Το θυμάστε το ρητό; Εγώ έκανα πολλές προσπάθειες να το ξεχάσω over the years αλλά δεν τα κατάφερα. Αυτό που κατάφερα είναι κάθε εξάμηνο περίπου τα τελευταία 4 χρόνια να καταπιάνομαι με κάτι καινούργιο ή να επιστρέφω σε παλιές γνωστές αγάπες. Και φυσικά μιλάω για γυμναστική-αθλητισμό. Εμείς οι δύο πάντα είχαμε σχέση αλλά η σχέση μας ήταν περισσότερο σχέση πάθους (οι γνωστές του εξαμήνου που λέγαμε) παρά δέσμευση ζωής.
Το ζήτημα που θίγω σήμερα... πονάει! Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Για σήμερα λοιπόν θα μεταμορφωθώ σε οποιονδήποτε politically correct φαν της καλής ζωής και του αθλητισμού! Πιάνοντας πρώτα τα δικά μου, έχω περάσει από όλες τις μορφές ατομικού αθλητισμού, από τον “έρωτα” που με πλήγωσε τον κλασσικό και όχι μόνο χορό, διάφορες πολεμικές τέχνες της ανατολής -η γυμναστική με τη σωστότερη φιλοσοφία που ανήκει στο είδος της lifetime αφοσίωσης- περιστασιακή για -παιδικά- χρόνια κολύμβηση και ξερό-3-φορές-την-εβδομάδα γυμναστήριο. Είδατε που σας έλεγα;! Σχέσεις! Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι όποτε ξεπερνάω τους δύο μήνες μαλθακότητας νιώθω ο χειρότερος couch potato.
Για όλους τους ανθρώπους που έχουν μακρόχρονη σχέση με τον αθλητισμό “το σώμα” είναι το τελευταίο ζήτημα που τους απασχολεί και, για αυτόν ακριβώς το λόγο, όσοι καταπιάνονται με κάθε είδους γυμναστική προκειμένου να φτιάξουν “κορμί θανατηφόρο” δημιουργούν μια σχέση το πολύ 3 χρόνων που νωρίς με μεγάλη άνεση βαριούνται και αργότερα με μεγαλύτερη ευκολία τα παρατάνε... εκτός αν το κίνητρο είναι... μεγάαααλη ματαιοδοξία.
σημαντική διαφορά... Αυτήν εννοώ.
Το ωραιότερο πράγμα που μπορεί να αποκομίσει κανείς από τον αθλητισμό γενικότερα είναι η καλή σχέση με τον εαυτό του. Είναι πολύ εύκολο για όλους μας να επικεντρωθούμε σε κάτι συγκεκριμένο αλλά... what about balance? Νους υγιής εν σώματι υγιή έλεγαν.. οι δικοί μας και, πραγματικά, η καλή φυσική κατάσταση επηρεάζει και την πνευματική απόδοση και τη.. σεξουαλική (ενδορφίνες και τα λοιπά!) για να μην πιάσουμε -ξανά- την ψυχική υγεία, την ευφροσύνη και ειδικότερα την αυτοπεποίθηση.
Εν τέλει, με τη μετακόμισή μου στα “προάστια” και έχω πεζοδρόμια που με χωράνε είπα να ξεκινήσω την οικονομικότερη και πιο ολοκληρωμένη γυμναστική, το τρέξιμο... πρωί ή, αν θέλετε, επέκτεινα και επιτάχυνα το καθημερινό μου δρομολόγιο για καφέ. Δεδομένης της αντοχής μου πάντα απέρριπτα αυτή τη λύση αλλά, όπως κάθε... νέα σχέση, αυτή τη στιγμή βλέπω τα θετικά και είμαι υπερ-ενθουσιασμένη με όλα αυτά που κερδίζω: ξύπνημα, αισθητική, γυμναστική και καθάρισμα πνευμόνων... Καθόλου αμελητέο.
Κατανοώ απόλυτα τη βαρεμάρα. Και η αφεντιά μου είναι εξαιρετικά τεμπέλικη και αναβλητική αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί στη δημιουργία και στην ανανέωση. Εύχομαι να έπεισα και τους σκεπτικούς έστω να κάνουν το πρώτο βήμα και, αυτή τη σεζόν, να ξεκινήσουν αυτό που σκεφτόταν να κάνουν... και, το πολύ πολύ, να τα παρατήσετε σε έξι μήνες!!!
Καλή και δημιουργική σεζόν σε όλους μας! Welcome back!
Σοφία Πυργιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου