μια θεωρηση για το πως εκφραζεται η κατασταση ισορροπιας αντιγραφοντας απευθειας τα συμβολα του χθες και τετοια παραδειγματα υπαρχουν και σε πιο mainstream κατηγοριες, αλλα ειναι ανευ σημασιας να ασχοληθουμε φερειπειν με το MINI και το New Beetle οταν υπαρχουν τετοιες περιπτωσαρες.
Two times a charmer… Παραφραζοντας τη γνωστη εκφραση και χρησιμοποιωντας την με τελειως διαφορετικο νοημα απο αυτο της αρχικης της μορφης, η δευτερη οδος που ακολουθουν παμπολλοι κατασκευαστες τη σημερον ημερα, ειναι η αντιγραφη (υιοθετηση το λενε αυτοι) μιας ηδη δοκιμασμενης λυσης που ειναι σιγουρο οτι πιανει παντα (λογω πωλησεων καθαρα και οχι λογω της αξιας της ή αλλου ρομαντικου). Κι ενω προ δυο αρθρων ασχοληθηκαμε αρκετα με το θεμα και παλι με ενα γαλλικο παραδειγμα, σημερα θα ηθελα απλα να παρουσιασω αυτο που βλεπουμε αρκετες φορες σημερα και ειναι οτι ολοι λιγο-πολυ συγκλινουν (τυχαια παντα σε κατι γερμανικο), στην αποψη που λεει οτι πολλα-πολλα ριζοσπαστιλικια δεν χωρουν στον κοσμο των επιχειρησεων και οτι πρωτα πρεπει να αναμειχθεις με το πληθος και μετα να διαπρεψεις (αλλιως διατυπωθηκε αλλα αν ρωτησω ακομη μια φορα για το συγκεκριμενο θεμα αυτον που μου το ‘πε, θα φαω παντελες χι). Στον κοσμο της παγκοσμιοποιησης ακομη και της ιδεας για τον κοσμο, οπως ειχε αναφερθει και σε παλαιοτερο αρθρο, καλα ειναι να πας με τη μεση λυση για να επιβιωσεις και αυτο το καταλαβαν πολλοι, αργα μεν αλλα το καταλαβαν, the hard way μαλιστα. Η Citroen παρουσιασε προσφατα τη νεα γενια της C4, της οποιας την προηγουμενη γενια κατασυμπαθησα αλλα απ’οτι φαινεται ημουν ο μονος, η οποια εκανε μια φοβερη στροφη στην ποιοτητα και την ανεση ενω κατα τα προτυπα αλλων κατασκευαστων η γρηγορη και sport εκδοση της θα ειναι η τριθυρη DS4. Η συγκεκριμενη στροφη εγινε για να πλησιασει το κραταιο στο C-Segment Golf της VW και τον παραμελημενο, κακο ξαδερφο του, το Astra της Opel, των οποιων το κοινο σημειο ειναι οτι πωλουνται σαν ζεστα ψωμακια και οτι οποια παροτι τιμια, φτηνα και εξυπηρετικα δεν εχουν κατι το εξαιρετικο, παραμονο οτι χτυπουν στο φιλοτιμο τον αγοραστη με την οικονομια και την καταναλωση τους χωρις να ζητουν τιποτε παραπανω απο κατανοηση...και απολυτη υποταγη στο γερμανικο ιδεωδες. Φυσικα και υπαρχουν πιο τρανταχτα παραδειγματα, οπως η μετα-Bangle εποχη της BMW ή η Di Montezemolo-εποχη της Ferrari απλα μιλαμε για οχηματα που, οπως και να το κανουμε, ειναι αρκετα μακρια απο το ευρυ κοινο.
Ο τριτος δρομος maybe… Πιθανον να μην υπαρχει ο τριτος δρομος για τον σοσιαλισμο ή για την περιπτωση της αυτοκινησης, απλα αν ηθελα να φερω ενα παραδειγμα θα ηταν κατι σαν το Fiat 500 TwinAir ή το, πολυαναμενομενο, ηλεκτρικο Trabant ή σαν τα πολυποικιλα μινιον 1000αρια και 1200αρια αυτοκινητακια που πλυμηρησαν την αγορα το τελευταιο ετος, αυτοκινητα δηλαδη που σε γυρνανε πισω σε εποχες και καταστασεις ηρεμιας, ενω εχουν το συγχρονο touch για να διακριθουν χωρις απαραιτητα να ειναι ενα προιον που κραζει απο μακρια οτι στερεψαν απο ιδεες οι σχεδιαστες και οι μηχανικοι (γιατι, αν με ρωτησεις, περι αυτου προκειται), αλλα ειναι μια συχγρονη θεωρηση για το παρον και το μελλον της αυτοκινησης.
Featherweight
featherweight@rouamat.com
