'Εργαζόμενοι,
συνταξιούχοι, φοιτητές, μαθητές, καιγόμαστε. Το ξέρω. Θέλω πολύ να πάρω
εκτεταμμένα θέση σε όλα αυτά που συμβαίνουν, να δώσω ένα σπρώξιμο λογικής, να
“τσιμπήσω” τις βαθύτερες αιτίες των υπέρ και των κατά, αλλά -drum roll- υπάρχουν
σοβαρότερα προβλήματα τα οποία δεν μπορώ να διαχωρίσω αν είναι αιτίες ή
αποτελέσματα της αβεβαιότητας που βιώνουμε όλοι. Επίσης, πιστεύω ότι τα ψυχικά-διανοητικά προβλήματα είναι πολύ σοβαρότερα από τα οικονομικά και
αξίζουν περισσότερη συζήτηση.
Όσο λοιπόν όλο το ελληνόφωνο
διαδίκτυο ταλανίζεται για τις καταλήψεις και τους φόρους της ΔΕΗ, οι Έλληνες
αυτοπυρπολούνται, αυτοκτονούν ή στην καλύτερη περίπτωση καταθλίβονται. Εκλάβετε
αυτό το άρθρο ως mental illness awareness και... ας μιλήσουμε σοβαρά.
Οι ψυχικά υγιείς άνθρωποι
εκλαμβάνουν τις διανοητικές διαταραχές και τις κλινικές περιπτώσεις αυτών ως
κάτι εξαιρετικά ελκυστικό, ενδιαφέρον και μυστηριώδες. Για τους ανθρώπους
αυτούς είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που σε κάνει πιο ξεχωριστό. Αυτός είναι
και ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί είναι υγιείς ψυχικά και μακάρι να είναι για
πάντα. Ορισμένοι μάλιστα μπορούν να αστειευτούν και με τέτοια θέματα ή να
ονομάσουν “κατάθλιψη” χάριν συζήτησης ένα πεζό τους πρόβλημα. Έτεροι
απορρίπτουν οποιαδήποτε υπόνοια ψυχικής διαταραχής ως κάτι σπανιότατο που
βλέπουμε μόνο στις ταινίες και αποδίδουν οποιαδήποτε αποκλίνουσα συμπεριφορά
ιδίας φύσεως στην επιρροή της κουλτούρας. Επιτρέψτε μου την ειρωνία αλλά ΣΩΣΤΑ:
ο μόνος λόγος που το άτομο αυτό σας εμπιστεύεται το πρόβλημά του είναι για να
κερδίσει την προσοχή.
Όπως εξαιρετικά το έθεσε ο Λαρς Φον
Τρίερ στη νέα του ταινία “Μελαγχολία” (ανέκαθεν δήλωνα φαν και ξέρω ότι πολλοί
διαφωνείτε!), η κατάθλιψη είναι ένας γιγάντιος όγκος που πολύ απειλητικά
φαίνεται να περικυκλώνει τη Γη ή, αν θέλετε, “το σύγχρονο δυτικό κόσμο”. Η
κατάθλιψη δεν είναι κάτι το οποίο φαίνεται σε έναν άνθρωπο από την πρώτη
στιγμή. Το πιο πιθανό μάλιστα είναι να το καταλάβουν μόνο τα λιγοστά άτομα της
καθημερινής επαφής. Επίσης, είναι πολύ πιθανό η κατάθλιψη να είναι ένα ακόμη
σύμπτωμα και όχι η διαταραχή καθ'αυτή και πίσω της να κρύβονται χρόνιες
διαταραχές και φοβίες. Θα ήθελα να προσπεράσω το παρακάτω ποσοστό αφ'ενός γιατί
είναι γνωστότατο και αφ'ετέρου γιατί πολύ θα ήθελα να αλλάξει.
1 ΣΤΟΥΣ 4
Και παρακάτω
παρατίθενται πιο θλιβερά αποτελέσματα
Το “σύνελθε”,
“σκέψου λογικά”, “ξεκόλλα” δε βοηθάει και εύχομαι να μη χρειαστεί να το
καταλάβετε ποτέ! Και ενώ νόμιζα ότι η “μαυρίλα” γύρω μου είναι ιδέα μου, βλέπω
ότι
“Από επιδημιολογικές
έρευνες υπολογίζεται ότι το 6% περίπου του γενικού πληθυσμού πάσχει από κλινικά
διαπιστωμένη κατάθλιψη, δηλαδή περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι σ'
όλον τον κόσμο και 550 χιλιάδες στη χώρα μας."
Πηγή: www.stirizo.gr
Από την άλλη, οι άνθρωποι αυτοί δεν
έχουν καμία όρεξη να πείσουν κανένα για την κατάστασή τους αλλά, αναφορικά με
τη χώρα μας, η κατάσταση είναι σοβαρή. Είμαι πλέον πεπεισμένη -μαζί με πολύ
κόσμο- ότι οι άνθρωποι “εκεί ψηλά” δε θέλουν το καλό μας και δεν πολεμούν για
αυτό και “το καλό μας” δεν είναι η οικονομική ευημερεία. Προέχουν
άλλα προβλήματα και είναι κοινωνικά...
Τέλος, θεωρώ τις διανοητικές διαταραχές τη
μητέρα της τέχνης και το μόνο τρόπο που μπορεί να απεικονιστεί τοιουτοτρόπως
εξωτερικά. Η κατάθλιψη συγκεκριμένα έχει απασχολήσει πολύ τον κινηματογράφο
και για να έρθετε ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση έχω προτάσεις!
και θα σταματήσω
εδώ γιατί δε θα τελειώσω ποτέ!
BE GOOD!
Σοφία Πυργιώτη
Αγαπητή Σοφία,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρχήν ωραίο άρθρο, αλλά πολύ παραπάνω επίκαιρο θέμα. Θα συμφωνήσω με τα περισσότερα από αυτά που λες και θα καταλάβεις πιο κάτω τι εννοώ, αλλά θα συμπληρώσω κάτι το οποίο πολλοί σίγουρα ήδη γνωρίζουν, ότι το στρες για την επίτευξη των στόχων καθώς και η απογοήτευση που συνεπάγεται από την συχνή αποτυχία (κάτι το οποίο δεν είναι αφύσικο και συμβαίνει σε όλους μας)οδηγούν σε μία σύγχρονη μάστιγα που πολλές φορές θα ακούσουμε να αποκαλείται ασθένεια της γενιάς μας. Τώρα το γιατί συμβαίνει αυτό νομίζω ότι είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας και αποτελεί άλλο θέμα... Εκεί λοιπόν που θα διαφωνήσω μαζί σου είναι στις ρίζες των προβλημάτων και πολύ παραπάνω στον διαχωρισμό των κοινωνικών από τα οικονομικά. Ένας από τους μεγαλύτερους κοινωνιολόγος όλων των εποχών, αργότερα βέβαια έγινε μέλος του club των οικονομικών επιστημών, ο Καρλ Μαρξ διατύπωσε το εξής "Κάθε τι κοινωνικό και πολιτικό, θα πρέπει να ερνηνεύεται από την οικονομική σκοπιά, καθώς πάντα δρούμε κάτω από οικονομικά κίνητρα". Που σημαίνει ότι τα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουμε έχουν βαθύτερες οικονομικές αιτίες. Προφανώς δεν αναφέρομαι στο Emo που επειδή δεν του παίρνουν καινούργιο skate των 500 ευρώ κλαίει στην γωνία. Το παράδειγμα που έφερες με τον άνθρωπο που αυτοπυρπολύθκε, αν εννούσες αυτό βέβαια, έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη (για 2η φορά μάλιστα από τον ίδιο λίγους μήνες αφότου είχε αναρώσει από την προηγούμενη φορά που το έκανε)μπροστά από την τράπεζα στην οποία χρωστούσε και θα του κατέσχετε το σπίτι. Βλέπεις ότι υπάρχει ένα οικονομικό άιτιο που τον οδήγησε σε ψυχικό μαρασμό και τον έφτασε στην πράξη. Την ίδια στιγμή η οικονομική ευημερία δεν συνεπάγεται ευτυχία, αλλά όπως ο Ρουσβελτ έλεγε "τα χρήματα δεν φέρνουν ευτυχία αλλά σίγουρα κάνουν τη μίζερη ζωή μας λίγο καλύτερη". Το γιατί το φαντάζεσαι...
Mr Editor
Συμφωνώ 100% και αντιλαμβάνομαι ότι δουλειά της οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι η οικονομική ευημερία. Άλλωστε για όποιας φύσεως πρόβλημα κι αν έχουμε, το πιθανότερο είναι ότι οι ίδιοι έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Προσωπικά και υποκειμενικά ανησυχώ περισσότερο για την κατάσταση αυτή και εγώ σα Σοφία θα την έβαζα ως προτεραιότητα χωρίς να περιμένω από οποιονδήποτε άλλο να κάνει το ίδιο. Αυτοί οι αριθμοί όμως είναι ένα σημάδι που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε... Φωνάζει σιωπηλά "μειώστε τις ευθύνες μας!"
ΑπάντησηΔιαγραφήπαίρνει πολύ πολύ συζήτηση το θέμα, mr editor!!!
Σ.