Περιμένοντας την κόρη...

'Οσο και αν τα κορίτσια τον φαντάζονται δίπλα τους,να τους κρατάει το χέρι,να τους χαϊδεύει τα μαλλιά,να τους κάνει όλα τα χατήρια ακόμα και αντίστροφα αυτός έχει δηλώσει εδώ και 11 χρόνια πως η καρδιά του ανοίκει σε μια και μοναδική γυναίκα!Και φυσικά μιλάω για τον David Beckham.Από την άλλη όσο και αν τα αγόρια έχουν φανταστεί την Victoria δίπλα τους πρέπει σιγά σιγά και οι ίδιοι να αποδεχτούν την πραγματικότητα γιατί για τέταρτη φορά μας δείχνουν πόσο αγαπημένοι είναι καθώς περιμένουν το τέταρτο παιδί τους.Στην αρχή της εβδομάδας ο David ανακοίνωσε στο Twitter του πως η Victoria είναι έγκυος και την χαρά των παιδιών τους.Οι τρεις γιοι τους Brooklyn(11),Romeo(8) και Cruz(5) δηλώνουν πως ανυπομονούν να μάθουν το φύλο του μωρού και πως περιμένουν μία αδερφούλα,το ίδιο πιστεύω και οι γονείς ειδικά η Victoria μετά από τόσους άντρες τριγύρω της!Βέβαια η ίδια δεν δείχνει και τόσο αισιόδοξη,σύμφωνα με την συνέντευξή της στο περιοδικό Vogue,για τον ερχομό ενός κοριτσιού στην οικογένεια.Παλαιότερα και οι δύο γονείς είχαν δηλώσει την επιθυμία τους να αποκτήσουν μεγάλη οικογένεια και προσπαθούν να την πραγματοποιήσουν.Αν δεν είναι κοριτσάκι όμως πρέπει να βιαστούν λίγο για το επόμενο γιατί τα χρόνια περνάνε και η Victoria είναι ήδη 36 ετών,τώρα αν ο David θελήσει και άλλη γυναίκα που ενδεχομένως να του κάνει και ένα κοριτσάκι εδώ είμαστε κι εμείς!!!

Συντονισμενοι στηνΑληθεια...

Η αληθεια, στην παγκοσμιοποιημενη αγορα των media σημερα, ειναι μια πολυ σχετικη εννοια και το λεω αυτο οχι βλεποντας γνωστη ταινια κατασκοπων απο τη Γηραια Αλβιωνα αλλα παρακολουθωντας ή εστω προσπαθωντας να παρακολουθησω, τις εξελιξεις μεσω της παγκοσμιας ειδησεογραφιας. Παρολα αυτα και εχοντας κατα νου την καθολικοτητα ορισμενων ειδησεων αλλα και οτι, παρα το συγκεκριμενο τους χαρακτηριστικο, οι ειδησεις διαφερουν σημαντικα απο μεσο σε μεσο, ή απο αρθρογαφο σε αρθρογραφο αν θελετε, θα ηθελα να αφιερωσω τις κουβεντες του στροφαλοθαλαμου (να σου και το ονοματακι...) αυτης της εβδομαδας σ’ενα θεμα που με καιει καμποσο, μιας που εκτος απο εκλεκτος συντακτης/σχολιαστης του κοσμου αλλα και γ@μω τα παλικαρια, ειμαι αναγνωστης. 

Η λουμπα του αιωνα... Λογω πολλων στερεοτυπων, οχι λανθασμενων ή αβασιμων απαραιτητα, αλλα και προκαταληψεων, θεωρουσα ανεκαθεν τα ατομα που ασχολουνται με τη ροη της πληροφοριας και της γνωσης, ανωτερα απο τους αποδεκτες τους στην εικονα, τον ηχο, το χαρτι ή τα ηλεκτρονια. Ο βασικος λογος ηταν οτι οι ανθρωποι αυτοι ειχαν μια μαγικη ιδιοτητα να ξερουν για ολα πριν απο ολους εμας τους κοινους και βασιζομενος στην αρχη οτι ο μονος φοβος ειναι αυτος του αγνωστου, παντα πιστευα οτι ολοι αυτοι οι εξαιρετοι ανθρωποι δεν θα ειχαν ποτε φοβο ή αισθηση πανικου. Αυτος βεβαια ο μυθος κατακρεουργηθηκε προσφατα (και δικολογημενα μεχρι ενα σημειο αφου απο την κριση των σιτηρων του 2007 και επειτα ο πλανητης δεν καταφερε ξανα να «σηκωσει κεφαλι») οταν αρχισα να διαβαζω δημοσιευματα για υγραεριοκινηση, μειωμενη καταναλωση και μικρους κινητηρες και μαλιστα οχι σε ελαφρα αναγνωσματα με γνωστη κοντρα με το Gruppo αλλα και σε κατεξοχην καυλογκαζα που ποτε δεν ασχολουνταν με δυσκοιλιοτητες τυπου αποδοση κλιματιστικου και χωρους για μικροαντικειμενα. 

