Τα ΜΜΕ της χώρας –τα διαδικτυακά τουλάχιστον- έχουν ασχοληθεί εκτενέστατα με το κίνημα των αγανακτισμένων και έχουν ακουστεί όλες οι απόψεις και όλες οι πλευρές, γεγονός που έχει δημιουργήσει από μόνο του σύγχυση. Ωστόσο, υπάρχει σοβαρότατος λόγος ακόμη και γι αυτό. Ο καθένας προσπαθεί να ερμηνεύσει με το δικό του τρόπο μία πλήρη αοριστία η οποία, όπως και οτιδήποτε στον κόσμο αυτό έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Προφανώς και όλοι χαιρόμαστε που, έστω και με τον τρόπο αυτό ο Έλληνας σήκωσε κεφάλι και πρέπει να σκεφτούμε ότι καμία αρχή δεν είναι ολοκληρωμένη. Για τον Έλληνα γαρ η αντίδραση κατά πρόσωπο είναι κάτι πολύ καινούργιο, όπως είναι και η ομαδικότητα. Παρ’ όλα αυτά καινούργια για τον Έλληνα δεν είναι ούτε η κριτική ούτε η απόλυτη στάση ούτε οι υψηλότατες απαιτήσεις, σκοπιές που αντανακλώνται σε οποιαδήποτε «δημοσιογραφική» και μη κριτική του κινήματος. Επίσης, το γεγονός ότι το κίνημα δεν είναι προσανατολισμένο κομματικά και πολιτικά με τη στενή έννοια είναι δείγμα μιας ενότητας που οι Έλληνες δείχνουν σπάνια και κατά κανόνα σε κρισιμότατες καταστάσεις.
Ωστόσο, χαρακτηριστικό του Έλληνα είναι και η «μπακαλιά», το άρπα κόλα το χειριζόμαστε στα δάχτυλα. Πρωταρχικές έννοιες στον ανθρώπινο συλλογισμό είναι –ή θα έπρεπε να είναι- ο σκοπός και η αιτία. Αποδεδειγμένα, για κάποια πράγματα, και ιδιαίτερα όταν μιλούμε για συναισθήματα -όπως είναι και η αγανάκτηση, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την αιτία και πολλές φορές δεν έχει και νόημα, δεν έχει σκοπό θα έλεγε κανείς! Αντίθετα όμως, ο σκοπός πάντα θα έπρεπε να είναι προσδιορισμένος καθαρά από συμφεροντολογική και εγωιστική άποψη, ιδιότητες που είναι ανόητο να αρνηθούμε.
Πιο εστιασμένα λοιπόν, όσον αφορά το κίνημα των αγανακτισμένων, προσωπικά κατανοώ πλήρως το γεγονός ότι δεν μπορούν να προσδιορίσουν το λόγο της αγανάκτησής τους η οποία είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων, το 80% των οποίων μας κρύβουνε. Συνεπώς, είναι μάταιο να κατηγορούμε τους ξεσηκωμένους που δεν ξέρουν ακριβώς γιατί είναι εκεί γιατί, για ακόμη μία φορά το φταίξιμο δεν είναι δικό τους. Και στην τελική, δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί μία πράξη που υποκινείται από το συναίσθημα και όχι από τη λογική είναι κατακριτέα.
Παρ’ όλα αυτά οι ίδιοι οι αγανακτισμένοι θα έπρεπε να προσδιορίσουν τι θέλουν να πετύχουν, από το πιο ακραίο πράγμα όπως είναι η κατάρριψη του πολιτικού συστήματος όπως το ξέρουμε, μέχρι το πιο απλό, όπως πρόωρες εκλογές ή ακόμη και πιο συγκεκριμένες λύσεις, όπως φορολόγηση της εκκλησίας –που θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα ζητούσα προσωπικά-. Εν πάση περιπτώσει, η πρόταση αυτή δε γίνεται για να κριτικάρω το κίνημα ούτε για να υποδείξω τι λείπει, είναι απλά μια ιδέα για το να πετύχει το κίνημα αυτό που θέλει: Κάτι! Οτιδήποτε!
ΥΓ. ή αλλιώς «ήρθε η ώρα για την ΄΄άποψη΄΄ της Σοφίας!»: Το ΚΚΕ κράτησε τη χειρότερη στάση απέναντι στους αγανακτισμένους. Φέρθηκαν σα μικρά παιδιά που τους πήραν κάτι. Η επανάσταση, οποιασδήποτε μορφής, δεν είναι ίδιον ενός κόμματος ούτε «κτήμα» της.
Σοφία Πυργιώτη
spyrgioti@rouamat.com
spyrgioti@rouamat.com
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/6/2011&id=13575&pageNo=3&direction=1
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ έχει την πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στους Αγανακτισμένους,όπως φαίνεται κι από την ανακοίνωση του στο παραπάνω link.
Αγαπητέ Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήξεπερνάω το γεγονός ότι το κείμενο, που μας παρέπεμψες με το link σου, θύμιζε περισσότερο προεκλογική καμπάνια-προπαγάνδα παρά ανακοίνωση γραφείου. Αδυνατώ να κατανοήσω σε ποιο σημείο ακριβώς φάνηκε υπεύθυνη η στάση του ΚΚΕ απένταντι σε αυτό που συμβαίνει με τους αγανακτισμένους αφού αυτό που εξέλαβα από την ανακοίνωση, την οποία πρέπει να σου πω ότι διάβασα ολόκληρη και αρκετά διεξοδικά, ήταν μία αέναη προσπάθεια να βγάλει τον πισινό του από την ομάδα που ονομάζεται πολιτική και να δείξει κατ' επέκταση ένα ηρωικό πρόσωπο. Πολύ παραπάνω δε, το γεγονός ότι παίζει με τις λέξεις, ιδιαίτερα περιτεχνα κι αξιοζήλευτα μπορώ να πω, προκειμένου εμμέσως να καρπωθεί την προέλευση όλου αυτού του κινήματος ως κάτι το οποίο ο λαός διδάχθηκε από το εν λόγω κόμμα και αποφάσισε να υιοθετήσει, κάθε άλλο παρά υποδηλώνει μία, ας μου επιτραπεί η έκφραση, αντρίκια στάση που αναγνωρίζει κόπους αλλών ως κτήματα άλλων. Η πλουτοκρατία φένεται να είναι ο Λεξ Λούθορ τους κι όμως κανένας δεν τους έχρισε Σούπερμαν. Αδυνατώ ας πούμε να καταλάβω για μία ακόμη φορά, πως η συντήρηση ενός κινήματος με συνεχείς απεργίες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να πλήξουν τον μέσο Έλληνα επιχειρηματία και τους εργαζόμενους που στηρίζονται σ' αυτόν, αποτελεί αγώνα για τον λαό.
Εξέλαβες κι εσύ υποθέτω όπως και το κόμμα που πρεσβέυεις αν κατάλαβα καλά, κι συγχώρεσε με αν κάνω λάθος, ότι δεν θέλαμε σαν αγανακτισμένοι κόμματα και συνδικάτα σαν κάτι λάθος και αποκομμένο, μόνο που αυτό που ίσως δεν πέρασε ακόμη σε όλους είναι το γεγονός ότι δεν θέλουμε να υπάρχουν ταμπέλες καθώς είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Φτωχοί και πλούσιοι. Εξ' ου και το ότι δεν μαζεύτηκε κανένας για ταξική πάλη, ούτε και για κάποιον εμφύλιο. Μαζεύτηκε κόσμος γιατί αγανάκτησε με την γενική κατάσταση, ο καθένας για τον δικό του λόγο.
Εγώ προσωπικά θα σου πω ότι αγανακτώ, για αυτό ακριβώς το πράγμα που σχολιάζω στο σχόλιο σου. Στο ότι ο Έλληνας είχε μία ζωή μέσα του μία εσωτερική διαμάχη η οποία αργότερα μετσουσιώθηκε σε κοινωνικό φαινόμενο εμφυλίων.
Η χώρα αυτή λοιπόν δεν χρειάζεται αλλαγή πολιτικού συστήματος, ούτε και οικονομικού πολύ παραπάνω (και αν θές μπορούμε να επικοινωνήσουμε και πιο προσωπικά για να στο αναλύσω αυτό), αλλά χρειάζεται απαλλαγή από πρόσωπα που κρίνουν και ευατόν και όχι μόνο αλλήλους. Φταίμε και φταίνε..
