Αρχείο

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Μυρίζει επιτυχία...


 Καλά καλά δεν μπήκε το 2011 και όπως κάθε χρόνο ήρθε η στιγμή των Oscar! Φέτος ήταν 83η απονομή βραβείων με σωστές προβλέψεις έχω να πω. Το βραδυ της 27ης Φεβρουαρίου του 2011 λοιπόν, η μεγάλη βραδιά για κάποιους, ξεκίνησε με την παρέα της Αnn Hathaway και του James Franco οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό σε μια αρκετά νεανική βραδιά. Πολλοί διάσημοι ήρθαν στην ευχάριστη θέση να δώσουν βραβεία που χάρισαν χαμόγελα ακόμα και δάκρυα χαράς. O Tom Hanks έδωσε δύο βραβεία, το βραβειο air direction (καλύτερη καλλιτεχνική διεύθυνση) όπου απονεμήθηκε στην ταινία Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων και το βραβείο φωτογραφίας, όπου νικητής ήταν η ταινία Inception. Στην συνέχεια ανέβηκε στην σκηνή αστειεύοντας με τους παρουσιαστές ο Kerk Daglas που παρουσίασε το βραβείο του Β' Γυναικείου Ρολου, το οποίο πήγε στην Melissa Leo από την ταινία The Fighter για πρώτη φορά στα 51 της χρόνια. Έπειτα ανέβηκαν στην σκηνή ο Justin Timberlake και η Mila Kunis που παρουσίασαν το βραβείο της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και αυτό πήγε στο Toy Story 3 όπως όλοι περιμέναμε. Επίσης είδαμε στην Σκηνή των Hugh Jackman και την Nicol Kidman να παραδίδουν το βραβείο καλύτερου Soundtrack, το οποίο πήγε στους Τrent Reznor και Atticus Ross της ταινίας Social Network. Εμφανίστηκαν και πολλοί άλλοι στην σκηνή και έδωσαν πολλά βραβεία, όπως το βραβείο διασκευασμένου σεναρίου που πήγε στο Social Network, το βραβείο πρωτότυπου σεναρίου που πήγε στην ταινία ο Λόγος του Βασιλιά, το βραβείο Β' αντρικού Ρόλου που πήγε στον Cristian Bale για την ταινία The Fighter, το βραβείο καλύτερης ταινίας που πήγε στην ταινία ο Λόγος του Βασιλιά, το βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου που πήγε στον Colin Firth επίσης απο την ταινία ο Λόγος του Βασιλιά, το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου που πήγε στην Natalie Portman από την ταινία Μαύρος Κύκνος, το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας που επίσης πήγε στην ταινία ο Λόγος του Βασιλιά, το βραβείο που έκανε το ελλήνικο κοινό να τρέμει περιμένοντας να δεί τον κυνόδοντα νικητή καλύτερης ξενογλωσσης ταινίας, πήγε τελικά στην ταινία In a Better World, το βραβείο καλύτερων κουστουμιών που πήγε στην ταινία η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ πήγε στο Inside Job, το βραβείο του καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους πήγε στο Strangers no Μore, το βραβείο καλύτερου μοντάζ που επίσης πήγε στην ταινία Social Network, το βραβείο καλύτερου Make up που δικαίως πήγε στην ταινία The Wolfman, το βραβείο καλύτερου τραγουδιού που πήγε στο τραγούδι we belong together-Randy Newman της ταινίας Toy Story 3, το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους (animation) που πήγε στην ταινία The Lost Thing, το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους που πήγε στην ταινία God Of Love, τέλος το βραβείο καλύτερου ηχητικού μονταζ-το βραβείο της καλύτερης ηχητικής μίξης-και το βραβείο καλύτερου οπτικού εφέ που και τα τρία πήγαν στην ταινία Inception

Όλα κι όλα 24 βραβεία σε 12 διαφορετικές ταινίες. Πολλά από αυτά αναμενόμενα κάποια πάλι όχι. Τα περισσότερα στοιχήματα έπεσαν μέσα αλλά σε κάποια βραβεία όπως στο βραβείο καλύτερης φωτογραφιάς και καλύτερου μοντάζ που πήγαν στις ταινίες Inception και Social Network μας άφησαν λίγο άφωνους. Νικήτριες ταινίες με το κεφάλι ψηλά έφυγαν ο Λογος του Βασιλιά, το Inception και το Social Network καθώς σάρωσαν τα περισσότερα βραβεία. Η συγκίνηση δεν κρύφτηκε ειδικά από την Natalie Portman που περιμένει παιδί και πολλοί δικαιολόγησαν έτσι τα δακρυά της αν και όποιος βρισκόταν στη θέση να πάρει το Oscar πρώτου γυναικείου ρόλου πιστευώ θα είχε την ίδια αντίδραση. 

Η τελετή έκλεισε με μια χορωδία παιδιών που καθώς τραγουδούσαν άνοιξε η αυλαία και εμφανίστηκαν όλοι όσοι πήραν βραβειο να τραγουδάνε δίπλα στα παιδιά. Μια ωραία αν και όχι τόσο καλή όσο άλλες βραδιες Oscar τελείωσε με σχετικά σίγουρα αποτελέσματα καθώς κάθε χρόνο ο ανταγωνισμός μειώνεται και οι ταινίες είναι του ίδιου στυλ ή είναι λιγότερες οι υποψηφιότητες. Και του χρόνου λοιπόν με περισσότερες ταινίες, με πάλι ελληνική συμμετοχή (και ας μην πάρει βραβείο μωρέ) και περισσότερα κλάματα, χαράς πάντα.



