Ο καθε λαος εχει τα μνημια του, τις καλες του στιγμες, τις κορυφωσεις του και ουτω καθ’εξης. Αν και το γενικοτερο κλιμα που επικρατει εντος της χωρας δεν συναδει με το ευθυμο κλιμα των αρθρων του τελευταιου καιρου, εγω θελω να συνεχισω να πιστευω οτι τα πολιτικαντικα τεχνασματα συσσωμης της ελληνικης βουλης που προωθουν τη διχονομια και τον σκοταδισμο, ειναι ματαια αφου αν συνεχισουμε να κοιταμε μακρια η κριση μας, τουλαχιστον, δεν θα θολωθει απο τους παιδαριωδεις τσαρλατανισμους τους. Κανονικα αυτη την εβδομαδα θα εγραφα για ενα αλλο συμβολο των δρομων τη γερμανικη Autobahn αλλα δυστυχως η συναφεια της με το Hitler, η ενοχη συνειδηση μου (Mr Editor μη με μαρτυρησετε...) και η γενικοτερη απεχθεια του κοσμου αυτη την εποχη απεναντι σε καθετι ευρωπαϊκο κρατησαν μακρια το θαυμαστο αυτο μηχανολογικο επιτευγμα του 20ου αιωνα απο τη στηλη.
Same sh**, different ***hole… Ενα παρομοιο με το δικο μας προβλημα ειχαν οι ΗΠΑ στα τελη του 19ου αιωνα οπου ακομη το αρωμα ηταν ευρωπαϊκο και για καθε πολιτικη πραξη συστηνοταν και μια επιτροπη. Η αναγκη για μια εθνικη οδικη αρτηρια που θα ενωνε την ανατολη με τη δυση και παραλληλα τις οικονομιες τους ηταν φανερη και ο Cyrus Avery του Missouri το ειδε αυτο πολυ νωρις. Ο αρχικος σχεδιασμος του δρομου ξεκινησε πολυ πιο πριν, τοσο παλια που η αρχικη μελετη εγινε για το αν θα μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν καμηλες για τις επιγειες μεταφορες. Σε καθε περιπτωση παντως αυτος που το εκανε πραγματικοτητα ηταν ο προαναφερεις κυριος. Η πρωτη διαδρομη της συγκεκριμενης οδου, που διατηρηθηκε μεχρι κα το 1936, ενωνε το Chicago με το Los Angeles και περνουσε απο συνολικα 8 πολιτειες ξεκινωντας απο το Illinois και καταληγοντας στην “Big Cali”.
The Mother Road… Αρχικα ο Avery ηθελε ενα ευκολο και πιασαρικο ονομα για την υπερκατασκευη του και γι’αυτο προτεινε το νουμερο 60, αλλα μερικες επιπλοκες με την ονοματολογια κεντρικων οδικων αρτηριων της πολιτειας του Kentucky που ακολουθουσαν παρομοια διαδρομη τον εκαναν να παει στο αμεσως επομενο πιασαρικο, το νουμερο 66. Η δε σημανση του δρομου περασε επισης απο πολλα σταδια για να καταληξει τελικα στην ασπιδα με το μαυρο περιγραμμα, το λευκο φοντο και την μαυρη γραμματοσειρα. Ο δρομος αυτος επαιξε μεγαλο ρολο στην αναπτυξη των περιοχων απο τις οποιες περνουσε αφου με το τοτε οδικο δικτυο πολλες πολεις της πεικρατειας δεν ειχαν ουσιαστικη προσβαση σε κεντρικους οδικους αξονες και ετσι μεναν πισω απο πλευρας αναπτυξης και προσβασιμοτητας σε υπηρεσιες. Γι’αυτο το λογο με την κατασκευη του, ακομη και πριν ολοκληρωθει, αποτελεσε την κυρια οδικη αρτηρια για την εσωτερικη μεταναστευση που εζησαν οι ΗΠΑ κατα την περιοδο της μεγαλης υφεσης οταν αντιστοιχα μεγαλη μεριδα πληθυσμου εφυγε για να βρει μια καλυτερη τυχη στις αγροτικες οικονομιες της δυσης. Για το λογο αυτο ο διαδρομη αυτη πηρε και το παρατσουκλι “The Mother Road” αφου βοηθησε πολλους οχι μονο να βρουν τη τυχη τους στον προορισμο τους αλλα κατα τη διαρκεια της διαδρομης αφου εξαιτιας της, πρωτοεμφανιστηκαν τα drive-by restaurants και τα drive-in cinemas, ενω πολλα «παραδοσιακα» επαγγελματα αναβαθμισαν αφενος τις υπηρεσιες τους για να προσαρμοστουν στα νεα δεδομενα κυκλοφοριας πελατων-ταξιδευτων αλλα επισης και τις περιουσιες των ιδιοκτητων τους, αφου οι «Okies» και «Arkies» (οπως ονομαζαν οι ντοπιοι τους μεταναστες απο το Oakland και το Arkansas αντιστοιχα, που ηταν και οι δυο κυριες περιοχες προελευσης των μεταναστων)επρεπε καπου να φανε, να ενδυθουν, να κοιμηθουν ή εστω να παρουν κανενα σουβενιρ για τα παιδια... Το εταιρο δημοφιλες παρατσουκλι της Route 66 ειναι το “Will Rogers Road” κατι που αποκτηθηκε στα τελη των 20’s οταν διοργανωθηκε ενας αγωνας δρομου απο το Los Angeles μεχρι τη Νεα Υορκη για να γιορταστει η επισημη εισοδος της Route 66 στο αμερικανικο οδικο δικτυο και φυσικα την περιελαμβανε εξ’ολοκληρου. Κατα τη διαρκεια του αγωνα υπηρχαν σημεια υποδοχης των αγωνιζομενων τα οποια περιελαμβαναν μεταξυ αλλων και εκδηλωσεις για τους θεατες. Ετσι ο ενθερμος υποστηρικτης του αγωνα και μεγαλος αστερας της εποχης Will Rogers ηταν εκει για να κανει τα πληθη να παραλυρησουν οπως μονο αυτος ηξερε και εν τελει κατεληξε με τις πραξεις του για οσο εξακολουθησε να υπαρχει ο αγωνας και φυσικα ο δρομος, να δωσει το ονομα του στη θαυμαστη αυτη διαδρομη.
War almost-criminal… Ξερετε οτι μετα την υφεση, ακολουθει ο πολεμος, ενταξει δεν το ξερετε αλλα το λεω εγω τωρα. Η Route 66 δεν αλλαξε την ιστορια και ετσι κατα τη διαρκεια του δευτερου παγκοσμιου πολεμου αναβαθμιστηκε περαιτερω για να υποδεχτει την αυξημενη κινηση που επεβαλε η μεταφορα στρατιωτικων υλικων στο Los Alamos του New Mexico κατα τη διαρκεια των πειραματων με την πυρηνικη ενεργεια που διεξηχθησαν στις γυρω πολιτειες. Για να μην το πολυκουραζουμε οι διαδρομες που καλυπτε η Route 66 στις πολιτειες γυρω απο το New Mexico γεμισαν με στρατιωτικα convoys που μετεφεραν ολο αυτο το στρατιωτικο υλικο στα κεντρα δοκιμης και ερευνας (τελειως διαφορετικες τοποθεσιες διασπαρτες στην California, Arizona, Texas, New Mexico αλλα και πολλες βορειες και κεντρικες πολιτειες που ηταν εξω απο την καλυψη της Route 66) και φυσικα χρειαστηκε να ανοιχτουν εκ νεου διαδρομες απο και προς τους δημοφιλεις αυτους προορισμους της εποχης. Λεγεται μαλιστα οτι ο Eisenhower ωντας ενας νεαρος στρατιωτης κατα τη διαρκεια πληστων αποστολων (πριν τον 2ο ΠΠ βεβαια, το 1919) εν μερει μισησε την Route 66 και βλεποντας την ανωτερωτητα των γερμανικων Autobahns εσπευσε να αποσυρει σταδιακα την Route 66 απο το επισημο οδικο δικτυο των ΗΠΑ και να κατασκευασει το συγχρονο δικτυο interstates που απολαμβανουν σημερα οι φιλοι αμερικανοι.
In the end… Η Route 66 εκλεισε επισημα το 1976 εχοντας εξυπηρετησει και με το παραπανω τους αρχικους της σκοπους, ενω χρειαστηκε να ερθουν τα 90’s για να ερθει παλι νοσταλγικα στο παρασκηνιο με τη δημιουργια οργανωσεων και επισημων επιτροπων του κρατους για τη συντηρηση και διατηρηση της εστω σαν ενα μνημιο για να μας θυμιζει μια αλλη εποχη. Βεβαια η αναφορα της αυτη τη στιγμη περαν απο τη συναισθηματικη αξια που εχει για τον γραφοντα και τους πολλους της φιλους, αναφερθηκε για τρεις λογους. Πρωτος και καλυτερος ειναι επειδη για παραπανω απο μια δεκαετια τωρα ανηκει στα παγκοσμια μνημια της ανθρωποτητος και φυσικα ειναι ενα τετοιο, δευτερος ειναι οτι αλλαξε ενα ολοκληρο εθνος με την κατασκευη της και εν μερει επαναλαμβανεται και τωρα η ιδια ιστορια με τη μαζικη μετακινηση πληθυσμων προς την «αγροτικη» δυση για να ενισχυθει η αμερικανικη οικονομια. Ο τριτος και τελευταιος ειναι οτι ολα αυτα ξεκινησαν απο εναν ανθρωπο με οραμα που εσωσε σχεδον μια εποχη με τις πραξεις και πραξεις σαν αυτες ειναι που θα επρεπε να χαρακτηριζουν και τους ηγετες σημερα, κατι που βεβαια δεν ειναι ουτε ορατο αλλα ουτε και εφικτο για πολλους και διαφορους λογους. Καλες βολτες, καλη εβδομαδα και ελπιζω η βουλη να βρει τα απαραιτητα...για να παρει αυτη τη φορα τη σωστη αποφαση...
Same sh**, different ***hole… Ενα παρομοιο με το δικο μας προβλημα ειχαν οι ΗΠΑ στα τελη του 19ου αιωνα οπου ακομη το αρωμα ηταν ευρωπαϊκο και για καθε πολιτικη πραξη συστηνοταν και μια επιτροπη. Η αναγκη για μια εθνικη οδικη αρτηρια που θα ενωνε την ανατολη με τη δυση και παραλληλα τις οικονομιες τους ηταν φανερη και ο Cyrus Avery του Missouri το ειδε αυτο πολυ νωρις. Ο αρχικος σχεδιασμος του δρομου ξεκινησε πολυ πιο πριν, τοσο παλια που η αρχικη μελετη εγινε για το αν θα μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν καμηλες για τις επιγειες μεταφορες. Σε καθε περιπτωση παντως αυτος που το εκανε πραγματικοτητα ηταν ο προαναφερεις κυριος. Η πρωτη διαδρομη της συγκεκριμενης οδου, που διατηρηθηκε μεχρι κα το 1936, ενωνε το Chicago με το Los Angeles και περνουσε απο συνολικα 8 πολιτειες ξεκινωντας απο το Illinois και καταληγοντας στην “Big Cali”.
The Mother Road… Αρχικα ο Avery ηθελε ενα ευκολο και πιασαρικο ονομα για την υπερκατασκευη του και γι’αυτο προτεινε το νουμερο 60, αλλα μερικες επιπλοκες με την ονοματολογια κεντρικων οδικων αρτηριων της πολιτειας του Kentucky που ακολουθουσαν παρομοια διαδρομη τον εκαναν να παει στο αμεσως επομενο πιασαρικο, το νουμερο 66. Η δε σημανση του δρομου περασε επισης απο πολλα σταδια για να καταληξει τελικα στην ασπιδα με το μαυρο περιγραμμα, το λευκο φοντο και την μαυρη γραμματοσειρα. Ο δρομος αυτος επαιξε μεγαλο ρολο στην αναπτυξη των περιοχων απο τις οποιες περνουσε αφου με το τοτε οδικο δικτυο πολλες πολεις της πεικρατειας δεν ειχαν ουσιαστικη προσβαση σε κεντρικους οδικους αξονες και ετσι μεναν πισω απο πλευρας αναπτυξης και προσβασιμοτητας σε υπηρεσιες. Γι’αυτο το λογο με την κατασκευη του, ακομη και πριν ολοκληρωθει, αποτελεσε την κυρια οδικη αρτηρια για την εσωτερικη μεταναστευση που εζησαν οι ΗΠΑ κατα την περιοδο της μεγαλης υφεσης οταν αντιστοιχα μεγαλη μεριδα πληθυσμου εφυγε για να βρει μια καλυτερη τυχη στις αγροτικες οικονομιες της δυσης. Για το λογο αυτο ο διαδρομη αυτη πηρε και το παρατσουκλι “The Mother Road” αφου βοηθησε πολλους οχι μονο να βρουν τη τυχη τους στον προορισμο τους αλλα κατα τη διαρκεια της διαδρομης αφου εξαιτιας της, πρωτοεμφανιστηκαν τα drive-by restaurants και τα drive-in cinemas, ενω πολλα «παραδοσιακα» επαγγελματα αναβαθμισαν αφενος τις υπηρεσιες τους για να προσαρμοστουν στα νεα δεδομενα κυκλοφοριας πελατων-ταξιδευτων αλλα επισης και τις περιουσιες των ιδιοκτητων τους, αφου οι «Okies» και «Arkies» (οπως ονομαζαν οι ντοπιοι τους μεταναστες απο το Oakland και το Arkansas αντιστοιχα, που ηταν και οι δυο κυριες περιοχες προελευσης των μεταναστων)επρεπε καπου να φανε, να ενδυθουν, να κοιμηθουν ή εστω να παρουν κανενα σουβενιρ για τα παιδια... Το εταιρο δημοφιλες παρατσουκλι της Route 66 ειναι το “Will Rogers Road” κατι που αποκτηθηκε στα τελη των 20’s οταν διοργανωθηκε ενας αγωνας δρομου απο το Los Angeles μεχρι τη Νεα Υορκη για να γιορταστει η επισημη εισοδος της Route 66 στο αμερικανικο οδικο δικτυο και φυσικα την περιελαμβανε εξ’ολοκληρου. Κατα τη διαρκεια του αγωνα υπηρχαν σημεια υποδοχης των αγωνιζομενων τα οποια περιελαμβαναν μεταξυ αλλων και εκδηλωσεις για τους θεατες. Ετσι ο ενθερμος υποστηρικτης του αγωνα και μεγαλος αστερας της εποχης Will Rogers ηταν εκει για να κανει τα πληθη να παραλυρησουν οπως μονο αυτος ηξερε και εν τελει κατεληξε με τις πραξεις του για οσο εξακολουθησε να υπαρχει ο αγωνας και φυσικα ο δρομος, να δωσει το ονομα του στη θαυμαστη αυτη διαδρομη.
