The game is afoot: Ελιτισμός και ευρύ κοινό

Αν το 2010 και το 2011 μείνουν στην ιστορία των E-sport, θα μείνουν ως τα χρόνια που το φαινόμενο του να βλέπεις άλλους παίκτες να παίζουν video games άλλαξε από μια “παρακμιακή” nerdy συνήθεια σε μία τακτική nerdy συνήθεια.

Και ενώ σε χώρες όπως η Νότια Κορέα το φαινόμενο  αυτό έχει εδραιωθεί εδώ και 10 χρόνια με πρωταγωνιστή  το Starcraft, με την άφιξη του Starcraft 2 ο θεσμός του Spectator άνθισε και άρχισε να επηρεάζει το χώρο του PC gaming. Τουρνουά παγκόσμιας κλίμακας αλλά και local ανταμείβουν τους γνωστούς παίκτες με τεράστια χρηματικά ποσά ενώ ο σχολιασμός του streaming έχει γίνει τόσο δημοφιλής που επαγγελματίες σχολιαστές είναι συχνό φαινόμενο.

Όλο αυτό έχει αρχίσει να επεκτείνετε και έξω από τον κόσμο του Starcraft. Δεκάδες χιλιάδες άτομα μπαίνουν σε σελίδες όπως το Justin.tv (όχι αγαπητέ hater,καμία σχέση με τον Bieber) για να παρακολουθήσουν τουρνουά Street Fighter 4,Marvel vs Capcom 3 και Mortal Kombat 9 και όπως φαίνεται ακόμα και τα fighting games έχουν αρχίσει να αποκτούν το δικό τους κοινό. Αλλά και η κοινωνία φαίνεται πως είναι έτοιμη να δεχτεί τα E-sports ως μια αποδεκτή, ηδονοβλεπτική συνήθεια για να περνάς το χρόνο σου,όπως ακριβώς και τα κανονικά σπορ.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Αλλά γιατί να κάτσω να σου εξηγήσω; Δεν έχεις καν την δική σου στήλη ή το δικό σου Blog.

Τι σχέση έχει; Ακριβώς. Καμία. Αν όμως έχεις αφιερώσει χρόνο στο να μάθεις ένα παιχνίδι ώστε να φτάσεις σε ένα ανταγωνιστικό επίπεδο τότε σίγουρα θα έχεις δει σχόλια όπως αυτά.

“Το τάδε είναι overpowered” 
“Και γιατί νομίζεις ότι η γνώμη σου μετράει,@$#!%!& σκουπίδι. Ούτε καν Platinum Division δεν είσαι.”

Ναι σίγουρα η γνώμη ενός ατόμου που δεν έχει ιδέα από last hit, ή κάποιου που δεν ξέρει ότι το MK9 έχει κουμπί για block δεν έχει μεγάλη βάση αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε πιο δεκτικοί και ευγενικοί. Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να κερδίσεις και μόνο εκεί βρίσκω τη χαρά του παιχνιδιού. Αλλά μπορώ να καταλάβω κάποιον που είναι καινούργιος σε ένα game ή κάποιον που απλά να περάσει την ώρα μετά από την δουλειά.

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ή μπασκετμπολίστας. Αλλά αυτό δεν αποτρέπει το κοινό από το να αγαπήσει το άθλημα. Ίσως γιατί δεν θα αξιολογήσει την γνώμη σου με το αν έχεις παίξει επαγγελματικά ή αν έπαιζες στην ομάδα του σχολείου σου. Ο μέσος οπαδός του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να ρίξει μισό σουτ ή να δώσει μια σωστή πάσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πάει να παίξει μπάλα με τους φίλους του και ούτε θα τον κράξει κανένας γι' αυτό.

Αυτός είναι ο λόγος που η αντιμετώπιση της competitive community προς το casual κοινό πρέπει να αλλάξει εάν θέλουμε να αλλάξει η κοινωνικοπολιτική αντιμετώπιση του hobby μας.

Χαρίλαος Χυτάς

cchitas@rouamat.com