Πηνελόπη
penelope@rouamat.com

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Κουβέντες του στροφαλοθαλάμου: Tuning Uber Alles…



Το εχω πει και το θα το λεω για οσο ζω, τα αυτοκινητα ειναι η πιο κοντινη μηχανη στον ανθρωπο γιατι μοιαζουν απεριοριστα με το δημιουργο τους και οπως ειχα γραψει (Λιακοπουλε μολις βρηκες το δασκαλο σου...) στο εναρκτηριο αρθρο της στηλης αυτης, οπως και ο master behind the disaster, δημιουργος τους ειναι απειρως εξελιξιμα. Ετουτο εδω, το χαρακτηριστικο τους θα εξετασουμε αυτη την εβδομαδα, διοτι καλα τα σχεδια της μαζικης υποδουλωσης και ελεγχου της κοινης γνωμης απο τα πολιτικα σκευασματα και τις μικρονοϊκες τους υπορουτινες, αλλα αυτο που εχουμε μαθει καλυτερα σαν ειδος ειναι να επιβιωνουμε (κατσαριδες και αγγουρια...!).

Εξελιξης μηχανευματα... Ο ανθρωπος χρωστα τα, θαυμαστα ομολογουμενως, χαρακτηριστικα και την καθολικη του επικρατηση στον (αλλα οχι επι του) πλανητη, σε εναν μοναδικο στο ειδος του αλγοριθμο, που αντλωντας απο την τεραστια δεξαμενη δεδομενων της φυσης πληροφοριες παρηγαγε εναν οργανισμο τελειο, μονο και μονο για να καταληξει να ακουει Justin-who the fuck are you anyway?-Bieber και να ψηφιζει G.A.P. . Η τελειοτητα του οργανισμου, φυσικα, δεν ειναι ευκολα αντιληπτη απο το, καθ’ολα, ημιτελες οργανο αντιληψης του (εγκεφαλο το λενε), γι’αυτο και πολλες φορες παρερμηνευονται πολλα, αλλα και ο οργανισμος οδηγειται σε ληψη αποφασεων σπανιας (καλα οχι και τοσο, ιδιαιτερα αν πολιτευεται) ηλιθιοτητας, οπως το να κινουνται ολα σε slow motion αλλα να μην καινε και να μην ρυπαινουν, ωστε να ζησουν οσοι περισσοτεροι γινεται, οσο περισσοτερο γινεται, για να μπορουν καποιοι να εκμεταλλευονται (κοντοφθαλμια, η αρρωστια της πολιτικης) τους φυσικους πορους εις τον αιωνα τον απαντα. Επειδη, βεβαια, εδω δεν ειναι κοινωνικοπολιτικη στηλη αλλα αυτοκινητιστικη, ο προλογος εγινε για να φτασουμε στο γεγονος, οτι ενιοτε η γκλαμπα του ανθρωπου, του τελειου μην το ξεχναμε, κατεβαζει καλα πραγματα για να τα καταστρεψει, βεβαια, την επομενη μερα και ενα απο αυτα εχει τεσσερεις τροχους και κινειται με βενζινη (αν μου ξαναμιλησει κανεις για αλλο καυσιμο μαλωσαμε) και η καταστροφη του ειναι επικειμενη.

Not so my so or what…? Μπερδεμα λιγο αλλα κατα τα προτυπα της καταστροφης, η συνεχεια επεται. Ειμαι μεγαλος fan του ολου ρευματος του customizing και ιδιαιτερα οταν αυτο εχει να κανει με τα τετρατροχα. Οπως και καθε αλλο παγωταστικο στο χωρο του αυτοκινητου, το customization/modification/tuning ξεκινησε απο τους αγωνες. Οι απανταχου μηχανικοι, στην προσπαθεια τους να μετατρεψουν τα οχηματα παραγωγης σε οχηματα παραγωγης...μεταλλειων, κυπελων και διακρισεων, επρεπε με καποιο τροπο να τα κανουν να προσαρμοστουν στις εκαστοτε συνθηκες του αγωνα. Εδω κολλανε τα προηγουμενα περι ομοιοτητας ανθρωπου και μηχανης και περι ηλιθιοτητας και καταστροφης, ετσι λοιπον καταληξαμε σε γενιες αυτοκινητων που ειναι απο την αρχη σχεδιασμενα να εχουν τα δυο βασικα χαρακτηριστικα του ανθρωπου και της επιτυχιας του σαν ειδος, την εξελιξιμοτητα και την προσαρμοστικοτητα. Το tuning ειναι σχεδον συνυφασμενο οχι μονο με το αυτοκινητο αλλα και με το ανθρωπινο γενος το ιδιο. Απλα τα πραγματα αλλαξαν πολυ απο τα hot rods των 50’s και τα αγωνιστικα του NHRA, (που παρα του οτι φαινονταν amazing machines, ηταν κατα τα αλλα, ενα ματσο θεοβαρα παλιοσιδερα, που μαζευαν οση φορα μπορουσαν να τους δωσουν οι supercharged V8 τους στην ευθεια μονο και μονο για να μην μπορεσουν να στριψουν στην επομενη στροφη)  και καταληξαμε στα σημερινα boy racers, που μπορει να βγαζουν αγογγυστα 150++ps/lt αλλα αντιστοιχα αγογγυστα βγαζουν και καρτα καυσαεριων...Euro V. 

Η συνταγη της καταστοφης... Καπου εδω και λαμβανοντας υποψιν ολα τα παραπανω καθως και ολα τα αλλα που γραφηκαν στα τελευταια...δεν ξερω ποσα, καθιστε και μετρηστε τα, αρθρα ερχομαι να δηλωσω οτι παρα το γεγονος οτι η ολη συνηθεια που περιγραφω κριτικαρεται απο καθε λογης δυσκοιλιο, παιζει να ειναι η μονη βιωσιμη λυση στη βαρεμαρα και στα μπερδεματα που επιβαλλει η νεα μοδα στα τετρατροχα. Μια λυση βεβαια που μπορει να αποδειχθει ακροτητα κατα περιπτωσεις οπως το dragster Bisimoto υβριδικο CR-Z των 500+ ps ή το ταχυτερο υγρεριοκινητο του κοσμου, ενα BMW της G-power με τελικη πανω απο 300 km/h και τα οποια αναφερονται καθαρα για να ορισουμε το υποδειγμα (μαθηματικο μοντελο το λενε Mr. Editor) ωστε να προχωρησουμε στα ενδοτερα του ζητηματος. Αφου η νεα μοδα επιτασσει τη χρηση υπερτροφοδοτων και καθε λογης συμπραγκαλων για να μην ρυπαινει το οχημα και φυσικα επειδη ολα αυτα ειτε μπορεις να τα ξεφορτωθεις ειτε να τα χρησιμοποιησεις κατα το δοκουν, δινεται μια σπανια ευκαιρια για να δουμε φερειπειν, ποση ροπη μπορει να βγαλει ενα 1200αρι τουρμπακι αν κανεις +0,3 bar overboost απο την εργοστασιακη χαρτογραφηση, ποσο πιο σκληρη μπορει να γινει μια new age ενεργητικη αναρτηση καθως και ποσο πιο γρηγορα μπορει να κατεβασει ενα διπλου συμπεκτη τερατουργημα αν για παραδειγμα το βαλεις να «κατεβασει δυο» πριν τη στροφη για να δεις τη συμπεριφορα του πιεσωμενου κινητηρα σε full load κατα την εξοδο απο το σκανδιναβικο φλικαρισμα αλλα και τη συμεπριφορα της βελτιωμενης αναρτησης οταν χρειαστει να μετριασει την ελευθερια του εσωτερικου τροχου επι τω εργω. Και αυτο ειναι ενα πολυ ωραιο παραδειγμα για σιδεροφαγους σαν και του λογου μας, αλλα περα απο την πλακα, οι βελτιωτες σημερα εχουν να επιδειξουν αξιοζηλευτα αποτελεσματα δουλευοντας στις  συγχρονες μηχανες και μαλιστα διχως αυτες να χανουν κατι απο τα αρχικα τους χαρακτηριστικα οσον αφορα την οικονομια και τους ρυπους. Κι αν καποιος κατηγορησε ποτε τα ηλεκτρονικα (μου το παν, εγω δεν ξερω τιποτα...), τωρα καταλαβαινει την αξια του να plugαρεις ενα λαπιτοπ στην OBD και να αλλαζεις καθε πιθανη και απιθανη παραμετρο στο οχημα σου. Κι επειδη πολλα ακουγονται για την ασφαλεια και αξιοπιστια ενος οχηματος μετα απο τετοιου ειδους παρεμβασεις, ενα εχω να πω αν ενα οχημα συντηρειται σωστα και ο ιδιοκτητης του σεβεται τις πιθανες ιδιαιτεροτητες του (δεν προκειται δηλαδη να επιδιωξει πληρες φορτιο στο τουρμπιδι του ενω τα υγρα του κινητηρα και της μεταδοσης ειναι ακομη σε θερμοκρασια περιβαλλοντος μεσα στο καταχειμωνο, Im just saying…) τοτε κανενα οχημα δεν ειναι επισφαλες ουτε πολυ περισσοτερο επικινδυνο.


Εν κατακλειδι... Το tuning ειναι μεγαλο κεφαλαιο και θα ασχοληθουμε λιγο παραπανω σε επομενο αρθρο, ενω θα επικεντρωθουμε στην ελληνικη του εκδοση, αφου, διατι να το κρυψωμεν αλλωστε, ειναι μια απο τις πιο ζωηρες και πρωτοπορες σχολες στον κοσμο και εχει πολλα να επιδειξει αλλα και να προσφερει. Μεχρι τοτε, καλες βολτες, καλα κουλουμα, καλο πεταγμα χαρταετου για οσους δεν το κανουν ολο το χρονο και θα επανελθουμε δριμυτεροι next week.


Υ.Γ.: Συνταγη της καταστροφης νουμερο 2: Πρεπει να παραδωσεις αρθρο maximum μεχρι Τεταρτη βραδυ και αφου αλλαξεις 60 φορες γνωμη μεσα στην εβδομαδα που εχεις μπροστα σου, καταληγεις να το γραφεις ξημερωματα Πεμπτης και να μην κοιμασαι απο το αγχος ολο το βραδυ.





Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

The Geek Limbo: Firefly fans have spoken. Again!

  Με αφορμή την επαναπροβολή της cult σειράς Firefly απτο Science Channel σε HD, ο πρωταγωνιστής της σειράς Nathan Fillion δήλωσε πως άμα κέρδιζε 300.000.000 δολάρια το πρώτο πράγμα που θα αγόραζε θα ήταν τα δικαιώματα του Firefly, θα ξεκινούσε ξανά τη σειρά και θα τη κυκλοφορούσε μέσω internet.  Μερικές μέρες αργότερα είχε ήδη στηθεί ένα site απ' τους fans της σειράς με όνομα http://helpnathanbuyfirefly.com/


  Για όσους δε γνωρίζουν, το Firefly ήταν μία σειρά western-sci fi του Joss Whedon που ενώ διήρκεσε μόνο 14 επεισόδια, θεωρείτε μία από τις πιο αγαπημένες σειρές επιστημονικής φαντασίας που έχουν προβληθεί. Δυστυχώς τα πρώτα νούμερα τηλεθέασης έφερε τη σειρά σε ένα απότομο τέλος αλλά η κραυγή των fans ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε στη δημιουργία μίας ταινίας που έκλεινε κάπως την ημιτελή ιστορία με όνομα Serenity.


  Έπειτα όμως από αυτές τις δηλώσεις του Nathan Fillion, οι fans έρχονται για μία ακόμη φορά στη θέση να ενώσουν την αγάπη τους για αυτή τη σειρά, με όπλο τις internet συνδέσεις τους. Πραγματικά δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση άμα η σειρά πάρει το OK για μία ακόμη season. Ήδη η facebook σελίδα http://www.facebook.com/HelpNathanBuyFF αριθμεί πάνω από 100.000 μέλη που είναι πρόθυμα να δώσουν ακόμη και λεφτά για να δουν την αγαπημένη τους σειρά ξανά.


  Η μόνη μου αμφιβολία είναι πως ο Joss Whedon αυτή τη χρονική περίοδο είναι απασχολημένος με την σκηνοθεσία της πιο φιλόδοξης superhero ταινίας που έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, των Avengers και δεν νομίζω είναι σε θέση να ασχοληθεί άμεσα με το Firefly. Βρίσκομαι όμως σε δέος κάθε φορά που βλέπω τους fans ενός franchise, είτε μου αρέσει είτε όχι, να ενώνουν το πάθος τους για να του δώσουν μία ακόμη ευκαιρία. Browncoats, I salute you!




Βαγγέλης Σωφρονάς
vsofronas@rouamat.com

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Editorial


«Απάνω τους, κι άλλο, και λίγα τους κάνουνε!!!» είναι μερικές από τις φράσεις που θα ακούσει κανείς στις μέρες μας, από τον κάθε Έλληνα που είδε ή άκουσε για τα περιστατικά που έλαβαν χώρα σε Βερολίνο και Παρίσι, τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Για τους λίγους που δεν γωρίζουν περί τίνος πρόκειται αναφέρομαι στις λεκτικές επιθέσεις, που δέχθηκαν ο Πρωθυπουργός και ο Ανιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κατά την ομιλία τους σε πανεπιστήμια των χωρών αυτών, από Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού.

Αυτό όσο να ναι, μας παραπέμπει σε προηγούμενο περιστατικό με τον κ. Χατζηδάκη αυτή την φορά για πρωταγωνιστή, και συνδικαλιστές στη θέση των τιμωρών του. Παρατηρώ λοιπόν, ότι όσο περνάει ο καιρός μόνο καλύτερη δεν κάνουν τη θέση τους οι άνθρωποι της πολιτικής σκηνής, αφού βιώνουν μια συνεχή αποδοκιμασία και απόρριψη, όχι μόνο από τους δήθεν ανεύθυνους- αναρχικούς- σάτυρους της χώρας μας- που βράζει το αίμα τους νέους, αλλά και από την κοινωνία συνολικά η οποία επαινεί κάθε τύπου γιουχάρισμα και τιμωρία πέραν της νόμιμης και κατά τ’ άλλα καθώς πρέπει οδού.
  
Έτσι λοιπόν αρχίζουμε να μπαίνουμε σε σκέψεις για το κατά πόσο θα αντέξει όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά ο υπάρχων πολιτικός κόσμος εν γένει, καθώς στον αέρα κυκλοφορούν και αντιλήψεις όπως «άντε και τους διώξαμε, τώρα ποιος;». Δεν μπορώ να πω πάντως ότι αδικώ και κανένα. Ακούω τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλο να λέει πως τέτοιου είδους πράξεις δυσφημούν την χώρα και δεν βοηθούν την Ελλάδα να βγει από την κρίση. Και αναρωτιέμαι πόσες φορές το πρόβαρε στον καθρέφτη, προκειμένου να το πει χωρίς ντροπή και να το πιστέψει κι ο ίδιος. Είναι σαν να λέμε ότι την πόρνη του χωριού, δεν την κάνουν οι πράξεις της κάθε βράδυ, αλλά ο τρελός που βγήκε στην πλατεία και το διατυμπάνισε! Σε κάθε περίπτωση ρεζίλι έχουμε γίνει εδώ και πολύ καιρό.... Διάβασα πάλι άρθρο στους FT που μιλούν για αδύναμία της χώρας μας και πως η αναδιάρθρωση του χρέους είναι μονόδρομος. Είμαι πλέον σίγουρος ότι έχουμε μονοπωλήσει τόσο πολύ τα εξώφυλλα της εν λόγω εφημερίδας, αλλά και των περισσότερων στον κόσμο, που οι υπόλοιπες χώρες θα προβούν σε διαμαρτυρία για εσκεμμένο παραγκωνισμό τους!
  
Σοβαρά τώρα, αυτό που βλέπω είναι ότι η χώρα είναι υπό διάλυση, ο πρωθυπουργός παίζει στο σενάριο να μας εγκαταλείψει για διεθνείς οργανισμούς (εγώ το είπα να τσεκάρουμε αν θα είναι σταυρωμένα τα δάχτυλα του όταν έλεγε ότι θα μείνει να παλέψει, αλλά δεν με ακούγατε), οι υπουργοί με το μεταναστευτικό δεν τα βρίσκουνε καθόλου και στο τέλος θα ‘ναι πολύ αργά και παρ’ ότι ο κόσμος καίγεται γιατι δεν έχει μείνει τίποτα πλέον στην Ελλάδα η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση χτενίζεται...

Υ.Γ.1 Διάβασα ότι η Αθήνα είναι η πόλη με το περισσότερο ηλεκτρονικό φλερτ. Και πως να μην είναι;! Έτσι όπως μας έχουν κάθε μέρα μόνο από έρωτα γνωρίζουμε...!

Υ.Γ. 2 Βάλαμε και μια ψηφοφορία στο μπλογκ, πιο παιχνιδιάρικη αλλά και την ίδια στιγμή κοντά στην πραγματικότητα. Θα ήταν τιμή μας να συμμετάσχετε! 
*Βρίσκεται στο κάτω μέρος της κεντρικής σελίδας του μπλογκ.

Υ.Γ. 3 Επειδή η απεργία είναι πλέον στο DNA μας και στην καθημερινότητά μας, στο κάτω μέρος θα βρέιτε το ημερολόγιο απεργιών. Enjoy!


Καλή εβδομάδα σε όλους!



Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com


Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Μουσικές μαγείες...



Με την μουσική έχουμε όλοι μεγαλώσει! Όλοι μας γνωρίζουμε έστω και ένα ελληνικό κομμάτι και ας μην ακούμε ελληνικά. Βέβαια αυτό μπορεί να είναι λαϊκό, έντεχνο, rock, disco, (τα τελευταία χρόνια) pop κ.ο.κ. Η μουσική βιομηχανία έχει προχωρήσει αρκετά και αυτόν τον καιρό επικρατεί ο pop ρυθμός στα αυτιά μας. Τα λαϊκά cds δεν έχουν πια την απήχηση που είχαν τότε και έχουν μειωθεί πάρα πολύ. Πριν δυο-τρία χρονάκια μπήκε στην Ελλάδα ένα καινούργιο pop άκουσμα των γειτόνων μας Βουλγάρων και μάγεψε τόσο πολύ τα ελληνικά charts που κάθε βδομάδα χτυπούσαν κορυφή.Από πέρυσι η ελληνικές παραγωγές έχουν ξεκινήσει αγγλόφωνα τραγούδια με σκοπό την αποστολή τους και στο εξωτερικό.Έχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να έχουμε περισσότερα ξένα τραγούδια από ελληνικές παραγωγές παρά από ξένες. Απ' ότι φαίνεται έχει και μεγάλη απήχηση αυτό γιατί και αυτά πιάνουν κορυφή. Τα καινούργια συγκροτήματα κάνουν το ξεκίνημα τους με ξένα κομμάτια και στην συνέχεια με κάτι ελληνικό. Η ελληνικές παραγωγές επιτέλους μπήκαν και στα clubs και διασκεδάζουν τον κόσμο. Το καλό είναι ότι δεν βγάζουμε πλέον μόνο τραγουδιστές αλλά και djs που ξέρουν να χειρίζονται τα μηχανήματα και να δημιουργούν τα δικά τους remixes για το συγκρότημα που ανήκουν. Προς το παρόν όλα δείχνουν πολύ καλά και η πορεία των συγκροτημάτων, αλλά και των solo τραγουδιστών στο εξωτερικό δείχνει ομαλή. Καλή επιτυχία να τους ευχηθούμε και καλή συνέχεια σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά..

Μερικά τραγούδια αυτών...





Και όλοι Έλληνες μην το ξεχνάμε... 



Penelope
penelope@rouamat.com

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Κουβέντες του στροφαλοθαλάμου: Back to the primitive..

 Ο ανθρωπος εχει την κακια συνηθεια οταν βρισκεται σε αδιεξοδο «να τρεχει πισω στην μαμα του». Η «μαμα», oντας το αρχαιοτερο συμβολο ηρεμιας και αγαπης, μπορει να παρει οποιαδηποτε μορφη καταστασης ισορροπιας βολευει τον καθενα, ωστε να χουχουλιασει, ή και να λουφαξει, μεχρι να περασει η οποια μπορα. Βεβαια, επειδη πλεον τα κουμουνια αντι να κανουν μυστικες συναντησεις σε μουχλιασμενα υπογεια για να μην τους μπουζουριασουν, βγαινουν στους δρομους και κλεινουν τη ΒΙ.ΠΕ.Θ. περηφανοι για τα πολιτικα τους φρονηματα, οι gay ειναι…gay and proud to say, οι εγχρωμοι (αλλιως τους λενε, αλλα again ο Mr. Editor εχει αλλη αποψη) και ατομα σαν τον τιμονιερη της Ελλαδος, θα επρεπε να βρισκονται διακορευμενοι, σε κανενα σοκακι γυρω απο την πλατεια Κλαυθμωνος, να κλαινε καθως παιρνουν τη δοση και οχι εκει που ειναι, το νοημα της πρωτης προτασης παιζει και να χανει τη σημασια του, αλλα ας επανελθουμε στη συγχρονη αυτοκινητιστικη πραγματικοτητα για να ηρεμησουν λιγο τα πνευματα.

Old school and proud to say… Κατα τα προτυπα των gay, που κερδισαν επαξια τη θεση τους στο παγκοσμιο κοινωνικοπολιτικο στερεωμα και πλεον, αν δεν διαθετουν το πιο ισχυρο lobby, σιγουρα διαθετουν αυτο με τις πιο πολλες εγγυησεις επιτυχιας, καθοτι αν εισαι gay εισαι καταδικασμενος να πετυχεις, πρεπει να δηλωσω οτι η αυτοκινητοβιομηχανια επιασε το νοημα του νεου retro/vintage ρευματος και μαλιστα εδω και καμποσα χρονια, απλα τωρα εχει ακομη ενα λογο να το κανει. Παλαι οι θρυλοι της αυτοκινησης που απωλεσθηκαν στο βωμο της καινοτομιας, της αλλαγης και της ριζοσπαστικοτητας την εποχη των χιππιδων και του AIDS, ξαναγυρνουν στις επαλξεις (featherweight senior πραγματικα, αν μου ξανακολλησει ακομη μια streetwise εκφραση, εξαιτιας του spamαρισματος σου, θα κοψω και τις λιγοστες κουβεντες που ανταλλαζουμε μεσα στην ημερα) και ειναι ετοιμοι να σαρωσουν οχι μονο των μνημων που ξυπνουν το σχημα και το ονομα τους, αλλα και λογω της θαυμαστης τεχνολογιας που ολοι λιγο πολυ εχουν να επιδειξουν, αλλα και εξαιτιας του προαναφερθεντος trend-μαστιγας της εποχης μας.

Oh mommy, oh mommy blue… Τραγουδουσε ο Κωνστανταρας παιζοντας κλασσικα τον εαυτο του, αλλα μιας και μιλαμε για μαναδες κι επειδη ουτε συμμετεχοντες σε street διαγωνισμο εξυπναδας ειμαστε, αλλα ουτε και, προς το παρον, εχουμε κατι εναντιον καποιων απο αυτες, θα μιλησουμε για το πως εκφραζεται η κατασταση της ισορροπιας («μαμα» το ειπαμε πιο πανω) απο τον καθε κατασκευαστη. Πριν λιγο καιρο παρουσιαστηκαν δυο πρωτοτυπα, για τα οποια τα αχαμνα μας ειχαν φαει πολυ ζαλισμα τελευταια, τα οποια ειναι κατευθειαν αναφορες σε χρυσες εποχες μιας και οι προγονοι αυτων, ηταν οι κυριοι εκφραστες τους, σαν γνησιοι front persons. Και φυσικα δεν μιλαμε για κατι παρατρεχαμενους που εμειναν στην ιστορια για πρακτικοτητες, πωλησεις, ευελιξια και αλλες φλωριες, αλλα για γνησια τσεκουρια του πολεμου που κουρεψαν και πηραν πολλα scalps μαζι τους. Βγηκαν τελειως τυχαια μαζι και ενω στην εποχη τους κανενας δεν γνωρισε τον αλλο, σημερα ειναι εδω μαζι ετοιμοι να ξεμπαζωσουν...εισοδους πολυτελων garage, γιατι πλεον δεν ειναι homologation specials, αλλα fetish κεφαλαιοκρατων. Οι δυο κυριες δεν ειναι αλλες απο το Audi Quattro Sport και τη Lancia Stratos. Οι δυο τους λοιπον εχουν παρομοια θεωρηση με τοτε, με τη διαφορα βεβαιως οτι δεν προκειται να τις δουμε ποτε σε αγωνιστικο terrain, και γι’αυτο το μεν πρωτο εχει κοντυτερο μεταξονιο απο το οχημα στο οποιο βασιζεται (ενα Audi RS5 εν προκειμενω), τετρακινηση, που μπορει τωρα να χρησιμοποιουν και οι Κορεατες στα πολιτικα τους, αλλα τοτε ηταν προνομιο του στρατου και φυσικα εναν, μη εξαιρεταιο, 5κυλινδρο σε σειρα turbo κινητηρα (μια πουσαρισμενη εκδοση αυτου που κινει το TTRS), ενω η μεν δευτερη, ειναι μια σφηνα βασισμενη σε μια Ferrari (430 Scuderia αντι για την original Dino) με κοντυτερο πατωμα ωστε οι αποστασεις των αξονων μεταξυ τους και των τροχων μεταξυ τους, να ειναι παρομοιες φτιαχνοντας ενα σχεδον τετραγωνο οχημα. Φυσικα cultιες του παρελθοντος δεν λειπουν κι απο εδω, με τα εσωτερικα door panels να ειναι διαμορφωμενα για να χωρουν ενα κρανος, και η οροφη με το spoiler της να μοιαζουν μαζι με το επανω μερος ενος, εποχης βεβαιως-βεβαιως, κρανους. Το οπτικο αποτελεσμα και τα specs και των δυο συμβολων ειναι κατι παραπανω απο εντυπωσιακα και για οσους εζησαν εκεινες τις στιγμες, πιθανον και νοσταλγικα, ενω απ’οτι ακουγεται ειναι και εξαισιως απολαυστικα στην οδηγηση, παρα τα κουσουρια που κουβαλαν απο την εποχη των αγωνων. Αυτη λοιπον ειναι η μια θεωρηση για το πως εκφραζεται η κατασταση ισορροπιας αντιγραφοντας απευθειας τα συμβολα του χθες και τετοια παραδειγματα υπαρχουν και σε πιο mainstream κατηγοριες, αλλα ειναι ανευ σημασιας να ασχοληθουμε φερειπειν με το MINI και το New Beetle οταν υπαρχουν τετοιες περιπτωσαρες.