Σε ευχαριστώ από καρδιάς που εξέφρασες μία άποψη, δυστυχώς αυτό σπανίζει στις μέρες μας αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, παρ' όλα αυτά δέξου και την δική μου κριτική, καθώς όπως βλέπεις το RouaMat αποτελείται από άτομα που επίσης σκέφτονται.
Υ.Γ. Δες αυτό για να καταλάβεις ότι ο κόσμος κουράστηκε να τα βάζει με πλουτοκρατίες και καπιταλισμούς , αυτά ανήκουν στο παρελθόν... http://www.youtube.com/RouaMatTV
Mr Editor
Φίλε Editor, συγγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά δεν έχω νετ σπίτι,σήμερα τυχαία ξαναμπήκα να δω τι παίζει στο μπλογκ σας.Βάζεις πολλά ζητήματα,ελπίζω να κατάφερω να απάντησω όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαστε όλοι μαζί σ αυτο που βιώνουμε,πλούσιοι κ φτωχοί που λες.Η κοινωνία χωρίζεται σε τάξεις κ αυτό είναι αντικειμενική πραγματικότητα.Την οικονομική κρίση δεν την ζούνε το ίδιο εργάτες κ βιομήχανοι.Οι πρώτοι εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο με τα μέτρα που έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ( γιατι συναίνεση στο χτύπημα του λαού υπάρχει!) ενώ οι βιομήχανοι ακόμα και τώρα εν μέσω κρίσης βγάζουν υπερκέρδη κ τα στέλνουν εξωτερικό!
Από κει κ πέρα,το ΚΚΕ δεν θέλει να καπηλευτεί κανέναν αγώνα και δεν χρειάζεται κιόλας,μια ζωή έιναι μαζί με το λαό κ δίπλα του στους αγώνες. Επίσης δικαιούται να κάνει κριτική σε όλους,όπως κ δέχεται την κριτική όλων.Το ζήτημα είναι αν αυτή είναι καλοπροαίρετη κ αν γίνεται για το συμφέρον της εργατικής τάξης.
Κανείς μας δεν θεωρεί ότι είμαστε οι Σούπερμαν που θα τα λύσουμε όλα, ποτέ εξάλλου δεν το είπαμε αυτό, πάντα καλούσαμε το λαό σε αγώνες,γιατί μόνο μέσα απ την δράση μπορούν να προκύψουν λύσεις.Η απεργία είναι κ αυτή μια μορφή αγώνα,κ μάλιστα απ τις πιο αποτελεσματικές.Δεν είναι τυχαίο οτι προβοκάτσιες με κουκουλοφόρους κτλ έγιναν τις μέρες των απεργιών,γιατί για ακόμη μια φορά το αστικό κράτος ήθελε να τρομοκρατήσει τον κόσμο.
Το αν χρειάζεται αλλαγή κ τι είδους η Ελλάδα είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που σίγουρα δεν μπορεί να γίνει απο δω μέσα.
Χαίρομαι που μου έδωσες την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω κάποια πράματα,περιμένω την απάντηση σου.
ΥΓ.Όσον αφορά το βίντεο,σίγουρα υπάρχει κόσμος που αυθόρμητα τσουβαλιάζει όλους (λόγω της πολιτικής του απειρίας αλλά κ της προπαγάνδας που δέχεται),όμως υπάρχουν κ πολιτικές δυνάμεις που το πρωί τρέχουν για τα κόμματα τους κ το απόγευμα τρέχουν στις πλατείες. Είναι γεμάτο εθνίκια κ αριστεριστές οι πλατείες,το χω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι.Κ στο βίντεο κιόλας είναι ένας απ τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ προς τιμήν του δεν είναι άλλο το πρωί κ άλλο το βράδυ. Ποτέ δεν θα κρύψουμε ποιοι είμαστε για να έχουμε πολιτικά οφέλη. Δεν υπάρχει πιο τίμια,ξεκάθαρη κ υπεύθυνη στάση απ αυτή.