A very special day for a very special child… Οπως και να το κανουμε το φιλοθεαμον, βενζινοβορο κοινο του αυτοκινητου αποτελειται απο ειδικα ατομα, απο πολλες πλευρες μαλιστα. Παραταυτα εχουν ενα κοινο χαρακτηριστικο (οχι και τοσο κοινο βεβαια σε σχεση με αλλες ομαδες) που ειναι το ονειρο και το παθος (ή και τα παθη για καποιους κυριους...) κατι σαν το “power of dreams” της Honda ή το “ultimate driving machines” της BMW. Διποδα σαν και του λογου τους θα δεις να ανασηκωνονται μονο στο ακουσμα οτι κυκλοφορει μια Ferrari ή ενας μαινομενος ταυρος απο τη Sant’Agata, να αποτειουν φορο τιμης σε καμια μιλανεζα, καρμπιρατερατη, σακαρακα που λιωνει τα πισω της λαστιχα σε καποια πλατεια ή σε κανενα εκκρεμες απο το Zuffenhausen που εμφανιζεται εστω και σαν βιτρινα σε μπουζοκοποπ πιστες της παραλιακης.Το χειροτερο, λοιπον, που μπορεις να κανεις σε εναν τελειωμενο, παθιασμενο, ονειροπολο σαν την πλειονοτητα των αυτοκινητοφιλων, ειναι να... του κοψεις το πρωτο συνθετικο και απο τις δυο ιδιοτητες του. Και εδω κυριοι-κυριοι εφιστω την προσοχη σας, διοτι ελοχευει κινδυνος.

Respect my authoritah… “Yes dear…” που θα απαντουσε και η μαμα Cartman, οπως και εμεις σε μια μια πιθανη ρηση των ανθρωπων πισω απο τον ειδικο τυπο. Βλεπετε, οι συγκεκριμενοι ανθρωποι εχουν εξουσια στα χερια τους και ασκουν αρκετη επιρροη στην κοινοτητα των αυτοκινητοφιλων. Οταν λοιπον τα αγορια (ή και κοριτσια, who am I to say) με τις πενες εμφανιζονται σαν φοβισμενα ατομακια, ειτε στοχευμενα ειτε επειδη ειναι στ’αληθεια ετσι, και γραφουν για αηδιες, δεν φανταζονται το κακο που κανουν. Εξηγουμαι και για τις δυο περιπτωσεις, λοιπον, και αυτο γιατι και στις δυο βγαζω καρτα και μαλιστα κοκκινη. Στην περιπτωση που στοχευμενα και ενσυνειδητα οι δημοσιογραφοι αλλαζουν στυλ και θεματολογια/ασχολια προς συντονισμο στους χαλεπους (και καλα τωρα αλλα δεν ειναι ουτε της στηλης ουτε της ωρας πραγμα να συζητησουμε) καιρους που ζουμε ειτε για να τραβηξουν πιο πολυ κοινο κοντα τους ειτε απλά για να ειναι trendy, βγαινουν αυτοματα εκτος παιχνιδιου γιατι ξεφευγουν απο τα ορια του «ειδικου» και πανε στα χωραφια του σκετου τυπου. Επιπλεον, ποιος, αληθεια, ανοιγει ενα ειδικο εντυπο απλα και μονο για να δει την προβολη του πραγματικου κοσμου, ή της χρηματοπιστωτικης my ass κρισης τελος παντων, στον κοσμο του αυτοκινητου και οχι για να ταξιδεψει με τα κειμενα καποιου τυχερακια που δοκιμαζει τον νεο flat-six, twin-turbo, αμεσου ψεκασμου 3.8 της fake-998 (καθοτι η πραγματικη και το πιθανον 7αρι χειροκινητο κιβωτιο της θα παρουσιαστει μεσα στο τρεχον ετος) ή εστω τους νεους Miltiair ή TSI στα αντιστοιχα superminis? Οσον αφορα, τωρα, τη δευτερη περιπτωση του απλα αγχωμενου, σιχτιρισμενου ή και ευαισθητου συντακτη και φυσικα με την προϋποθεση οτι υπαρχουν παντα οι αναγνωστες που αντιμετωπιζουν τον ειδικο τυπο σαν ακομη μια πηγη ενημερωσης και δεν αναγνωριζουν ουτε τη μοναδικοτητα του αλλα ουτε και την ειδικοτητα των περιστασεων, τοτε δεν εχω παρα να πω οτι shit happens και ελπιζω να ειναι κατι παροδικο. Παραταυτα, σε καθε περιπτωση και εχοντας παντα κατα νου το «αρχη ανδρα δεικνυσι», οταν ηγειται καποιος μιας ομαδας και απο τη θεση του καθοριζει συνειδησεις, γνωσεις, αποψεις, πληροφοριες, καλα ειναι παντα να προσπαθει να βγαζει προς τα εξω το μηνυμα που θα αλλαξει, που θα παει ολη την ομαδα μπροστα και οχι αυτο που απλα θα ανακυκλωσει λιγο-πολυ μια υπαρχουσα και ηδη γνωστη σε ολους κατασταση. Η σουμα... Δεν θα δωσω παραπανω εκταση στο θεμα γιατι θεωρω οτι αφενος το κοινο του αυτοκινητου ειναι απολυτα συνειδητοποιημενο για την κατασταση του σημερα και αφετερου, οπως ειχα γραψει και σε προηγουμενο αρθρο, η αυτοκινητοβιομηχανια σαν υποσυστημα που ειναι της ευρυτερης βιομηχανοποιημενης οικονομιας, επιρρεαζεται μεχρι ενος σημειου απο την γενικοτερη καταρρεσυση, εστω και εικονικη, του συστηματος. Δεν χρειαζεται κανεις να ειναι αιθεροβαμων (α, ρε Papandrew Senior με τα ωραια σου) και να ονειροπολει ακαταπαυστα για τη φανταστικη του ζωη στον πλανητη Φραουλα αλλα απο την αλλη καλα ειναι και να προσπαθουμε, οσο ειναι δυνατο, να διαφυλαττουμε τον κοσμο μας και να τον βγαλουμε απο τη λουπα που τον εβαλαν βελτιωμενο και δυνατοτερο και οχι ξεπεσμενο και λειψο. Αλλωστε ολοι για ενα ονειρο ζουμε κι ας «τριζει σαν το ξυλινο ποδαρι της γιαγιας μας».

Featherweight

featherweight@rouamat.com 

Editorial

Περνάει ο καιρός και αναρωτιέμαι κάθε φορά, που ακριβώς αποσκοπούν όλα αυτά που γίνονται από τους πολίτες αυτής της χώρας και μη....

Αρχικά υποπτευόμουν ένα πιο σκοτεινό και υποχθόνιο σχέδιο που ήθελε να φέρει την Ελλάδα στην καταστροφή. Δε σας κρύβω μάλιστα ότι κάπου μέσα μου είχα την εντύπωση ότι μας παρακολουθούν με μεγεθυντικό φακό ή τέλος πάντων με δορυφόρο και περιμένουν να δουν την επόμενη μας κίνηση.

Κάπου βέβαια στην πορεία όλα αυτά χάθηκαν και άρχισα να αναρωτιέμαι... Η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν χάνουν τις δουλειές τους, οι πολιτικοί μας ζουν και βασιλεύουν και πράγματα είναι το ίδιο άσχημα για την χώρα όπως και πριν.

Άρα λοιπόν έχουμε δύο ενδεχόμενα σενάρια. Ένα μας κοροϊδεύουν και ταυτόχρονα ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Δύο ξεπερνάμε το πρόβλημα των ναρκωτικών, επανερχόμαστε στην πραγματικότητα και αδυνατούμε απλά να κατανοήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν βγαίνεις από το σπίτι γιατί δεν έχεις δουλειά να πας αλλά και να χεις δεν νοιάζει και πολύ τους εργαζόμενους των Μ.Μ.Μ. δεν αποτελεί απαραίτητα κακό για την ζωή σου. Ίσα ίσα θα πρέπει να το εκλάβεις ως μία γενικότερη ευαισθητοποίηση της πολιτείας προς το άτομο σου και προσπάθεια βελτίωσης του βιοτικού σου επιπέδου. Και εξηγούμαι, εγώ τόσα χρόνια λέω αμάν να μου πέσει το λαχείο ώστε να κάθομαι όλη μέρα. Be careful what you wish for, cause you might get it! Όπως αντιλαμβάνεστεε το σύμπαν έχει αυτιά αλλά με τόσα που έχει ακούσει κουφάθηκε και γι' αυτό συνωμότησε ώστε να μην πέσει το λαχείο σε κανένα αλλά όλοι να καθόμαστε...

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος... Φίλοι αναγνώστες συγκεκριμένα από την τιμημένη πρωτεύουσα, για αυτήν αλλά και την ερχόμενη εβδομάδα, μπορείτε να πάρετε κουβέρτα, ταινίες και φίλους που έχουν αμάξια για να μαζευτείτε για το λεγόμενο home entertainment a.k.a homing. Επίσης οι έχοντες εργασία μπορείτε να βάλετε μία φόρμα γυμναστικής και να αρχίσετε να τρέχετε μέχρις ότου φτάσετε στον προορισμός σας. Τέλος μπορείτε να κάνετε οικονομία αυτόν τον καιρό και να μαζέψετε χρήματα είτε για βενζίνη στο αυτοκίνητο (όσοι έχουν φυσικά) είτε να στηρίξετε αυτή την δύσμοιρη κατηγορία ανθρώπων γνωστοί ως οδηγοί ταξί οι οποίοι θα σας παραπονιούνται σε όλη την διάρκεια της διαδρομής για το δώρο Χριστουγέννων που δεν τους επετράπη να επιβάλλουν φέτος. Σε κάθε περίπτωση έχετε στον νου σας ότι σήμερα και αύριο θα έχουμε κινητοποιήσεις καθώς και την επόμενη εβδομάδα, μέχρις ότου να λυθεί το θέμα με την κυβέρνηση.

Μετά από αυτή την εκτενή εισαγωγή στο θέμα των Μ.Μ.Μ. θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε κάποια πιο ας το πούμε διεθνή προβλήματα. Το πρώτο αφορά στο ερώτημα που τέθηκε περί αναδιάρθρωσης του χρέους που δεν ξέρω με ποια λογική μπορεί να πιστέψει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό. Προκειμένου να μην παρεξηγηθώ δεν αναφέρομαι στην εφαρμογή του, αλλά στο κατά πόσο θα μας άφηναν να κάνουμε κάτι τέτοιο. Κάποιοι από τους βασικούς εκφραστές της αντίληψης ότι η Ελλάδα είναι δύο βήματα από τον βαρκάρη με τα κέρματα στο χέρι, επανειλημμένα τόνισαν ότι καμία αναδιάρθρωση δεν πρόκειται να επιφέρει βελτίωση. Και για να δείτε ότι έχω δίκιο, κ. Όλι Ρεν δήλωσε ανοικτά ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, μάλιστα ενδέχεται να είναι καταστροφικό για το ευρώ.

Τελευταίο και καλύτερο είναι το θέμα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Η πρώτη όντας στο χείλος του γκρεμού, περιμένει με αγωνία τα αποτελέσματα των τεστ αύριο και ελπίζει σε ένα θαύμα. Αλλά όπως προείπα το σύμπαν είναι κουφό. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη της δηλώσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Χ. Πισσαρίδη αν η εν λόγω χώρα πέσει καλύτερα να επιστρέψει στο νόμισμα της διότι ούτε η μεγάλη Γερμανία δεν πρόκειται να τη σώσει. Από την άλλη η Πορτογαλία με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί έξω από τον μηχανισμό “στήριξης” και να επιπλήξει τους κερδοσκόπους για τα σκοτεινά σχέδια τους να κερδίσουν από την χρεοκοπία της χώρας. Όταν όμως εμείς τα λέγαμε αυτά κάποιοι (ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε) σφυρούσαν κλέφτικα.

Εγώ πάντως αν συνεχίσω να βλέπω να γίνονται τέτοια θα ψηφίσω Γκλέτσο δαγκωτό και θα πάρω τις μπουλντόζες ωσάν δεύτερος δον Κιχώτης και θα ρίξω κάτω κάθε τι γερμανικό, γαλλικό ή ακόμη και ελληνικό (κ.κ. της Βουλής προσέχετε!)...

Καλή εβδομάδα και όπως είπαμε καλή ξεκούραση!

Κωνσταντίνος Μουράτης

kmouratis@rouamat.com

Personal Responsibilities…

Ειναι κοινος νους οτι περα απο τη μοιρα και τη τυχη που παιζουν το ρολο τους στη διαμορφωση της ζωης μας, υπαρχει μια αλλη παραμετρος που μπορει να επηρρεασει δραστικα τον τροπο που ζουμε και αυτο, ω φευ, ειναι οι ιδιες οι επιλογες μας. Και για καθε επιλογη που κανουμε την ιδια στιγμη αναλαμβανουμε την ευθυνη πισω απο αυτη μας την ενεργεια. Ειναι, δε, τοσο καθοριστικης σημασιας να κατανοησουμε οτι καθε αλλο παρα τυχαια ειναι τα πραγματα γυρω μας και οτι η μονη μνημη και ταυτοχρονα αποδειξη της πραξης μας ειναι η ιδια η ευθυνη που μας βαραινει, ωστε διχως αυτην η πραξη να ακυρωνεται. Κι αν αυτο θυμιζει εισαγωγη σε ομαδα ψυχολογικης υποστηριξης για τονωση της αυτοπεποιθησης τοτε μαλλον εχετε...τη μυγα.                                                                                   

Reality Revisited… Προ μερικων αρθρων ειχαμε αναφερθει στην νεα πραγματικοτητα που εκφραζεται απο τις ευρωπαϊκες, κατακυριο λογο, αυτοκινητοβιομηχανιες και απο τις πολιτικες κυβερνησεις καθολικα (και παλι με πρωτοστατες τους Ευρωπαιους και πιο συγκεκριμενα τους σκορδοφαγους Γοτθους). Τοτε λοιπον ειχαμε δει κατα ενα μερος τα πολιτικα-φορολογικα τερτιπια που σκαρφιζονται τα παιδια με τα κουστουμια καθως και τις προπαγανδιστικες αποψεις πανω στις οποιες τα βασιζουν για να γινουν ευρεως αποδεκτα απο το ψηφοφορικο κοινο τους. Και ενω το ιδιο το αρθρο κατεληγε στο συμπερασμα, καθως και τα επομενα που το ακολουθησαν, οτι ναι μεν ολα αυτα θα μας αλλαξουν κατα πολυ τη ζωη αλλα παιζει και να ειναι καλυτερα, το ερωτημα που δεν εγερθηκε ποτε ηταν το ποιος και τι κρυβεται πισω απο ολα αυτα. Καλα λοιπον, τα παιδια με τα κουστουμια αλλα οι αλλαγες στην καθημερινη μας ζωη παιζει ελαχιστα να επηρρεαζουν τη δικη τους και για να πουμε την αληθεια, ολα αυτα τα εξωπραγματικα που βλεπουμε προφανως και θα πηγαζουν απο καποια think tank και οχι απο εναν και μονο νου.                                                                                                                                                                

Don’t hate me ‘cause you ain’t me… Οι αυτοκινητοβιομηχανιες κατακριθηκαν εντονα απο μια μεγαλη μεριδα του ειδικου τυπου αλλα και των «ειδικων» ανθρωπων-οδηγων, ιδιαιτερα απο τη δεκαετια του ’90 και μετα, επειδη τα προϊοντα τους δεν ανταποκρινονταν ειτε στις αναγκες των γραφοντων ειτε στις αναμνησεις των ιδιων απο τα αυτοκινητα του παρελθοντος. Και λιγο-πολυ οι πολυγραφοτατοι ειδικοι ειχαν δικιο καθοτι για πρωτη φορα τοτε εφαρμοτηκε το μοντελο που ηθελε μπροστα τις πωλησεις οχηματων μαζικης παραγωγης και πισω τους αγωνες και την τεχνογνωσια, κατι περιπου σαν αυτο που εχουμε βαρεθει να διαβαζουμε οτι καποτε οι βιομηχανιες σχεδιαζαν αυτοκινητα με τους μηχανικους και μετα εβαζαν τους μαρκετιστες να τα προωθησουν, ενω σημερα πρωτα οι μαρκετιστες κανουν ερευνα αγορας και ελεγχουν τις τασεις της μοδας και μετα οι μηχανικοι φτιαχνουν ενα οχημα που να ανταποκρινεται στις αναγκες αυτες. Καπως ετσι, και για μην ριχνουμε παντα το φταιξιμο εκει που βολευει αλλα εκει που πρεπει, ξεκινησαμε να βλεπουμε αυτοκινητα τα οποια ηθελαν service ανα χιλιαδες χιλιομετρα οδηγησης και οχι ανα δεκαδες, που μπορουσαν να οδηγηθουν και απο τη «γυναικα» για τα ψωνια και οχι μονο απο τον Walter Roehrl,  που δεν απαιτουσαν να κουβαλας μια τσαντα εργαλεια στο πορτ-μπαγκαζ δια παν ενδεχομενον και ουτω καθ’εξης, δηλαδη αυτοκινητα σαν αυτα που χρησιμοποιει ο καθενας σημερα.                                                                                                                                                                     

Τις Πταιει… Αυτο τουλαχιστον θα επρεπε να αναρωτιουνται οι αγοραστες και χρηστες αυτοκινητου σημερα και οχι να κατακρινουν τις επιλογες καποιων αλλων. Εξηγουμαι ευθυς αμεσως, μια μεριδα πληθυσμου, ομολογουμενως μεγαλυτερη απ’οτι φανταζομαστε, δηλωνουν φανατικοι της οδηγησης και του αυτοκινητου με την πλεον αγνη τους εννοια, αυτην της πληρους συνεργασιας και δεσιματος της μηχανης με τον ανθρωπο, και αυτοι οι χρηστες αυτοκινητου ειναι αυτοι που θα βρεις να συζητανε για τον K-Jetronic και τα Holtz του Golf GTi MkI του 1976 και οχι για το πληθος ποτηροθηκων και χωρων για μικροαντικειμενα στο Golf Plus 1.4 TSi του 2010. Αυτοιλοιπον ειναι και η κυρια μεριδα κατακριτων της νεας μοδας των αυτοκινητοβιομηχανιων. Παρολ’αυτα κατι που ξεχνανε ολοι στην πλειονοτητα τους οι μουντζουρογατοι της αυτοκινησης ειναι οτι υπαρχει μια αλλη μεριδα ανθρωπων, η μεγαλυτερη φυσικα, που δηλωνουν φανατικοι...χρηστες του αυτοκινητου. Τεοιου ειδους ανθρωποι θα νοιαστουν πιο πολυ για τον standard εξοπλισμο ασφαλειας ενος οχηματος (βλ. Πληθος αεροσακων, ηλεκτρονικα συστηματα ασφαλειας οπως ABS, ESP κτλ) παρα για την ενεργητικη ασφαλεια (στρεπτικη ακαμψια αμαξωματος, γεωμετρια/ρυθμιση αναρτησης, δυναμη φρενων κτλ) και φυσικα επειδη ειναι περισσοτεροι προφανως και τα παραπονα ή το feedback για ενα οχημα γενικοτερα, που θα φτασουν στο αντιστοιχο τμημα μιας αυτοκινητοβιομηχανιας θα εχουν να κανουν περισσοτερο με τις ποτηροθηκες και τη δυσχρηστια του iDrive ή του MMI παρα με το fading των φρενων μετα απο μερικα φρεναρισματα πανικου ή το heat soak του intercooler μετα απο απανωτα ανοιγματα.                                        

Πελατης ή Αγοραστης... Η επιτυχια κρινεται τις περισσοτερες φορες απο τις λεπτομερειες και η νικη ειναι στα σημεια, ιδιαιτερα οταν πολλοι αντιπαλοι μαχονται για εναν σκοπο. Οταν αυτος ο σκοπος ειναι οι πωλησεις αυτοκινητων και μαλιστα οταν εχεις απεναντι σου στρατιες απο διποδους χρηστες που αγονται και φερονται αναλογα με το τι θα τους πει η εκαστοτε Oprah και που γενικοτερα το μονο που εχουν στο κεφαλι τους ειναι πως θα κανουν πολλα με την μικροτερη δυνατη προσπαθεια τοτε τα πραγματα περιπλεκονται αρκετα. Αν και το ολο θεμα ειναι λιγο σαν το αυγο του Κολομβου, θα ηθελα να μεινουμε εδω και να δουμε την αλλη πλευρα των πραγματων. Θα φερω ενα παραδειγμα και μαλιστα αρκετα προσφατο για να καταλαβετε για τι μιλαω. Προ μηνων, εγινε ενα θανατηφορο ατυχημα με ενα Lexus στην αλλη πλευρα του ατλαντικου και συγκεκριμενα στη μεγαλυτερη κοιτιδα τεμπεληδων, αμαθεστατων. Αυτο το οποιο εμεινε σε ολους ηταν οτι το αυτοκινητο δεν καταφερε να προστατεψει απο το θανατο μια οικογενεια ενω ολοι μαζι κινουνταν με σχεδον 160mph( ή περιπου 200km/h) και φυσικα το οτι τα φρενα του δεν λειτουργησαν. Αυτο το οποιο βεβαια κανεις δεν ειπε ηταν αν πραγματικα εφταιγε το αυτοκινητο ή ο συγχωρεμενος ο οδηγος του που αφενος δεν καταλαβε οτι το γκαζι κολλησε αλλα και ουτε του εκοψε να μην τρομπαρει 4 φορες το πενταλ των φρενων μεχρι αυτα να λιωσουν αλλα ουτε και να σβησει τον κινητηρα για να κοψει αυτοματα ταχυτητα. Ενας μεσος οδηγος θα πουνε πολλοι, δεν θα πρεπε ουτε θα μπορουσε να ξερει γιατι πρεπει ή δεν πρεπει να κανει κατι για να αποτρεψει μια τετοια κατασταση και επειδη ειναι μεγαλη κουβεντα αυτο και γενικοτερα διαφωνω με το ολο σκεπτικο θα το αφησουμε εδω. Ομως, αυτο που θα επρεπε καθε οδηγος τετοιου οχηματος να ξερει ειναι οτι με τη χρηση αυτοματου πιλοτου (ή cruise control ελληνιστι) δεν αποποιειται της ευθυνης του να ελεγχει το οχημα παρα μονο την ταχυτητα του. Που κατεληξαν ολα αυτα ξερουμε ολοι, ανακληση σχεδον μισου εκατομυριου αυτοκινητων απο την Toyota/Lexus, μερικα εκατομυρια δυσαρεστημενοι αλλα και φοβισμενοι πελατες και το κυριοτερο τεσσερεις νεκροι ανθρωποι. Για να καταληξω, οι βιομηχανιες βλεποντας οτι με τους πελατες, δηλαδη τους συνειδητοποιημενους αγοραστες που ξερουν τι αγοραζουν και γιατι το αγοραζουν, δεν «εβγαιναν» αρχισαν να στρεφονται προς τους αγοραστες, ανθρωπους που απλα ξοδευουν χρηματα για να καλυψουν μια αναγκη τους και γι’αυτο τα αυτοκινητα σημερα καλυπτουν σχεδον ολες τις αναγκες καθε χρηστη μεχρι καποιο σημειο αλλα οχι αυτες που μετρανε για τον καθενα ξεχωριστα, πληρως. Διοτι, το think tank μετατοπιστηκε απο το «ειμαι οδηγος αυτοκινητου», στο «ειμαι ειμαι ιδιοκτητης αυτοκινητου».                                                                                                                                                                

Personal responsibilities indeed… Για να συνδεσω ολα τα προηγουμενα με την πρωτη παραγραφο (για να μην λετε για ασυνδετα μερη στα κειμενα μου κυριε αρχισυντακτα μου) αυτο το οποιο πρεπει να γινει απολυτα κατανοητο ειναι οτι απο την στιγμη που οι βιομηχανιες αρχισαν πραγματικα να ακουνε τους πελατες τους και οχι να κανουν πειραματα με πιθανους αγοραστες των προϊοντων τους δεν μπορεις να κατηγορησεις μονον αυτες για την μερικη «καταντια» των τετρατροχων σημερα. Διοτι αγαπητα petrolheads οι αυτοκινητοβιομηχανιες δεν ειναι ουτε κοινοφελη ιδρυματα ουτε μη-κερδοσκοπικες οργανωσεις, καθε αλλο, και για να συνεχισουν να βγαζουν κυριες με τα ολα τους σαν την Guilleta του 2010 πρεπει πρωτα ο πλυθησμος των αυτοκινητοφιλων να απαγκιστρωθει απο τις κυριες με τα...ουλα τους σαν τις «Τζουλιες» των 70’s με τα καρμπιρια τους και ειτε να συντονιστει με τους νεους ρυθμους ειτε να δωσει ενα νεο πατημα στις βιομηχανιες για να αλλαξουν. Σκεφτειτε μονο οτι οι Mercedes-Benz εδω και καμια πενταετια ξεφυγαν απο τις βαριες τευτονικες γραμμες και τις θηριωδεις βαρκες του παρελθοντος και περασαν σε μια εποχη που μπορουν στα ισια να κονταροχτυπιουνται με τις BMW στην ευχαριστηση ενω απο την αλλη οι BMW ανακαλυψαν οτι η πραγματικη δυναμη μπορει να συμπιεστει με την προσθηκη αμεσου ψεκασμου και ολα αυτα επειδη η ιδεα των πελατων τους για τα αυτοκινητα τους αλλαξε. Αρα, πριν κατακρινει κανεις τον κατασκευαστη ας βρει πρωτα τι τον οδηγησε στο να αλλαξει.

The Geek Limbo: The days the FPS genre stood still

Δε ξέρω άμα οι δημιουργοί των μοντέρνων πολεμικών FPS games δεν έχουν πια ιδέες η
απλά επαναπαύονται στην ίδια πετυχημένη συνταγή εδώ και χρόνια πάντως έχει καταντήσει λίγο
αηδία το θέμα. Ειλικρινά οι τελευταίες κυκλοφορίες των άλλοτε πρωτοπόρων σειρών Call Of Duty,
Medal Of Honour, Battlefield αλλά και τα τελευταία μέρη πιο πρόσφατων franchises όπως Brothers
In Arms και Killzone, αισθάνομαι ότι δε μου προσφέρουν καμία καινούργια εμπειρία είτε
διαδραστική είτε έστω οπτική. Που πήγε το χρώμα και η φαντασία ρε παιδιά? Γιατί πρέπει κάτι να
θεωρείτε cool μόνο όταν είναι σκοτεινό και ρεαλιστικό? Δεν θέλω ρεαλισμό! Γιατί να ψάξεις για
ρεαλισμό στα videogames? Για να απενοχοποιήσεις το χόμπι σου που κάποιοι δεν θεωρούν πως
αρμόζει σε μεγαλύτερες ηλικίες? Ειδικά το Call Of Duty έχει καταντήσει Pro Evolution Soccer και
αυτό δεν είναι κομπλιμέντο. Η παρακάτω εικόνα εξηγεί ακριβώς αυτό που θέλω να πω.



Truth hurts. Διαβάστε το εκτενέστερο άρθρο στο http://www.cracked.com/article_18973_why-
modern-war-fps-games-all-look-same-5Bchart5D.html

Βαγγέλης Σωφρονάς

vsofronas@rouamat.com

Eκπτωσεις

Πρώτα απ' όλα καλή χρονιά και υγεία σε όλους σας, ελπίζω το 2011 να είναι η τυχερή σας χρονιά κλπ. κλπ.'Οπως κάθε χρόνο όλοι ξέρουμε ότι μετά τις γιορτές έρχονται οι εκπτώσειςςςςςςςςς. Γυναίκες και άντρες (κυρίως γυναίκες) τρέχουν να προλάβουν τις προσφορές σε όλα τα μαγαζιά, σε ολόκληρη την αγορά. Φέτος όμως επειδή μας μπήκε καλά το 11, από άποψη αγορών, οι εκπτώσεις έχουν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από την καθορισμένη ημερομηνία, 15 Ιανουαρίου. Ακούστηκε ότι θα λήξουν κανονικά όπως πάντα τέλη Φεβρουαρίου .Η κρίση της αγοράς είναι μεγάλη και η πτώση των τιμών επίσης. Τρέξτε λοιπόν να προλάβετε τα κομμάτια προηγούμενων κολεξιόν αλλά και καινούργιων για ένα στυλάτο 2011. Όσο ξεστολίζει ο δήμος την πόλη στολίστε εσείς την ντουλάπα σας και γιατί όχι να μην κάνετε, λίγο αργοπορημένα βέβαια, τα δώρα σας σε αυτούς που αγαπάτε...



Καλά ψώνια!!!

Πηνελόπη

penelope@rouamat.com

Editorial

Και να που φτασαμε να δούμε και το πρώτο έτος της δεύτερης δεκαετίας του 21^ου αιώνα (τεχνικά είναι το δεύτερο αλλά ας μην προβούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες). Ακόμα μια χρονιά αφήνουμε πίσω αναλιγιζόμενοι τις σωστές επιλογές που κάναμε και τα λάθη που δεν πρέπει να επαναληφθούν... Κι όμως όσο κι αν μας τρωει μέσα μας ότι είναι καιρός για αλλαγή, για να πούμε όχι σε κακές συνήθειες, σε λάθος αποφάσεις και προπάντων όλων όχι σε λάθος άτομα, ξέρουμε βαθιά μεσα μας ότι κάτι στο resolution του 2011 θα πάει στραβά.

Δεν λέω πως πρέπει να 'μαστε απαισιόδοξοι απλά οι πρώτες μέρες του χρόνου μοιάζουν να σαν ένα déjà vu. Κάθε χρόνο μετά από αμέτρητρες ώρες μπροστά από τον καθρέφτη ορκιζόμαστε στον εαυτό μας πως θα αλλάξουμε θα γίνουμε καλύτεροι από αυτό κι όμως κάθε χρόνο και χειρότερα. Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι γινόμαστε πιο χάλια, κάθε άλλο. Αυτό είναι και η μαγεία της κοινωνίας ως συνόλου, κάποια από μας καταλήγουμε καλύτεροι και κάποιοι όχι και τόσο.

Το αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο. Επί τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα κοίταζε ψηλά και πήγαινε μπροστά ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε... Δεν ξέρω αν πρόκειται περί φρούδων ελπίδων ότι κάποια στιγμή κάτι θα άλλαζε ή ότι τα ψέματα περί αλλαγής ούτε οι ίδιοι δεν τα πιστεύαμε...

Καλές ή κακές οι επιλογές το θέμα είναι ότι τις κάναμε και μόνο η ιστορία θα μας δείξει τι απ' τα δύο ισχύει. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διότι είναι παρελθόν πλέον, παρά μόνο να κάτσουμε πάλι μπροστά από τους καθρέφτες μας και να προβάρουμε τις υποσχέσεις για το παρόν έτος.

Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι από φέτος θα έχουμε έστω και μερικές αλλαγές προς το καλύτερο για τον καθένα προσωπικά, διότι αν πιάσω την οικονομία... αφήστε το καλύτερα.

Προτού κλείσω θέλω να πω ένα γεια στον Blake Edwards δημιουργό του ροζ πάνθηρα και τον Leslie Nielsen με το μοναδικό κωμικό ταλέντο του που μας χάρισαν επανειλημμένα γέλια και χαρές, ήταν ίσως μία από τις μεγαλύτερες απώλειες μέσα στο 2010 μετά το εισόδημα μας...

Κωνσταντίνος Μουράτης

kmouratis@rouamat.com