Two times a charmerΠαραφραζοντας τη γνωστη εκφραση και χρησιμοποιωντας την με τελειως διαφορετικο νοημα απο αυτο της αρχικης της μορφης, η δευτερη οδος που ακολουθουν παμπολλοι κατασκευαστες τη σημερον ημερα, ειναι η αντιγραφη (υιοθετηση το λενε αυτοι) μιας ηδη δοκιμασμενης λυσης που ειναι σιγουρο οτι πιανει παντα (λογω πωλησεων καθαρα και οχι λογω της αξιας της ή αλλου ρομαντικου). Κι ενω προ δυο αρθρων ασχοληθηκαμε αρκετα με το θεμα και παλι με ενα γαλλικο παραδειγμα, σημερα θα ηθελα απλα να παρουσιασω αυτο που βλεπουμε αρκετες φορες σημερα και ειναι οτι ολοι λιγο-πολυ συγκλινουν (τυχαια παντα σε κατι γερμανικο), στην αποψη που λεει οτι πολλα-πολλα ριζοσπαστιλικια δεν χωρουν στον κοσμο των επιχειρησεων και οτι πρωτα πρεπει να αναμειχθεις με το πληθος και μετα να διαπρεψεις (αλλιως διατυπωθηκε αλλα αν ρωτησω ακομη μια φορα για το συγκεκριμενο θεμα αυτον που μου το ‘πε, θα φαω παντελες χι). Στον κοσμο της παγκοσμιοποιησης ακομη και της ιδεας για τον κοσμο, οπως ειχε αναφερθει και σε παλαιοτερο αρθρο, καλα ειναι να πας με τη μεση λυση για να επιβιωσεις και αυτο το καταλαβαν πολλοι, αργα μεν αλλα το καταλαβαν, the hard way μαλιστα. Η Citroen παρουσιασε προσφατα τη νεα γενια της C4, της οποιας την προηγουμενη γενια κατασυμπαθησα αλλα απ’οτι φαινεται ημουν ο μονος, η οποια εκανε μια φοβερη στροφη στην ποιοτητα και την ανεση ενω κατα τα προτυπα αλλων κατασκευαστων η γρηγορη και sport εκδοση της θα ειναι η τριθυρη DS4. Η συγκεκριμενη στροφη εγινε για να πλησιασει το κραταιο στο C-Segment Golf της VW και τον παραμελημενο, κακο ξαδερφο του, το Astra της Opel, των οποιων το κοινο σημειο ειναι οτι πωλουνται σαν ζεστα ψωμακια και οτι οποια παροτι τιμια, φτηνα και εξυπηρετικα δεν εχουν κατι το εξαιρετικο, παραμονο οτι χτυπουν στο φιλοτιμο τον αγοραστη με την οικονομια και την καταναλωση τους χωρις να ζητουν τιποτε παραπανω απο κατανοηση...και απολυτη υποταγη στο γερμανικο ιδεωδες. Φυσικα και υπαρχουν πιο τρανταχτα παραδειγματα, οπως η μετα-Bangle εποχη της BMW ή η Di Montezemolo-εποχη της Ferrari απλα μιλαμε για οχηματα που, οπως και να το κανουμε, ειναι αρκετα μακρια απο το ευρυ κοινο.
 

Ο τριτος δρομος maybeΠιθανον να μην υπαρχει ο τριτος δρομος για τον σοσιαλισμο ή για την περιπτωση της αυτοκινησης, απλα αν ηθελα να φερω ενα παραδειγμα θα ηταν κατι σαν το Fiat 500 TwinAir ή το, πολυαναμενομενο, ηλεκτρικο Trabant ή σαν τα πολυποικιλα μινιον 1000αρια και 1200αρια αυτοκινητακια που πλυμηρησαν την αγορα το τελευταιο ετος, αυτοκινητα δηλαδη που σε γυρνανε πισω σε εποχες και καταστασεις ηρεμιας, ενω εχουν το συγχρονο touch για να διακριθουν χωρις απαραιτητα να ειναι ενα προιον που κραζει απο μακρια οτι στερεψαν απο ιδεες οι σχεδιαστες και οι μηχανικοι (γιατι, αν με ρωτησεις, περι αυτου προκειται), αλλα ειναι μια συχγρονη θεωρηση για το παρον και το μελλον της αυτοκινησης. 




Featherweight
featherweight@rouamat.com

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Editorial

Φτάσαμε λοιπόν και στην εβδομάδα που το μόνο που θα έπρεπε να έχουμε στο μυαλό μας είναι "η καλοπέραση και το τσίκνισμα". 
Αλλά "όχι φυσικά στην Ελλάδα, εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε". Εκτός κι αν μας αρέσει και λίγο το να σφαζόμαστε μεταξύ μας και το έχουμε αυτό σαν μορφή διασκέδασης. 
Απ' την άλλη "δεν είμαστε και Λιβύη, αλλά ότι μπορούμε κάνουμε κύριε Διοικητά...!" 
Παραλήρημα κανονικό ε? Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους διαλόγους και κάθε λογής κοσμητικά επίθετα να τους συνοδεύουν, ακούει κάποιος κάθε μέρα αν κυκλοφορήσει στον δρόμο. Και δεν τους αδικώ αφού συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μας, εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό, που είναι πλέον απίστευτο το πως η ψυχική ηρεμία των ανθρώπων βρίσκεται σε ισορροπία. Ας δούμε λοιπόν τι έχουμε κι αυτή την εβδομάδα.
  Τη mainstream πλέον κατάσταση για αυτή την χώρα, Πανελλαδική Απεργία πάνω κάτω στα πάντα και παντού! Θα έρθει ο καιρός που θα αποτελεί είδηση στην χώρα μας η εργασία... Αυτό βέβαια που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα στο συγκεκριμένο δεν ήταν η απεργία αυτή καθαυτή. Ήταν το γεγονός ότι οι διαδηλωτές ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και δηλώσεις. Πολύ παραπάνω δε, μπορώ να πω ότι βρήκα αρκετά ανεύθυνη την δήλωση του κ. Αλαβάνου. Για όσους δεν την έχετε ακούσει πρόκειται περί παρακίνησης των διαδηλωτών να μετατρέψουν την Πλατεία Συντάγματος σε Πλατεία Ταχριρ. Αυτό παρ' όλα αυτά μπορεί να έχει δύο σημασίες. Η πρώτη είναι να τα κάνουν όλα λίμπα οι διαδηλωτές και να έχουμε κι εμείς νεκρούς στην μέση της πλατείας και σύμφωνα με μερικούς να περάσει μια βόλτα κι από μας ο Τέταρτος Καβαλάρης! Βέβαια ο κ. Αλαβάνος τόνισε χθες σε δήλωση του σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων ότι δεν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο, αλλά στην δεύτερη περίπτωση. Η δεύτερη είναι αυτό που σηματοδότησε η πλατεία Ταχρίρ, δηλαδή την πτώση κυβέρνησης Μουμπάρακ και την αλλαγή ρότας για την χώρα. Βέβαια όντας σωστός πολιτικός, στην ερώτηση "άντε και πέφτει η κυβέρνηση, μετά εσείς θα μας πάτε και που;" με ωραίες γλωσσικές υπεκφυγές, αγνόησε την ερώτηση. Άρα λοιπόν τα χέρια του παραείναι ευαίσθητα για μία τόσο καυτή πατάτα, συνεπώς καλό θα είναι να μην λέμε λόγια του αέρα, αλλά και να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες του λόγου μας και το πως μπορούν πολλοί να παίξουν με τις λέξεις...
  Το δεύτερο και ίσως πιο δραματικό από τα δικά μας γεγονός, είναι η σφαγή των πολιτών αλλά και των στρατιωτών που αυτομολούν, από την κυβέρνηση Καντάφι στην Λιβύη. Τραγικό το πως ένας πάλαι ποτέ δήθεν επαναστάτης, πλέον είναι άμεσα συνυφασμένος με την τρομοκρατία και τη σφαγή. Για την ακρίβεια γίνεται λόγος για 600 νεκρούς και 1400 αγνοούμενους με τα νούμερα να ανεβαίνουν κάθε στιγμή. Η όλη χώρα είναι σε κατάσταση πολέμου και ο ΟΗΕ φοβάται πολύ το ξεκίνημα ενός κανονικού εμφυλίου. Και ακούγοντας την δήλωση του κ. Καντάφι "θα πολεμήσω μέχρι την τελευταία σταγόνα αίματος! Θα πεθάνω σαν μάρτυρας!" με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο πολιτικός κόσμος εν γένει έχει μονοψήφιο IQ. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Δύσκολα τα βλέπω και σήμερα και άντε να δω πόση ώρα θα μου πάρει μέχρι το κέντρο!

Καλή εβδομάδα σε όλους!


Κωνσταντίνος Μουράτης
kmouratis@rouamat.com