War almost-criminal… Ξερετε οτι μετα την υφεση, ακολουθει ο πολεμος, ενταξει δεν το ξερετε αλλα το λεω εγω τωρα. Η Route 66 δεν αλλαξε την ιστορια και ετσι κατα τη διαρκεια του δευτερου παγκοσμιου πολεμου αναβαθμιστηκε περαιτερω για να υποδεχτει την αυξημενη κινηση που επεβαλε η μεταφορα στρατιωτικων υλικων στο Los Alamos του New Mexico κατα τη διαρκεια των πειραματων με την πυρηνικη ενεργεια που διεξηχθησαν στις γυρω πολιτειες. Για να μην το πολυκουραζουμε οι διαδρομες που καλυπτε η Route 66 στις πολιτειες γυρω απο το New Mexico γεμισαν με στρατιωτικα convoys που μετεφεραν ολο αυτο το στρατιωτικο υλικο στα κεντρα δοκιμης και ερευνας (τελειως διαφορετικες τοποθεσιες διασπαρτες στην California, Arizona, Texas, New Mexico αλλα και πολλες βορειες και κεντρικες πολιτειες που ηταν εξω απο την καλυψη της Route 66) και φυσικα χρειαστηκε να ανοιχτουν εκ νεου διαδρομες απο και προς τους δημοφιλεις αυτους προορισμους της εποχης. Λεγεται μαλιστα οτι ο Eisenhower ωντας ενας νεαρος στρατιωτης κατα τη διαρκεια πληστων αποστολων (πριν τον 2ο ΠΠ βεβαια, το 1919) εν μερει μισησε την Route 66 και βλεποντας την ανωτερωτητα των γερμανικων Autobahns εσπευσε να αποσυρει σταδιακα την Route 66 απο το επισημο οδικο δικτυο των ΗΠΑ και να κατασκευασει το συγχρονο δικτυο interstates που απολαμβανουν σημερα οι φιλοι αμερικανοι.
In the end… Η Route 66 εκλεισε επισημα το 1976 εχοντας εξυπηρετησει και με το παραπανω τους αρχικους της σκοπους, ενω χρειαστηκε να ερθουν τα 90’s για να ερθει παλι νοσταλγικα στο παρασκηνιο με τη δημιουργια οργανωσεων και επισημων επιτροπων του κρατους για τη συντηρηση και διατηρηση της εστω σαν ενα μνημιο για να μας θυμιζει μια αλλη εποχη. Βεβαια η αναφορα της αυτη τη στιγμη περαν απο τη συναισθηματικη αξια που εχει για τον γραφοντα και τους πολλους της φιλους, αναφερθηκε για τρεις λογους. Πρωτος και καλυτερος ειναι επειδη για παραπανω απο μια δεκαετια τωρα ανηκει στα παγκοσμια μνημια της ανθρωποτητος και φυσικα ειναι ενα τετοιο, δευτερος ειναι οτι αλλαξε ενα ολοκληρο εθνος με την κατασκευη της και εν μερει επαναλαμβανεται και τωρα η ιδια ιστορια με τη μαζικη μετακινηση πληθυσμων προς την «αγροτικη» δυση για να ενισχυθει η αμερικανικη οικονομια. Ο τριτος και τελευταιος ειναι οτι ολα αυτα ξεκινησαν απο εναν ανθρωπο με οραμα που εσωσε σχεδον μια εποχη με τις πραξεις και πραξεις σαν αυτες ειναι που θα επρεπε να χαρακτηριζουν και τους ηγετες σημερα, κατι που βεβαια δεν ειναι ουτε ορατο αλλα ουτε και εφικτο για πολλους και διαφορους λογους. Καλες βολτες, καλη εβδομαδα και ελπιζω η βουλη να βρει τα απαραιτητα...για να παρει αυτη τη φορα τη σωστη αποφαση...
Featherweight (featherweight@rouamat.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου